Polskie Linie Oceaniczne

Polskie Linie Oceaniczne

Polish Ocean Lines

Logo PLO
Państwo	Polska
Siedziba	Gdynia
Adres	81-406 Gdynia al. Marszałka Piłsudskiego 1
Data założenia	1951
Forma prawna	spółka akcyjna
Prezes	Dorota Arciszewska-Mielewczyk
Nr KRS	0000037312
Położenie na mapie Gdyni Polskie Linie Oceaniczne
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Polskie Linie Oceaniczne
Położenie na mapie województwa pomorskiego Polskie Linie Oceaniczne
54°31′11,6″N 18°32′06,0″E/54,519889 18,535000
Strona internetowa

Polskie Linie Oceaniczne, PLO (Polish Ocean Lines) – polskie przedsiębiorstwo żeglugowe (armator) z siedzibą w Gdyni.

Historia

Dawna siedziba PLO

PLO powstało jako przedsiębiorstwo państwowe w 1951 z połączenia spółek: Gdynia-America Line (GAL), Żegluga Polska i Polsko-Brytyjskie Towarzystwo Okrętowe. Po utworzeniu firmy rozpoczął się jej stopniowy rozwój. Dokonano zakupu wielu jednostek, zwiększono zatrudnienie. W latach 1951–1954 spółka była też m.in. właścicielem sopockiego Grand Hotelu. Tonaż statków wzrastał, aby w latach 60. osiągnąć poziom 800 000 DWT. W 1967, w związku z blokadą Kanału Sueskiego, statki PLO, wykonujące rejsy na Daleki Wschód, zmuszone były opływać Afrykę. W 1969 flagowym statkiem spółki przestał być MS Batory, sprzedany po cenie złomu roku w 1971 (jednak nie złomowany przez nabywcę spod taniej bandery, następnie odprzedany dalej). Jego miejsce zajął nowocześniejszy TSS Stefan Batory.

Lata 70. stanowiły okres dalszego wzrostu tonażu floty PLO. Tonaż ten pod koniec dekady wynosił ok. 1,2 mln DWT przy 176 statkach noszących znak armatorski PLO. Zatrudnienie wynosiło ok. 10 000 osób, z czego blisko 80% stanowiła kadra pływająca. Przewozy sięgały 5 mln ton. W tamtym czasie przekazano statki uprawiające żeglugę trampową z PLO do PŻM. Pozwoliło to na skonsolidowanie sektora żeglugowego w Polsce. Rozpoczęto także stopniowo przewozy kontenerów, mocowanych bezpośrednio na pokładach statków nie projektowanych do takiej postaci ładunku. Na przełomie lat 70. i 80. dla głównych linii armatora zrealizowano zakupy dużych, specjalistycznych kontenerowców typu ro-ro i con-ro. Zakupy te prowadzono w stoczniach francuskich i hiszpańskich, z uwagi na niemożność złożenia zamówienia w stoczniach polskich - realizujących podobne jednostki i znacznie taniej, jednak wyłącznie dla armatora radzieckiego oraz gigantyczne, jednak deficytowe dla stoczni promy, dla odbiorcy ze Szwecji.

Wprowadzenie stanu wojennego w 1981 zmniejszyło obroty przedsiębiorstwa, które zaczęło przynosić straty. Dopiero co nabyty w leasingach, nowoczesny tonaż, nie zawijał nawet do szybko pustoszejących portów w Polsce, wożąc ładunki jedynie między portami Europy Zachodniej i innych kontynentów. Rozpoczął się proces ograniczania działalności. Starsze jednostki sprzedawano za granicę, po cenach złomu. Pozbywano się też niektórych nowszych. Zaznaczył się odpływ kadr oficerskich do armatorów zagranicznych i na ląd. Pod koniec lat 80. XX wieku flota PLO skurczyła się do 97 statków.

