Pomnik Bolesława Kominka we Wrocławiu

Pomnik kard. Bolesława Kominka
Państwo	Polska
Miejscowość	Wrocław
Miejsce	Wyspa Piasek
Typ pomnika	posąg
Styl architektoniczny	postmodernizm
Projektant	Sławoj Ostrowski
Całkowita wysokość	ok. 5,50 m
Data odsłonięcia	3 grudnia 2005
	Położenie na mapie Wrocławia Pomnik kard. Bolesława Kominka
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Pomnik kard. Bolesława Kominka
	Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Pomnik kard. Bolesława Kominka
	51°06′53,8″N 17°02′28,5″E/51,114944 17,041250

Pomnik kardynała Bolesława Kominka – pomnik na Wyspie Piasek, przy ul. Najświętszej Marii Panny, u wejścia na Ostrów Tumski we Wrocławiu.

Pomnik, w formie posągu z brązu o wys. 4,35 m i wadze około 2 ton, przedstawia kardynała Bolesława Kominka w płaszczu i w mitrze, trzymającego w ręku gołębia jako symbol pokoju. Kształt posągu nawiązuje do linii gotyckich okien kościoła Najświętszej Marii Panny na Piasku, który stanowi tło dla pomnika; realistycznie są przedstawione jedynie twarz i dłonie kardynała. Rzeźba (bez cokołu) stoi na szerokiej, płaskiej podstawie z szarego granitu na której umieszczono napisy: „kardynał Bolesław Kominek” i lata „1903–1974”, a poniżej duży napis: „...Przebaczamy i prosimy o przebaczenie” oraz na dole jego tłumaczenie na język niemiecki – „...Wir vergeben und bitten um Vergebung”.

Stanowi upamiętnienie kardynała Kominka jako pierwszego polskiego arcybiskupa metropolity wrocławskiego (sprawował tę funkcję od 28 czerwca 1972 r. do 10 marca 1974 r.) od śmierci Adolfa Bertrama w 1945 r. oraz jako inicjatora i autora listu biskupów polskich do niemieckich z 1965 r. (z którego pochodzi cytat, znajdujący się na pomniku), przez wiele lat działającego na rzecz uznania przez Niemcy Zachodnie granicy na Odrze i Nysie^[1].

Pomnik ufundowała Rada Miasta z inicjatywy prezydenta Wrocławia^[2]Rafała Dutkiewicza, według projektu rzeźbiarza Sławoja Ostrowskiego. Został odsłonięty 3 grudnia 2005 r. w 40. rocznicę wystosowania orędzia biskupów polskich do biskupów niemieckich, które należy do najważniejszych wydarzeń w budowaniu pojednania i porozumienia polsko-niemieckiego po II wojnie światowej^[1]^[3].