Polski Związek Reklamowy

Polski Związek Reklamowy (PZR) – organizacja istniejąca w latach II Rzeczypospolitej 1928–1939, której statut przewidywał członkostwo konsumentów, producentów i pośredników reklamy.

Historia

Komitet Organizacyjny PZR ukonstytuował się 4 maja 1928 roku w Warszawie, w składzie: Zygmunt Bieberstein, Władysław Gindrych, Kazimierz Główczewski, Piotr Górecki, Zygmunt Lityński, P. Muśnicki, Tadeusz Skarzyński i Stanisław Zenon Zakrzewski. Komitet Organizacyjny powierzył następnie swe funkcje Zarządowi Tymczasowemu (Bieberstein, Główczewski, Lityński, Skarzyński i Zakrzewski). Zarząd Tymczasowy opracował projekt statutu i zorganizował sekretariat Związku, którego siedziba mieściła się w lokalu Polskiej Agencji Telegraficznej w Warszawie przy ul. Krakowskie Przedmieście 50. Po zatwierdzeniu statutu przez władze zwołano w dniu 19 listopada 1928 roku Walne Zgromadzenie członków PZR, które odbyło się w sali Resursy Obywatelskiej (obecnie Dom Polonii, ul. Krakowskie Przedmieście 64) w Warszawie.

Organem PZR był kwartalnik / miesięcznik „Reklama”, pierwszy numer ukazał się w maju 1929 roku.

Nowe władze PZR zostały wybrane 27 stycznia 1938[1][2].

Prezesi PZR
  • 19 listopada 1928 – Piotr Górecki[3]
  • Stanisław Zakrzewski

Przypisy

Bibliografia

  • Stanisław Zenon Zakrzewski: Na wozie i pod wozem, Autobiografia oficera wywiadowczego „Dwójki” 1890-1945 (Opracowanie Ludwik Juliusz Zakrzewski), Warszawa 2010, Agencja Wydawnicza CB Andrzej Zasieczny, ​ISBN 978-83-7339-081-2​.
  • Poradnik stosowania reklamy, Wydawnictwo Polskiej Agencji Telegraficznej, Warszawa 1938.

Linki zewnętrzne