Zmiany systemowe w Polsce po 1989 wymusiły głębokie zmiany w PLO, które musiały przejść restrukturyzację. Państwo nie interesowało się losami żeglugi. Należało szukać oszczędności. Ograniczono działalność, zatrudnienie. 29 czerwca 1999 przedsiębiorstwo państwowe PLO zostało przekształcone w spółkę akcyjną. W 1999 wszystkie spółki, wchodzące w skład grupy PLO zatrudniały ok. 3 tys. osób. Obecnie podejmowane są próby ponownego zwiększenia udziału PLO w światowych przewozach morskich.

Działalność

Obecnie w skład grupy kapitałowej PLO wchodzi 12 spółek-córek, z których 2 są w stanie likwidacji. Najważniejszą spółką jest POL-Levant, której głównym zadaniem jest świadczenie usług o profilu stricte żeglugowym. Zajmuje się ona m.in. utrzymywaniem regularnych połączeń tonażem konwencjonalnym oraz RORO na morzach: Bałtyckim, Północnym oraz Śródziemnym.

Pozostałe spółki PLO zajmują się m.in. organizacją zaopatrzenia statków oraz rekrutacją załóg.

W 1976 Polskie Linie Oceaniczne zostały odznaczone Orderem Sztandaru Pracy I klasy^[1][2].

Schemat organizacyjny PLO w latach 1970–1986^[3]

• centrala
• Zakład Linii Amerykańskich, Gdynia, ul. Śląska 49a (1970-1986)
• Zakład Linii Azjatyckich i Australijskich, Gdynia, ul. Pułaskiego 8 (1970-1986)
• Zakład Linii Afrykańskich i Śródziemnomorskich, Gdańsk, ul. Długa 76 (1970-1986)
• Zakład Linii Europejskich i Żeglugi Promowej/Z-d Linii Europejskich i Afryki Zachodniej, Szczecin, ul. Hryniewieckiego 8 (1970-1986)
• Zakład Kontenerowy, Gdynia, ul. Marchlewskiego 20 (1974-)
• Zakład Zaopatrzenia, Gdynia, ul. Marchlewskiego 20 (1964-)
• Zakład Socjalny, Gdynia, ul. Korzeniowskiego 22
• Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Żeglugi Liniowej, Gdynia, ul. Żołnierzy I Armii WP 9-11^[4]
• Liceum Morskie, Gdynia, ul. Żeromskiego 30^[5] (1973-1985)

Schemat organizacyjny PLO w latach 1991–2003^[3][6]

• Euroafrica (1991-2007)
• POL Supply sp. z o.o., Gdynia (1994-2003)
• POL Asia Linie Żeglugowe sp. z o.o., Gdynia (1996-2000)
• POL America S.A. (1993-2000)
• POL Atlantic sp. z o.o., Gdynia (1995-1999)
• POL Levant Linie Żeglugowe sp. z o.o., Gdynia (1993-)
• Polcontainer sp. z o.o., Gdynia (1992-1999)

Liczba statków PLO^[3]

Liczba pracowników PLO^[3]

Dyrektorzy naczelni, zarządcy komisaryczni, prezesi^[3]

Lista wybranych spółek żeglugowych PLO za granicą^[3]

• GAL Gdynia America Line Inc., Nowy Jork (1921-1999/2001)
• Gdynia America Shipping Lines (London) Ltd., Londyn (1941-)
• PSAL N.V., Antwerpia (1946-)
• Ceylon Ocean Lines Ltd., Kolombo (1956-)
• Pak Ocean Shipping Company (Private) Ltd., Karachi (1951-)
• Polamerica Vasuardiaz Shipping Agency Ltd., Las Palmas
• Polascamar S.R.L., Genua (1977-)^[7]
• Poliberia S.L., Madryt (1969-)
• Pollines AB, Ystad
• Transpol, Paryż

Zobacz też

• Euroafrica Linie Żeglugowe
• Polska Marynarka Handlowa
• Chipolbrok

Bibliografia

• Jerzy Drzemczewski: Polskie Linie Oceaniczne 1951-2012, Porta Mare Pomorska Oficyna Wydawniczo-Reklamowa Gdynia 2012, s. 360, ISBN 978-83-62022-36-6

Linki zewnętrzne

• Strona Polskich Linii Oceanicznych

Przypisy