Polski Związek Alpinizmu

Polski Związek Alpinizmu

Państwo	Polska
Siedziba	Warszawa
Data założenia	1974
Rodzaj stowarzyszenia	federacja
prezes	Piotr Pustelnik
Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Polski Związek Alpinizmu
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Polski Związek Alpinizmu
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Polski Związek Alpinizmu
52°13′18″N 21°01′10″E/52,221664 21,019404
Strona internetowa

Betlejemka

Polski Związek Alpinizmu (PZA) – organizacja skupiająca kluby górskie, wspinaczkowe i jaskiniowe w Polsce. Ma ona strukturę federacji (jej członkami są tylko kluby).

Działalność

PZA zrzesza 70 podmiotów, w tym 47 klubów powierzchniowych oraz 23 kluby i sekcje jaskiniowe o łącznej liczbie ok. 5300 osób. PZA jest członkiem międzynarodowych organizacji alpinistycznych (np. UIAA) oraz speleologicznych (UIS), a także reprezentantem alpinizmu polskiego w stosunkach z zagranicznymi i międzynarodowymi organizacjami alpinistycznymi. 17 grudnia 2014 r. PZA został przyjęty w poczet członków zwyczajnych Polskiego Komitetu Olimpijskiego^[1].

PZA zarządza także Centralnym Ośrodkiem Szkolenia PZA „Betlejemka”, położonym na Hali Gąsienicowej w Tatrach na wysokości 1510 m n.p.m. i letnią bazą namiotową na Szałasiskach (Morskie Oko) oraz Polanie Rogoźniczańskiej (poniżej wylotu dolin Kościeliskiej i Chochołowskiej). Baza Rąbaniska została zlikwidowana.

W ściśle prawnym sensie PZA to związek sportowy działający w dziedzinie najszerzej rozumianego alpinizmu. Do jego zadań należą m.in. działalność szkoleniowa, edukacyjna i popularyzatorska, koordynacja wypraw, organizacja współzawodnictwa na terenie Polski i reprezentacja Polski w ramach współzawodnictwa międzynarodowego. PZA odpowiada również za nadawanie uprawnień wspinaczkowych i własnych uprawnień szkoleniowych.

PZA ukonstytuował się w roku 1974 z Klubu Wysokogórskiego (którego poszczególne koła regionalne stały się samodzielnymi klubami zrzeszonymi w PZA) oraz kilku mniejszych klubów, w tym PKG oraz nowo powstających akademickich klubów wspinaczkowych. W sensie tradycji jest spadkobiercą zwłaszcza Klubu Wysokogórskiego (który m.in. już wcześniej reprezentował Polskę w UIAA).

PZA wydaje magazyn informacyjny „Taternik” (ukazujący się od 1907 r. – obecnie kwartalnik)^[2] oraz pomniejsze biuletyny.

Władze PZA

Prezesami PZA byli (wybierani na 3-letnie kadencje przez Walne Zjazdy Delegatów):

• Andrzej Paczkowski (1974–1995),
• Leszek Cichy (1995–1999),
• p.o. Wojciech Święcicki (1999–2001)
• Janusz Onyszkiewicz (2001–2016),
• Piotr Pustelnik (od 2016)^[3].

Wiceprezesem związku był m.in. Piotr Morawski.

Przypisy

Bibliografia

• Józef Nyka: Walny Zjazd Klubu Wysokogórskiego, „Taternik” nr 2, 1974, s. 57–59
• Bolesław Chwaściński: W stulecie naszej organizacji, „Taternik” nr 2, 1974, s. 49-56
• Józef Nyka: Sto lat na jednej linie – historia PZA, „Taternik” nr 1–2, 2003
• Zofia i Witold H. Paryscy: Wielka encyklopedia tatrzańska, Wydawnictwo Górskie, Poronin 1995, 2004 (s. 946, hasło tytułowe)

Linki zewnętrzne

• Oficjalny serwis Polskiego Związku Alpinizmu
• Lista klubów zrzeszonych w PZA
• Sto lat na jednej linie…, historia PZA i poprzedzających go organizacji wysokogórskich w Polsce (artykuł Józefa Nyki z „Taternika” 1–2/2003, zamieszczony na stronie PZA)