Ponte dell’Accademia

Ponte dell’Accademia

Wenecja – most Akademii
Długość całkowita	48 m
Państwo	Włochy
Miejscowość	Wenecja
Podstawowe dane
Przeszkoda	Canal Grande
Data budowy	1933
Data remontu	1948, 1986, 2009
Projektant	Eugenio Miozzi
Położenie na mapie Wenecji Ponte dell’Accademia
Położenie na mapie Włoch Ponte dell’Accademia
Położenie na mapie Wenecji Euganejskiej Ponte dell’Accademia
45°25′53,92″N 12°19′44,30″E/45,431644 12,328972

Ponte dell’Accademia (pol. most Akademii) – most drewniano–żelazny w Wenecji, zbudowany w 1933 roku, jeden z czterech mostów nad Canal Grande. Łączy dzielnice Dorsoduro i San Marco.

Jest jednym z symboli miasta. Prowadzi do innego symbolu kultury i sztuki weneckiej, Gallerie dell’Accademia; rocznie przechodzi przez niego około 8 milionów użytkowników (2015)^[1].

Historia

Pierwszy most w tym miejscu został zbudowany w czasach ostatniej okupacji Wenecji przez Austrię (1848-1866). Po przestudiowaniu kilku propozycji do realizacji wybrano projekt angielskiego inżyniera, Alfreda Neville’a, który zaproponował most żelazny w formie jednej poziomej belki o długości 50 m. Most ten, nazwany Ponte della Carità, został oddany do użytku 20 listopada 1854 roku. Był przeznaczony do ruchu pieszego^[2]. W XX wieku w konstrukcji mostu pojawiły się problemy statyczne, więc postanowiono, już w epoce faszyzmu, zbudować most kamienny. Tymczasem, w ciągu zaledwie 37 dni, inżynier Eugenio Miozzi zbudował prowizoryczny most drewniany, oddany do użytku 15 lutego 1933 roku. Ponieważ konstrukcja okazała się solidna, postanowiono pozostawić ją. W 1948 roku dokonano pierwszego remontu mostu. W 1986 roku dokonano remontu, usuwając z niego drewniane elementy nośne i wstawiając dwa duże metalowe łuki. W 2009 roku okazało się, że konstrukcja mostu wymaga dalszych interwencji. Podjęto decyzję o kolejnym jego remoncie, w trakcie którego zniesiono bariery architektoniczne, zdemontowano i usunięto zniszczone elementy drewniane i metalowe oraz dokonano konserwacji łuków i innych elementów nośnych poprzez ich pospawanie i polakierowanie. Prace remontowe sfinansowała spółka Luxottica Group SpA, przekazując na ten cel 1,7 mln euro^[3].

Przypisy