Polikrates z Efezu
| ||
| Kraj działania | Cesarstwo Rzymskie | |
| Data i miejsce urodzenia | ~130 Efez? | |
| Data i miejsce śmierci | 196 Efez | |
| Biskup Efezu | ||
| Okres sprawowania | ?–196 | |
| Wyznanie | wczesne chrześcijaństwo | |
| Kościół | Kościół łaciński | |
Polikrates z Efezu (gr. Πολυκράτης Εφέσου; ur. ok. 130, zm. 196) – biskup Efezu w II w. w czasie, gdy przekazy o pobycie Jana Apostoła w mieście były jeszcze świeże. Był znany biskupowi Smyrny Polikarpowi oraz Ireneuszowi. Najprawdopodobniej przewodniczył synodowi biskupów Azji mniejszej w roku 196, poświęconemu celebracji Wielkanocy[1].
Polikrates toczył spór z biskupem Rzymu Wiktorem na temat sposobu świętowania Wielkanocy. Kościół w Efezie, podobnie jak kościoły w Azji mniejszej, np. w Sardes (por. Homilia paschalna biskupa Melitona), kontynuował tradycję nadaną przez św. Jana Ewangelistę celebrowania świąt paschalnych w ten sam dzień co Pesach Żydów, czyli 14 dnia miesiąca nisan. Akcentowano śmierć Chrystusa. Rzym opowiedział się za tradycją aleksandryjską świętowania w niedzielę po passze żydowskiej, akcentując bardziej Zmartwychwstanie[2]. Spór załagodził Ireneusz z Lyonu, uczeń Polikarpa[3].
Przypisy
- ↑ A. Cleveland Coxe, D.D.: Polycrates, Bishop of Ephesus. W: The Ante-Nicene Fathers. Ph. Schaff i inni (przekład), A. Cleveland Coxe, D.D. (oprac. i przypisy). T. VIII. New York: 1885. (ang.)
- ↑ Euzebiusz z Cezarei, Historia Kościelna ks. V,24. Omówienie: Joachim Gnilka Piotr i Rzym, przekład W. Szymona OP, Kraków: Wydawnictwo „M”, 2002.
- ↑ Cantalamessa 1998 ↓, s. 112-115.
Bibliografia
- Raniero Cantalamessa: Pascha naszego zbawienia. Tradycje paschalne Biblii oraz pierwotnego Kościoła. Mieczysław Brzezinka SAC (przekład). Kraków: Wydawnictwo M, 1998, s. 226. ISBN 83-87243-49-3.