Porażenie przysenne

Porażenie przysenne
ICD-10

F51
Nieorganiczne zaburzenia snu

Koszmar nocny Henry’ego Fuseli z 1781 roku jest uważany za jedno z klasycznych przedstawień paraliżu przysennego jako odwiedziny demona.

Porażenie przysenne (paraliż senny, paraliż przysenny) – stan występujący podczas zasypiania lub rzadziej podczas przejścia ze snu do czuwania, objawiający się porażeniem mięśni (katapleksja) przy jednoczesnym zachowaniu pełnej świadomości.

Osoba doświadczająca paraliżu przysennego ma wrażenie ogarniającej niemocy, nie jest w stanie wykonać żadnych ruchów ani mówić. Zjawisku temu towarzyszą zazwyczaj bardzo nieprzyjemne doznania psychiczne, takie jak wrażenie ogłuszającego dudnienia lub dzwonienia w uszach, bezwładnego spadania, wykręcania ciała, przygniecenia klatki piersiowej lub kończyn. Prawie zawsze towarzyszy mu przyśpieszony rytm serca oraz uczucie strachu. Podczas paraliżu możliwe jest również występowanie różnego rodzaju halucynacji, zarówno wzrokowych, słuchowych, jak i dotykowych.

Stan taki występuje fizjologicznie podczas snu i zapobiega wykonywaniu przypadkowych ruchów ciała. Ze zjawiskiem paraliżu przysennego mamy do czynienia wówczas, gdy mózg zaczyna wysyłać owe impulsy w niewłaściwym momencie: przy gwałtownym wybudzaniu się ze snu w fazie REM, lub podczas zasypiania, gdy nie doszło jeszcze do utraty świadomości.

W czasie paraliżu przysennego jedynymi grupami mięśni, na które można mieć świadomy wpływ, są mięśnie oddechowe i mięśnie gałek ocznych. Wykonywanie szybkich i gwałtownych zamierzonych wdechów i wydechów może ułatwić wybudzenie się, jednakże stan paraliżu trwa na ogół krótko i w ciągu kilku minut samoistnie przechodzi w całkowite wybudzenie lub sen.

Nozologicznie porażenie przysenne należy do parasomni[1]

Rola kulturotwórcza

Według badań kulturoznawczych antropologów paraliż senny może odpowiadać w wierzeniach ludowych za pojawiający się w wielu kulturach motyw demona nocnego, który paraliżuje swoją ofiarę, czasem po to, by wykorzystać ją seksualnie (por. mara, sukub, inkub).

Paraliż i towarzyszące mu halucynacje wiązane są ze współczesnymi relacjami nawiedzenia przez duchy[2] oraz uprowadzenia przez kosmitów[3], wykazując wspólne z takimi doniesieniami cechy – niemożność ruchu, wrażenie czyjejś obecności w pobliżu, halucynacje ciemnej postaci.

Przypisy

  1. Piotr Gałecki, Agata Szulc: Psychiatria. Wrocław: Edra, 2018, s. 291. ISBN 978-83-65835-90-1.
  2. Sleep Paralysis and Spirits | dream studies portal, dreamstudies.org [dostęp 2017-11-26] (ang.).
  3. Abduction by Aliens or Sleep Paralysis? – CSI, www.csicop.org [dostęp 2017-11-26].

Bibliografia

  • Zaburzenia snu. W: Adam Bilikiewicz (red.): Psychiatria. T. II Psychiatria kliniczna. Wrocław: Urban&Partner, 2002, s. 546. ISBN 83-87944-72-6.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.