Pomnik Poległym w Służbie i Obronie Polski Ludowej
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Projektant | |
| Data odsłonięcia | 20 lipca 1985 |
| Data likwidacji | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52,23960°N 21,00246°E/52,239600 21,002460 | |
Pomnik Poległym w Służbie i Obronie Polski Ludowej – pomnik, który w latach 1985–1991 znajdował się na placu Żelaznej Bramy w Warszawie. Był największym pomnikiem w historii Warszawy po II wojnie światowej, jak również najkrócej stojącym.
Historia
Monument powstał z inicjatywy delegatów z IX Zjazdu PZPR. Przewodniczącym Społecznego Komitetu Budowy Pomnika był gen. dyw. Wacław Czyżewski, a honorowym przewodniczącym marszałek Polski Michał Żymierski[1].
Rzeźbiarz Bohdan Chmielewski stworzył pomnik o masie 60 ton granitu i brązu o rozmiarach 16 × 20 m. Odsłonięto go 20 lipca 1985, w jubileuszowym roku 40-lecia Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej[2], krótko po stanie wojennym, w okresie narastania nastrojów antykomunistycznych. Był negatywnie odbierany przez mieszkańców (m.in. był zwyczajowo określany jako „pomnik utrwalaczy” lub „Ubelisk“)[3][4].
Monument rozebrano w 1991. Po rozbiórce przewieziono go na teren bazy Zarządu Dróg Miejskich w Warszawie na Żeraniu. Fragmenty pomnika są eksponowane w parku pomników Fundacji Minionej Epoki w Rudzie Śląskiej.
W miejscu pomnika Poległym w Służbie i Obronie Polski Ludowej postawiono pomnik Tadeusza Kościuszki.
Przypisy
- ↑ Głos Pomorza, nr 167 (9984), 16 lipca 1984, s. 1.
- ↑ Dobrosław Kobielski, Józef Zięba: Kronika lat 1944–1986, [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 61. ISBN 83-03-01684-9.
- ↑ Piotr Szymaniak, Przeprowadzka „Utrwalaczy”, „Życie Warszawy” [dostęp 2018-04-09].
- ↑ Pomniki nie są na zawsze – zdjęcie nr 7, „wyborcza.pl” [dostęp 2018-04-09] (pol.).
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.55N
- S: 50.95 N
- W: 19.15 E
- E: 23.25 E
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Symbol pomnika do legendy mapy
Autor: Jadamta, Licencja: CC BY-SA 3.0
Warszawa - Pomnik Poległym w Służbie i Obronie Polski Ludowej, zdjęcie z demontażu pomnika w 1991