Polski Kontyngent Wojskowy w Pakistanie

Polski Kontyngent Wojskowy w misji pomocy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego w Islamskiej Republice Pakistanu

NATO Operacja Swift Relief
Pakistan
Historia
Państwa wystawiające	Polska
Państwa mandatowe	Pakistan
Decyzja o użyciu	20 października 2005 M.P. z 2005 r. nr 61, poz. 810
Rozpoczęcie misji	8 listopada 2005
Zakończenie misji	10 stycznia 2006
Liczba zmian	1
Dowódcy
Pierwszej zmiany	ppłk Andrzej Rosa
Organizacja
Typ	inżynieryjny
Podporządkowanie	NRF
Skład	Kompania inżynieryjna, pluton ochrony, NSE
Liczebność	140 żołnierzy
Dyslokacja	Arja

Żołnierze kompanii inżynieryjnej

Baretka medalu NATO za misję Swift Relief.

Polski Kontyngent Wojskowy w misji pomocy Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego w Islamskiej Republice Pakistanu (PKW Pakistan) – wydzielony komponent Sił Zbrojnych RP, przeznaczony do pomocy inżynieryjnej po trzęsieniu ziemi w Kaszmirze, w latach 2005-2006.

Historia

Po katastrofie w Kaszmirze rząd pakistański, niemogący poradzić sobie z likwidacją jego skutków poprosił NATO o pomoc w odbudowie kraju. Pakt niemal natychmiast rozpoczął Operację Swift Relief, w ramach której skierował w tamten rejon hiszpańsko-polsko-włoski kombinowany batalion inżynieryjny Sił Odpowiedzi (SON). Polską część tworzył 140-osobowy PKW w składzie:

• Dowództwo i sztab PKW – ppłk Andrzej Rosa
  • Kompania inżynieryjna (1 Brzeska Brygada Saperów)
  • Pluton ochrony (1 Pułk Specjalny Komandosów)
  • Narodowy Element Wsparcia (10 Opolska Brygada Logistyczna)

Jako pierwsza w rejon operacji dotarła Grupa Rekonesansowo-Przygotowawcza (29 października), mająca za zadanie sprawdzenie terenu. Po niej 8 listopada przybyła reszta kontyngentu, a w tym czasie 15 transportami lotniczymi Amerykanie przywieźli 900 ton niezbędnego sprzętu i zapasów^[1]. Siły NATO stacjonowały w Camp Dragon (której przygotowanie było pierwszym zadaniem Polaków), skąd operowały w mieście Bagh – jednym z najbardziej zniszczonych podczas kataklizmu.

Głównie działania batalionu inżynieryjnego polegały tam na:

• budowie ujęć wody pitnej,
• budowie tymczasowych schronień,
• dostarczaniu pomocy humanitarnej,
• odbudowywaniu zniszczonych mostów,
• rozbiórce i odgruzowywaniu zrujnowanych budynków^[2].

Warunki operacji były ciężkie - już sam transport lotniczy powodował liczne problemy z powodu braku odpowiednich lądowisk. Trzęsienie ziemi i tak pogorszyło zły stan dróg, przez co tereny górskie stały się jeszcze bardziej niedostępne, a skala kataklizmu powodowała pracę w kilku miejscach jednocześnie.

Ostatecznie operacja NATO zakończyła się pełnym sukcesem, a polski kontyngent 10 stycznia 2006 zakończył wykonywanie zadań mandatowych i 8 lutego ostatni żołnierze wrócili do kraju. 16 lutego w Brzegu nastąpiło ich oficjalne przywitanie^[3].

Przypisy

Bibliografia

• PKW Pakistan na stronie wojsko-polskie.pl. [dostęp 2010-05-15]. (pol.).
• Medale NATO za misję w Pakistanie. do.wp.mil.pl, 13 lutego 2007. [dostęp 2010-09-26]. (pol.).