Port lotniczy Pekin

北京首都国际机场
Běijīng Shǒudū Guójì Jīcháng

(c) AcidBomber z angielskiej Wikipedii, CC BY 3.0
Państwo	Chiny
Miejscowość	Pekin
Typ	cywilne
Właściciel	Civil Aviation Administration of China
Kod IATA	PEK
Kod ICAO	ZBAA
Wysokość	35 m n.p.m.
Statystyki ruchu (2013[1])
Liczba pasażerów	83 712 355
Cargo	1 843 681 t
Liczba operacji	557 681
Drogi startowe
Kierunek 18R/36L: asfaltobeton, 3200 × 50 m Kierunek 18L/36R: asfaltobeton, 3800 × 60 m Kierunek 01/19: asfaltobeton, 3800 × 60 m
Położenie na mapie Pekinu PEK
Położenie na mapie Chin PEK
40°04′48″N 116°35′04″E/40,080000 116,584444

Port lotniczy Pekin (IATA: PEK, ICAO: ZBAA) – międzynarodowy port lotniczy położony 20 km na północny wschód od centrum Pekinu. Jest głównym portem przesiadkowym linii lotniczych Air China. W 2005 obsłużył ponad 30 mln pasażerów.

Stołeczny port lotniczy Pekin szybko stał się jednym z najbardziej ruchliwych lotnisk świata w ostatniej dekadzie. Stał się najbardziej ruchliwym portem lotniczym w Azji pod względem ruchu pasażerskiego i całkowitego natężenia ruchu w roku 2009. Beijing Capital International Airport jest 2. największym lotniskiem na świecie. Lotnisko zarejestrowało 488 495 operacji statków powietrznych (startów i lądowań), zajmuje 10 pozycję na świecie i jako jedyne lotnisko azjatyckie w top30. Pod względem ruchu towarowego, lotniska także notuje szybki wzrost. Do 2009 roku lotnisko stało się 14 najbardziej ruchliwym lotniskiem w przewozie towarów, notując 1 420 997 ton towarów.

Lotnisko jest głównym węzłem Air China, sztandarowego przewoźnika Chińskiej Republiki Ludowej, który oferuje połączenia do 120 miejsc (bez cargo) z Pekinu. Hainan i China Southern Airlines również używa tego portu lotniczego jako głównego węzła.

Historia

Port w 1959

Port lotniczy Pekin został otwarty w dniu 2 marca 1958 roku. Lotnisko składało się z małego budynku terminalu, który stoi do dziś, obecnie wykorzystany jest przez połączenia VIP i połączenia czarterowe. Z dniem 1 stycznia 1980 otwarto nowy większy terminal z pirsami dla 10-12 samolotów. Terminal był większy niż w 1950, ale w połowie lat 90 XX wieku, zbyt mały. Terminal został następnie zamknięty do remontu po otwarciu Terminalu 2.

Pod koniec 1999 roku z okazji 50. rocznicy powstania ChRL, lotnisko rozbudowano ponownie. Nowy terminal otwarty 1 listopada został nazwany Terminalem 2. 20 września 2004 odbyło się otwarcie nowego Terminalu 1 obsługującego kilka krajowych linii lotniczych i międzynarodowych połączeń China Southern Airlines. Inne krajowe i międzynarodowe linie lotnicze korzystają z Terminala 2.

29 października 2007 został otwarty trzeci pas startowy^[2].

Kolejna rozbudowa została zakończona wraz z otwarciem Terminala 3 (T3) w lutym 2008 z okazji letnich igrzysk olimpijskich w Pekinie. Ten kolosalny rozwój obejmuje budowę trzeciego pasa startowego, drugiego terminalu oraz połączenia kolejowego z centrum miasta.

Terminale

Terminal 1

Terminal 1 posiadający 60 000 m² powierzchni, został otwarty z dniem 1 stycznia 1980 i zastąpił mały istniejący terminal który otwarto w latach 50. XX wieku^[3]. Terminal został zamknięty z powodu remontu od roku 1999 do 20 września 2004, w tym czasie wszystkie linie lotnicze były obsługiwane z Terminalu 2. Posiada 16 bramek, które obsługują połączenia krajowe China Southern Airlines i kilka innych linii lotniczych takich jak Chongqing Airlines i Xiamen Airlines, i był pierwotnie planowany do obsługi ruchu krajowego, z wyjątkiem tych do Hongkongu i Makau.

