Polska Wspólnota Narodowa
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót | PWN |
| Przewodniczący | vacat |
| Data założenia | 12 grudnia 1990 |
| Adres siedziby | |
| Ideologia polityczna | |
| Członkostwo międzynarodowe | Sobór Wszechsłowiański |
| Obecni posłowie | 0/460 |
| Obecni senatorowie | 0/100 |
| Obecni eurodeputowani | 0/52 |
| Obecni radni wojewódzcy | 0/552 |
| Strona internetowa | |
Polska Wspólnota Narodowa – polska pozaparlamentarna partia polityczna o charakterze nacjonalistycznym, antyglobalistycznym i antysystemowym[1].
Profil ideowy
Partia o orientacji szowinistycznej, przeciwna UE oraz NATO, o akcentach antyklerykalnych. Opowiada się za niezależnością polityczno-gospodarczą od UE, NATO i USA, a także za ścisłą współpracą z krajami słowiańskimi, a zwłaszcza Rosją. PWN należy do Soboru Wszechsłowiańskiego – organizacji odwołującej się do tradycji panslawizmu, działającej w Rosji i na Białorusi. PWN w latach 1998–2005 wydawała miesięcznik „Wspólnota” w nakładzie 10 000 egzemplarzy.
Bardzo dużą część członków PWN stanowili przedstawiciele młodzieżowej kontrkultury Skinheads (w 1996 urządzili, z Bolesławem Tejkowskim na czele, demonstrację na terenie Muzeum Obozu Auschwitz).
Historia
Powstała w 1990 z przekształcenia Polskiego Związku Wspólnoty Narodowej (działającego nielegalnie od 1955). Zarejestrowana została 12 grudnia 1990[2]. Od początku przewodniczącym był Bolesław Tejkowski (był on liderem PZWN od 1981, zmarł w 2022). W latach 1990–1991 PWN wydawała miesięcznik „Myśl Narodowa Polska” (ukazało się 10 numerów) oraz dwie książki Przemysława Dymskiego (Rak synagogi w Episkopacie Polskim, Antysemityzm – hańba czy nadzieja, 1991) we własnym wydawnictwie Walka z Okupacją Żydowską. Partia ta używała w latach 1993–1996 dwuczłonowej nazwy Polska Wspólnota Narodowa – Polskie Stronnictwo Narodowe.
W wyborach do parlamentu w 1991, 1993 i 1997 partia startowała jako PWN-PSN, uzyskując odpowiednio: 5262 (0,05%), 14989 (0,1%) i 8590 (0,07%) głosów poparcia. W wyborach do parlamentu w 2001 partia wystartowała jako PWN i uzyskała 2644 (0,02%) głosy poparcia; w wyborach w 2005 deklarowała start jako Polski Komitet Narodowy (w sojuszu z Polskim Stronnictwem Narodowym), jednakże ostatecznie ze startu zrezygnowała. W żadnych kolejnych wyborach również nie brała udziału.
PWN zdecydowanie popiera politykę prezydenta Rosji Władimira Putina i m.in. dokonaną przez niego aneksję ukraińskiego Krymu[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ M. Hartliński, Polska Wspólnota Narodowa, [w:] Leksykon polskich partii politycznych, red. R. Glajcar, A. Turska-Kawa, W. Wojtasik, Toruń 2017, s. 358–359.
- ↑ E. Olszewski, M. Wolski, Organizacje ekstremistyczne i radykalne w Polsce. Wybór, [w:] Doktryny i ruchy współczesnego ekstremizmu politycznego, red. E. Olszewski, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2004, s. 415. ISBN 83-227-2278-8.
- ↑ Popieramy Rosję dla dobra Polski, Europy, Świata, pwn.info.pl, 3 kwietnia 2014.
Bibliografia
- Krystyna Paszkiewicz: Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004, s. 89–91. ISBN 83-229-2493-3.
- Jarosław Tomasiewicz: Ugrupowania neoendeckie w Trzeciej Rzeczypospolitej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2003, s. 173–190. ISBN 83-7322-668-0.
- Jarosław Tomasiewicz: Polska Wspólnota Narodowa – Polskie Stronnictwo Narodowe jako przykład nacjonalizmu świeckiego we współczesnej Polsce /w:/ Bogumił Grott (red.): Różne oblicza nacjonalizmu. Kraków: Nomos 2010. ISBN 978-83-7688-019-8.
