Port-au-Prince (1790)

„Port-au-Prince”

Typ	żaglowiec
Historia
Wodowanie	przed 1805
Marine nationale
Wejście do służby	przed 1805
Royal Navy
Wejście do służby	luty 1805
Wycofanie ze służby	29 listopada 1806
Los okrętu	zatopiony
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	500 ton
Materiał kadłuba	drewno
Napęd
żaglowy (ożaglowanie łacińskie)
Uzbrojenie
24 działa dwunasto- i dziewięciofuntowe 8 dwunastofuntowych karonad (na rufie)
Załoga	96

Port–au–Prince – żaglowiec, początkowo okręt francuski, następnie brytyjski okręt korsarski.

Dzieje

Okręt wszedł do służby przed 1805 r. Swoją służbę pod banderą francuską zakończył w Port-au-Prince na Haiti. Tam został zdobyty przez Brytyjczyków i wysłany do Londynu. Na początku 1805 roku lokalny armator Robert Bent wykupił okręt od Royal Navy. Zdecydował się też – licząc na spore zyski – uczynić z niego okręt korsarski. Bent skaptował kapitana Ducka, który wraz z 95 żeglarzami, 12 lutego 1805 roku wyruszył z Gravesend w kierunku hiszpańskich posiadłości w Nowym Świecie.

Duck i jego załoga mieli przede wszystkim napadać na Hiszpanów i przejąć jak najwięcej bogactw; w razie niemożności realizacji tego celu, mieli rozpocząć połów wielorybów na Pacyfiku. Port–au–Prince pomyślnie zrealizował główne zadanie, zdobywając cenne przedmioty ze złota i srebra na kilku hiszpańskich jednostkach. Kpt. Duck jednak postanowił jeszcze wyruszyć na połów wielorybniczy. 29 listopada 1806 roku wypełniony kosztownościami okręt, rzucił kotwicę u wybrzeża wyspy Lifuka (Archipelag Haʻapai, Tonga). Wiadomo, że 19 członków załogi zdezerterowało przed dotarciem na wyspę.

Z nieznanych powodów, lokalny władca Finau Ulukalali II, zaatakował Brytyjczyków. Zaskoczeni korsarze ponieśli klęskę: kpt. Duck i trzydziestu pięciu członków załogi zginęło. Statek został zajęty przez wojowników, ograbiony z co cenniejszych rzeczy (dla Polinezyjczyków): dział, prochu i amunicji. Skarb zaś zatopiono wraz ze statkiem, gdyż dla tubylców nie przedstawiał żadnej wartości.

Do Europy udało się powrócić po czterech latach m.in. Williamowi Marinerowi, który opisał wyprawę w swoim dzienniku, a także wydał wraz z Johnem Martinem książkę Account of the natives of the Tonga Islands (Relacja o tubylcach z Wysp Tonga).

W sierpniu 2012 roku grupa nurków odkryła wrak, który prawdopodobnie jest pozostałością po Port–au–Prince.

Bibliografia

• Kenneth W. Byron, Treasure Ships and Tropic Isles, East Malvern 1985.
• William Mariner, John Martin, Account of the natives of the Tonga Islands, t. 1-2, London 1817-1818.
• Tonga: skarb korsarzy, [w:] „Polska. The Times: Dziennik Zachodni” z 10 sierpnia 2012, s. 17.

Linki zewnętrzne

• Tonga: nurkowie odkryli statek piracki, zapewne ze skarbem – dostęp: 12 sierpnia 2012.
• Film z odkrycia statku – dostęp: 12 sierpnia 2012.