Polonek ołowiu(II)

Polonek ołowiu
(c) Goran tek-en, CC BY-SA 4.0
Struktura polonku ołowiu
szary - jony Pb2+, zielony - jony Po2-
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

PbPo

Masa molowa

416,20 g/mol

Wygląd

czarne kryształy[1]

Identyfikacja
Numer CAS

11141-11-0

PubChem

71352574

Podobne związki
Inne aniony

tlenek ołowiu(II), siarczek ołowiu(II)

Inne kationy

polonek magnezu, polonek sodu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Polonek ołowiu, PbPo – nieorganiczny związek chemiczny, międzymetaliczny związek polonu i ołowiu. Formalnie może być uważany za sól nieznanego kwasu polonowodorowego[4]. Razem z innymi polonkami należy do najbardziej chemicznie stabilnych związków polonu[5]. Jak wszystkie związki polonu jest nadzwyczaj toksyczny[6].

Otrzymywanie

Polonek ołowiu powstaje po napromieniowaniu ołowiu neutronami - powstaje wtedy polon, który z ołowiem tworzy PbPo[7]. Związek ten może również zostać otrzymany poprzez przepuszczenie oparów gazowego polonu przez płynny ołów pod próżnią[8]:

Pb + Po → PbPo

Właściwości

Polonek ołowiu tworzy czarne[1] kryształy w układzie sześciennym o strukturze chlorku sodu, analogicznie do tellurku ołowiu[9][10]. Pod ciśnieniem 4,2 GPa przechodzi w układ rombowy, a pod 8,5 GPa powraca do układu sześciennego, tworząc kryształy o strukturze chlorku cezu[11]. Reaguje z wodorotlenkiem sodu, tworząc m.in. polonek sodu[7][12]:

PbPo + 4 NaOH → Na
2Po + Na
2PbO
2 + 2 H
2O

Przypisy

  1. ↑ a b c d Б.П. и др. Никольский: Справочник химика / Редкол.. Wyd. 3. Leningrad: Химия, s. 1168.
  2. ↑ Harvey Vernon Moyer: Polonium. U.S. Atomic Energy Commission, Technical Information Service Extension, 1956, s. 96. (ang.).
  3. ↑ Terumitsu Miura, Toru Obara, Hiroshi Sekimoto, Experimental verification of thermal decomposition of lead polonide, „Annals of Nuclear Energy”, 34 (11), 2007, s. 926–930, DOI: 10.1016/j.anucene.2007.05.009 [dostęp 2022-01-01] (ang.).
  4. ↑ Greenwood i Earnshaw 1997 ↓, s. 766.
  5. ↑ Greenwood i Earnshaw 1997 ↓, s. 754.
  6. ↑ Greenwood i Earnshaw 1997 ↓, s. 759.
  7. ↑ a b Christopher Lee Larson, Polonium extraction techniques for a lead-bismuth cooled fast reactor, Massachusetts Institute of Technology, 10 maja 2002 [dostęp 2021-12-28].
  8. ↑ A.P. Hagen: Inorganic Reactions and Methods, The Formation of Bonds to Group VIB (O, S, Se, Te, Po) Elements. John Wiley & Sons, 2009, s. 161.
  9. ↑ Н. П. Лякишев: Диаграммы состояния двойных металлических систем. T. 3. Moskwa: Машиностроение, 2001, s. 972. ISBN 5-217-02843-2.
  10. ↑ B. Predel, Phase Equilibria, Crystallographic and Thermodynamic Data of Binary Alloys · Ni-Np – Pt-Zr. Online Document 161: Pb-Po (Lead-Polonium), [w:] O. Madelung (red.), Landolt-Börnstein - Group IV Physical Chemistry, t. I, Berlin/Heidelberg: Springer-Verlag, 1998, s. 1–1, DOI: 10.1007/10542753_2406, ISBN 978-3-540-61712-9 (ang.).
  11. ↑ Y. Bencherif i inni, High pressure structural phase transitions of PbPo, „Physica B: Condensed Matter”, 407 (17), 2012, s. 3520–3523, DOI: 10.1016/j.physb.2012.05.014 [dostęp 2022-01-01] (ang.).
  12. ↑ Laurence E. Auman i inni, The Chemical Kinetics of Alkaline Extraction of Tellurium from Lead-Bismuth Eutectic, „Journal of Nuclear Science and Technology”, 42 (7), 2005, s. 618–625, DOI: 10.1080/18811248.2004.9726429 [dostęp 2022-01-01] (ang.).

Bibliografia

  • Selenium, Tellurium and Polonium, [w:] Norman N. Greenwood, Alan Earnshaw, Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 747–788, DOI: 10.1016/B978-0-7506-3365-9.50022-5, ISBN 0-7506-3365-4 (ang.).

Media użyte na tej stronie

NaCl polyhedra.svg
(c) Goran tek-en, CC BY-SA 4.0
Crystal structure of NaCl with coordination polyhedra