Polska Formuła 3
| ||
| Państwo | Polska | |
| Dyscyplina | wyścigi samochodowe | |
| Organizator rozgrywek | Polski Związek Motorowy | |
| Data założenia | 1964 | |
| Data rozwiązania | 2008 | |
| Zwycięzcy | ||
| Pierwszy zwycięzca | Jerzy Jankowski | |
| Ostatni zwycięzca | Maurycy Kochański | |
Polska Formuła 3 – rozgrywane w ramach Wyścigowych Samochodowych Mistrzostw Polski wyścigi według przepisów Formuły 3.
Historia
Pomysł rozegrania w Polsce mistrzostw według przepisów niedrogiej Formuły 3 zrodził się pod koniec lat 50., a same mistrzostwa miały być rozgrywane jednolitymi samochodami napędzanymi silnikami motocykli żużlowych. Jednakże w tym czasie popularność zyskiwała Formuła Junior[1]. W 1961 roku po raz pierwszy zorganizowano w Polsce wyścigi według przepisów tej formuły wyścigowej, a mistrzem został Antoni Weiner ścigający się Rakiem Junior I[2]. W roku 1962 po raz pierwszy zorganizowano osobne mistrzostwa w klasie Formuły Junior, które wygrał Longin Bielak[3].
W sezonie 1964, podobnie jak w innych krajach europejskich, Formuła Junior została zastąpiona w Polsce Formułą 3. Przepisy zezwalały na stosowanie silników o pojemności do jednego litra. Specjalnie dla tych mistrzostw Jerzy Jankowski opracował samochód Rak 64[4]. Pierwszym mistrzem Formuły 3 został Jankowski, który w 1964 roku wygrał trzy wyścigi[5]. Formułę 3 w ramach WSMP rozgrywano do czasu rozwiązania mistrzostw w 1967 roku. Natomiast w 1968 rozegrano mistrzostwa pod nazwą „Ogólnopolskie wyścigi płaskie Formuły 3”[6].
Po reaktywacji WSMP w 1972 główną serią wyścigową została Formuła Easter, podobnie jak w innych państwach socjalistycznych. Formuła 3 była rozgrywana w ramach grupy VIII (później VII) wspólnie z samochodami Formuły 1 i Formuły 2[7]. Od 1983 roku wśród samochodów jednomiejscowych były rozgrywane wyłącznie zawody w ramach Formuły Easter i Formuły Polonia[8].
Formuła 3 powróciła w Polsce jako klasa E2000 w 1995 roku, a pierwszym mistrzem po reaktywacji serii został Jarosław Wierczuk. Po 2008 roku zniesiono mistrzostwa Formuły 3 w Polsce[9].
Mistrzowie
Pochyloną czcionką oznaczono mistrzostwa według przepisów Formuły Junior.
Przypisy
- ↑ Robert Steć: Polskie samochody wyścigowe. Opole: Studio conTEXT, 2011, s. 65. ISBN 978-83-930306-4-4.
- ↑ Wyścigowe Samochodowe Mistrzostwa Polski 1961 (pol.). W: scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-01-05].
- ↑ Wyścigowe Samochodowe Mistrzostwa Polski 1962 (pol.). W: scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-01-05].
- ↑ Robert Steć: Polskie samochody wyścigowe. Opole: Studio conTEXT, 2011, s. 114–118. ISBN 978-83-930306-4-4.
- ↑ Wyścigowe Samochodowe Mistrzostwa Polski 1964 (pol.). W: scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-01-05].
- ↑ Ogólnopolskie wyścigi płaskie Formuły 3 1968 (pol.). W: scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-01-05].
- ↑ Wyścigowe Samochodowe Mistrzostwa Polski 1972 (pol.). W: scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-01-05].
- ↑ Wyścigowe Samochodowe Mistrzostwa Polski 1983 (pol.). W: scr.civ.pl [on-line]. [dostęp 2019-01-05].
- ↑ Polska Formuła 3 (pol.). W: racingrecords.eu [on-line]. [dostęp 2019-01-05].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
