Polski Komitet Centralny

Polski Komitet Centralny w Brazylii – powołane 16 grudnia 1917 roku na wiecu w Kurytybie przedstawicielstwo brazylijskiej Polonii pod prezesurą Kazimierza Warchałowskiego. Organizacja była oficjalnym przedstawicielstwem Komitetu Narodowego Polskiego z siedzibą w Paryżu[1][2][3].

Polski Komitet Centralny działał od grudnia 1917 roku, a jego główną rolą było pełnienie roli reprezentanta brazylijskiej Polonii w stosunkach z władzami Brazylii. Komitet zajmował się prowadzeniem działalności politycznej i propagandowej, w tym akcji rekrutacyjnej do polskiej Błękitnej Armii i udziałem w działaniach na rzecz uznania niepodległości Polski przez rząd Brazylii, a także wydawaniem poświadczeń narodowości polskiej.

Działania rekrutacyjne zakończyły się zwerbowaniem jedynie ponad 100 ochotników do polskiej armii, natomiast starania o uznanie niepodległości Polski zostały zakończone sukcesem (kwiecień 1919 roku).

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Mazurek: Kraj a emigracja: ruch ludowy wobec wychodźstwa chłopskiego do krajów Ameryki Łacińskiej (do 1939 roku). Biblioteka Iberyjska, 2006, s. 59. ISBN 978-83-60093-20-7. [dostęp 2015-05-26].
  2. ↑ Jerzy Mazurek: Kraj a emigracja: ruch ludowy wobec wychodźstwa chłopskiego do krajów Ameryki Łacińskiej (do 1939 roku). Biblioteka Iberyjska, 2006, s. 135. ISBN 978-83-60093-20-7. [dostęp 2015-05-26].
  3. ↑ Polacy i osoby polskiego pochodzenia w Brazylii. Zarys historyczny i współczesność Polonii brazylijskiej. wspolnota-polska.org.pl. [dostęp 2015-05-26].