Poliwczyński

Wizerunek herbu według T. Gajla

Poliwczyńskipolski herb szlachecki, odmiana herbu Leliwa.

Opis herbu

Istnieje kilka przekazów na temat kształtu tego herbu, różniących się szczegółami.

Na podstawie Księgi herbowej rodów polskich Ostrowskiego herb można blazonować następująco[1]:

W polu błękitnym – półksiężyc złoty barkiem do góry z sześciopromienną gwiazdą złotą między rogami. Nad hełmem w koronie – ogon pawi. Labry błękitne podbite złotem.

Zamieszczony jednak przez Ostrowskiego wizerunek herbu odbiega od opisu: półksiężyc jest tu z twarzą, a w klejnocie znajduje się pięć piór pawich[2].

Tadeusz Gajl zamieścił natomiast u siebie rysunek, w którym półksiężyc jest bez twarzy, a w klejnocie jest siedem piór pawich[3].

Najwcześniejsze wzmianki

Podług Ostrowskiego odmiana przysługiwała Poliwczyńskim w Prusach[1]. Seweryn Uruski pisze, że wzięli nazwisko od wsi Poliwna w ziemi dobrzyńskiej, głównie zaś zamieszkiwali w ziemi michałowskiej i brali przydomek Długosz. Z tej rodziny Ignacy podpisał elekcję 1764 z ziemią ruską, tenże Ignacy miał być cześnikiem wendeńskim w 1775, dziedzicem dóbr Krempe. Józef, kanonik inflancki w 1777, proboszcz przasnyski miał w 1788 nabyć wieś Golany w pow. przasnyskim[4]. Dunin-Borkowski przytacza Poliwczyńskich w ziemi różańskiej w 1764[5], natomiast Niesiecki wspomina ich w ziemi zawskrzyńskiej[6]. Poliwczyńscy mieli służyć w armii pruskiej: w roku 1806 wspominany jest podporucznik von Poliwczynski[7].

Herbowni

Jedna rodzina herbownych:

Poliwczyński (Polewczyński, von Poliwczynski, von Polwczynski).

Przypisy

  1. a b Juliusz Ostrowski red.: Księga herbowa rodów polskich. Cz.2. (Opisy herbów). Warszawa: Józef Sikorski, gł. skł. Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 274.
  2. Juliusz Ostrowski red.: Księga herbowa rodów polskich. Cz.1. (Wizerunki herbów). Warszawa: Józef Sikorski, gł. skł. Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 461.
  3. Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
  4. Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T.14. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1917, s. 198.
  5. Jerzy Sewer hr. Dunin-Borkowski: Spis nazwisk szlachty polskiej. Lwów: Nakładem księgarni Gubrynowicza i Schmidta, 1887, s. 327.
  6. Kasper Niesiecki red.: Herbarz polski Kaspra Niesieckiego S.J. powiększony dodatkami późniejszych autorów, rękopismów, dowodów urzędowych. Jan Nepomucen Bobrowicz wyd.. Lipsk: Nakładem i drukiem Breitkopfa i Haertela, 1841, s. 352.
  7. Leopold von Ledebur: Adelslexikon der preussischen Monarchie. T. 2. Berlin Lipsk: Verlag von Ludwig Rauh, 1856, s. 214.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL COA Leliwa.svg
Autor: Grafika źródłowa: Tadeusz Gajl,
POL COA blank.svg – wersja wektorowa: Bastianow,
Heraldic peacock faethers.svg i półksiężyc z POL Stryków COA.svg: WarX,
Gwiazda i połączenie elementów: Avalokitesvara
, Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Leliwa
Herb Szablon.svg
Autor: Zirguezi, Licencja: CC0
Generic Coat of arm
POL COA Poliwczyński.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 4.0
Herb szlachecki Poliwczyński