Polski zapis brydżowy

Polski zapis brydżowy, zapis polski – system punktowania w brydżu towarzyskim, wywodzący się z zapisu plafona, popularny w Polsce do lat 80. XX w.

Punktacja według książki Brydż racjonalny, Warszawa, 1935[1]:

OpisPunktyUwagi
Punkty za wylicytowane i ugrane lewy, pod kreską
  • bez atu: 10
  • piki: 9
  • kiery: 8
  • kara: 7
  • trefle: 6
Kontra podwaja zapis, z rekontrą zapis liczy się poczwórnie. Na pierwszą dograną (partię) potrzeba 30 punktów, na drugą (robra) 40 punktów.
Premia za ugranie kontraktu (tzw. bien joue)
  • 50
Po partii premia dwa razy większa
Punkty za nadróbki, nad kreską
  • 50
Po partii zapis podwójny. Kontra podwaja zapis, z rekontrą zapis liczy się poczwórnie.
Punkty za wpadki przeciwników, nad kreską
  • pierwsza lewa: 100
  • druga i każda następna: 50
  • kara za przegranego szlemika: 1000
  • kara za przegranego szlema: 2000
Po partii zapis podwójny. Kontra podwaja zapis, z rekontrą zapis liczy się poczwórnie.
Premie za wysokie wygrane, nad kreską
  • za dwanaście lew, niewylicytowany szlemik: 200
  • za trzynaście lew, niewylicytowany szlem: 400
  • za wylicytowanego szlemika: 1200
  • za wylicytowanego szlema: 2400
Premie za partię i robra
  • za partię: 350
  • za robra: 700
Premie za honory
  • za 4 honory na ręku przy grze w kolor: 200
  • za 4 honory na ręku i piąty u partnera przy grze w kolor: 300
  • za 5 honorów ręku: 400
  • za 3 asy w ręku przy grze w bez atu: 200
  • za 3 asy w ręku i czwarty u partnera przy grze w bez atu: 300
  • za 4 asy w ręku: 400
Honorami są atutowe A, K, Q, J i 10

Przypisy

  1. ↑ Przemysław Hauser: Potyczki przy zielonym stoliku. Rzecz o brydżu i brydżystach w II Rzeczypospolitej. Poznań: Wydawnictwo naukowe UAM, 1996, s. 269. ISBN 83-232-0718-6.