Poradoznawstwo

Poradoznawstwo (także: znawstwo poradnictwa, teoria poradnictwa, nauka o poradnictwie ang. couselling studies^[1], counsellogy^[2]) – subdyscyplina naukowa, której przedmiotem badań jest szeroko rozumiane poradnictwo^[3][1].

Poradoznawstwo, jako odrębna subdyscyplina, zostało wykreowane w Polsce przez Alicję Kargulową. Rozwija się poprzez badania oraz korzystanie z wiedzy zaczerpniętej z nauk społecznych i humanistycznych, głównie psychologii, socjologii, andragogiki oraz teorii komunikacji i medioznawstwa. Z metodologicznego punktu widzenia jest interdyscyplinarnym interparadygmatycznym^[4] dyskursem operującym wiedzą opisową i eksplikacyjną: teoretyczną, technologiczną, metodologiczną. W dyskursie poradoznawczym pojawiają się też próby aplikacji myśli filozoficznej^[1]. Głównym celem poradoznawstwa jako nauki jest opis, analiza i interpretacja praktyki poradniczej. Według Alicji Kargulowej przedmiotem badań poradoznawczych są realne osobiste (psychologiczne) i społeczne fakty, zdarzenia i procesy często ściśle ze sobą powiązane, polegające na wspomaganiu jednych ludzi przez drugich, przez udział w konstruowaniu relacji poradniczej, stwarzaniu warunków dla jej zaistnienia i rozwoju; jak i dokonane przez różnych badaczy naukowe jej opisy typologiczne, interpretacje lub wyjaśnienia jej sensu, czy też osobistego i/lub społecznego znaczenia, umożliwiające wyciąganie wniosków, ustalanie prawidłowości, dokonywanie generalizacji. W skrócie, poradoznawstwo-teoria - według Kargulowej - jest otwartym dyskursem naukowym, który ma umożliwiać pogłębianie rozważań nad poradnictwem-praktyką, realizowaną w zachowaniach jednostkowych i działaniach społecznych^[4].

Zobacz też

• Naukowe Towarzystwo Poradoznawcze
• Studia Poradoznawcze

Przypisy