Polska Socjalistyczna Partia Pracy

Polska Socjalistyczna Partia Pracy - lewicowe ugrupowanie opozycyjne utworzone 2 III 1980 roku w Paryżu przez środowisko pisma "Szerszeń". Na jego czele stał Edmund Bałuka (były przywódca strajku w Stoczni Szczecińskiej w 1970 roku). W kwietniu 1981 roku Bałuka, legitymując się fałszywym paszportem, nielegalnie przybył do Polski, by przystąpić do organizowania struktur partii w kraju (w Szczecinie, Bielsku-Białej, Starachowicach i Poznaniu). Główni działacze PSPP to: Edmund Bałuka, Françoise Breton-Baluka, Tadeusz Lichota, Witold Romanowski, Tadeusz Szulc, Krzysztof Sander. Partia wydawała „Biuletyn PSPP”. 13 grudnia 1981 roku Bałuka został internowany a w czerwcu 1982 roku aresztowany i skazany na 5 lat więzienia. PSPP prowadziła konspiracyjną działalność do 1984 roku.

Program partii sformułowany został w 13 punktach:

  1. Wolność kraju;
  2. Zniszczenie monopolu PZPR;
  3. Ewakuacja wojsk Kremla z terenów Polski;
  4. Rozwiązanie sił represyjnych MSW, wzorowanych na formacjach hitlerowskich SS i stalinowskiej NKWD;
  5. Niezależne Związki Zawodowe niepodlegające żadnej partii politycznej;
  6. Prawo do strajku zagwarantowane konstytucyjnie;
  7. Gwarancja wolności osobistej, wolności zrzeszania się, wolności zgromadzeń;
  8. Wolność radia, prasy, TV, zniesienie cenzury;
  9. Powołanie Rad Robotniczych we wszystkich zakładach pracy;
  10. Zmiana ordynacji wyborczej do Sejmu;
  11. Zagwarantowanie prawem konstytucyjnym że Wojsko Polskie i uzbrojone formacje MO nie będą interweniowały przeciw demonstracjom i strajkującym robotnikom;
  12. Zagwarantowanie konstytucyjne autonomii Uniwersytetów i wyższych uczelni;
  13. Unieważnienie zawartych traktatów krzywdzących Polskę w stosunku do ZSRR, w tym unieważnienie układów z Jałty, Teheranu i Poczdamu.

PSPP przez propagandę PZPR klasyfikowana była jako partia trockistowska, natomiast trockiści zarzucali grupie Bałuki tendencje nacjonalistyczne.

Bibliografia