Pornogrind

Pornogrind
Pochodzenie

goregrind, grindcore, extreme metal

Czas i miejsce powstania

koniec lat 80. XX wieku, Stany Zjednoczone i Niemcy

Instrumenty

gitara, gitara basowa, perkusja

Największa popularność

Początek lat 90. XX wieku oraz od połowy pierwszej dekady XXI wieku dzięki mediom społecznościowym

Gatunki pokrewne

deathgrind, cybergrind, crustgrind, pathogrind, grind'n'roll, noisecore

Pornogrind (również porngrind, rzadziej grindporn lub pornogore) – podgatunek stylu grindcore wywodzący się z jego ekstremalnej wersji goregrind[1]. Zespoły wykonujące ten rodzaj muzyki opierają warstwę liryczną, tematykę teledysków, image zespołu a także okładki albumów[2] na wszelkich rodzajach wynaturzonego seksu jak sadomasochizm, koprofilia, nekrofilia i rozmaite parafilie[3].

Charakterystyka

Pornogrind, pochodzący od goregrind i bardzo do niego podobny, minimalnie wolniejszy, bardziej melodyjny i rockowy, przede wszystkim odróżnia się od wyjściowego gatunku ukierunkowaniem całego spektrum twórczości na tematykę koncentrującą się wokół seksu. Charakterystyczne są też dla tego gatunku unikalne pornograficzne intra płyt oraz samych utworów, często niemające nic wspólnego z muzyką grindcore[4]. Ze względu na fakt, że w jak w prawie każdym podgatunku grindcore wokal jest odhumanizowany (często elektronicznie przesterowany) czyli praktycznie niezrozumiały, a co za tym idzie przekaz psychopatycznych treści bardzo utrudniony[5], zespoły koncentrują się na szokujących tytułach utworów oraz odbiorze wizualnym obejmującym nie tylko obsceniczne okładki wydawanych albumów[2], treści teledysków realizowanych do utworów, ale także wizualizacjach prezentowanych na telebimach podczas koncertów[6]. Jeden z najbardziej znanych magazynów muzycznych zajmujących się muzyką ekstremalną angielski Zero Tolerance określił ten styl wraz z goregrindem i deathgrindem "to najbardziej perwersyjny styl w muzyce, znajdziemy w nim dozę rynsztokowego groove oraz wokal rodem wprost z toalety"[7]. Krytycy gatunku, wśród nich Natalie Purcell w swojej książce Death Metal Music: The Passion and Politics of a Subculture sugerują, że pornogrind jest definiowany wyłącznie na podstawie jego treści lirycznej i unikalnego przekazu wizualnego, koncentrującego się na treściach pornograficznych[8].

Styl został zapoczątkowany jednocześnie w Stanach Zjednoczonych i Niemczech. Do prekursorów gatunku należą amerykański Meat Shits[9] oraz niemieckie zespoły GUT i Cock and Ball Torture[10]. Zespoły te poświęcały nawet niektóre utwory znanym gwiazdom porno. Początkowo traktowane jako ciekawostka, od połowy pierwszej dekady XXI w. zyskały sporą popularność dzięki mediom internetowym takim jak YouTube, a przede wszystkim powstałym na całym świecie festiwalom muzyki ekstremalnej. Takie festiwale jak Obscene Extreme[11], Fekal Party[12], Death Fest czy Maryland Deathfest[13] rokrocznie przyciągają tłumy fanów tego typu muzyki przyczyniając się do popularyzacji gatunku.

Reprezentanci gatunku

Przypisy

  1. ↑ Everything you ever wanted to know about pop (but were too old to ask), „The Independent”, 6 września 2007 [dostęp 2017-02-06] (ang.).
  2. ↑ a b Pornogrind - 178 Albums · DeathGrindClub, DeathGrindClub [dostęp 2017-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-07] (ang.).
  3. ↑ pornogrind | The Weirdest Band in the World, weirdestbandintheworld.com [dostęp 2017-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-07] (ang.).
  4. ↑ Sergeant D, A brief survey of pornogrind, METAL INQUISITION, 23 października 2008 [dostęp 2017-02-07].
  5. ↑ Unearthing The Goregrind Underground, „Metalunderground.com” [dostęp 2017-02-07] (ang.).
  6. ↑ 'Pornogrind' Is A Real Musical Genre, And Is Disgusting In So Many, Many Ways [dostęp 2017-02-07] (ang.).
  7. ↑ "Grind Prix" (2005). Zero Tolerance #004, p. 46.
  8. ↑ Natalie J. Purcell, Death Metal Music: The Passion and Politics of a Subculture, McFarland, 5 maja 2003, ISBN 978-0-7864-8406-5 [dostęp 2017-02-06] (ang.).
  9. ↑ 50 more of the worst, most outrageous or just plain stupid band names ever…, „Louder Than War”, 1 lutego 2015 [dostęp 2017-02-07] (ang.).
  10. ↑ Yrjänä Kegan, Subgenres of the Beast: A Heavy Metal Guide, Lulu.com, 14 marca 2015, ISBN 978-1-312-98450-9 [dostęp 2017-02-07] (ang.).
  11. ↑ CEMETERY RAPIST / OEF europe, www.obsceneextreme.cz [dostęp 2017-02-07].
  12. ↑ Ultimo Mondo Cannibale - dyskografia, skład, biografia, wywiady, zdjęcia, www.spirit-of-metal.com [dostęp 2017-02-07] (ang.).
  13. ↑ Pornogrind, „Deathfests” [dostęp 2017-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-08].

Linki zewnętrzne