Wraz z otwarciem Terminalu 3, terminal był zamknięty w związku z wymianą światła, a 20 maja 2008 linie lotnicze zostały przeniesione do Terminalu 2^[4]. 27 czerwca 2008 stał się ponownie bazą operacyjną dla wszystkich lotów krajowych obsługiwanych przez HNA Group, w tym Hainan Airlines, Air China Grand, Deer Air Airlines i Tianjin Airlines, a loty międzynarodowe i te z Hongkongu, Makau, Tajwanu pozostały w Terminalu 2.

Terminal 2

(c) AcidBomber at the English Wikipedia, CC-BY-SA-3.0

Terminal 2

Terminal 2 otwarto 1 listopada 1999 roku. Terminal ten był wykorzystywany w celu zastąpienia Terminal 1, kiedy ten był remontowany. Jest znacznie większy niż terminal 1, może obsługiwać 20 samolotów poprzez doki połączone z terminalem. Przed otwarciem Terminalu 3, wszystkie loty międzynarodowe (i większość lotów krajowych) było obsługiwanych w tym terminalu. Terminal obecnie mieści China Southern Airlines, China Eastern Airlines, SkyTeam i inne krajowe i międzynarodowe linie jak Air China, Shanghai Airlines, Star Alliance, członkowie sojuszu Oneworld korzystają z nowego Terminalu 3.

Terminal 3

Hala Terminalu 3

Budowa terminalu 3 rozpoczęto 28 marca 2004 i został otwarty w dwóch etapach. Próbnie rozpoczął działalność 29 lutego 2008, kiedy siedem linii, a mianowicie British Airways, El Al Israel Airlines, Qantas, Qatar Airways, Shandong Airlines i Sichuan Airlines przeniesiono do terminalu. 20 innych linii lotniczych zostało przeniesionych do terminalu, kiedy oficjalnie otwarto terminal w dniu 26 marca 2008^[5]. Obecnie jest siedzibą Air China, Oneworld, Star Alliance oraz innych lotów krajowych i międzynarodowych.

Terminal 3E

Został zaprojektowany przez konsorcjum NACO (Netherlands Airport Consultants B.V), Foster and Partners i ARUP. Oświetlenie zostało zaprojektowane przez Speirs and Major Associates. Budżet inwestycji wyniósł 3,5 mld USD. Jest to obecnie największy budynek terminalu na świecie oddany w jednym etapie z powierzchnią 986 000 metrów kwadratowych. Posiada on główny terminal pasażerski (Terminal 3C), dwa satelitarne pirsy (Terminal 3D i 3E) i pięć kondygnacji naziemnych i dwie podziemne. Nie użyto w nazewnictwie liter A i B, by uniknąć pomyłek z Terminalami 1 i 2. Terminal 3C jest przeznaczony do lotów krajowych, Terminal 3E lotów międzynarodowych, a Terminal 3D, zwany "Olympics Hall", był używany do lotów czarterowych w okresie Igrzysk Olimpijskich w Pekinie i będzie wykorzystywany przez loty międzynarodowe.

Linie lotnicze i połączenia

Transport

Kolej

Pociąg Airport Express

Port lotniczy Pekin jest obsługiwany przez Airport Express, linię metra w Pekinie. 28,1 km linia biegnie od Terminala 3 do Terminala 2, a następnie do miasta z przystankami w Sanyuanqiao i Dongzhimen. Została otwarta 19 lipca 2008, w czasie Olimpiady w 2008 roku. Podróż w jedną stronę trwa około 16–20 minut.

Autobus

Lotnisko oferuje sześć różnych tras autobusów do i z różnych punktów w Pekinie, w tym Xidan, Fangzhuang, dworzec kolejowy, Zhongguancun i Nanyuan. Ponadto lotnisko oferuje również połączenia autobusowe do Tiencin i Qinhuangdao.

Samochód

Lotnisko jest dostępne przez cztery płatne autostrady. Dwie z nich łączą lotnisko z północno-wschodnimi częściami Pekinu. Pozostałe dwie łączą się z pobliskimi autostradami.

• Airport Expressway to dwudziestokilometrowa płatna droga, która biegnie od północno-wschodniej Trzeciej Obwodnicy w Sanyuanqiao bezpośrednio do terminali 1 i 2. Została zbudowana w latach 90. XX wieku i służył jako główne połączenie drogowe z miastem.
• 2nd Airport Expressway, otwarta w 2008, która biegnie na wschód od Yaojiayuan Lu do wschodniej Piątej Obwodnicy i następnie na północ do Terminalu 3; długość 15,6 km, płatna.
• Northern Airport Line, otwarta w 2006, która biegnie na wschód od Jingcheng Expressway do Terminali 1 i 2; długość 11,3 km, płatna.
• Southern Airport Line, otwarta w 2008, jest płatną autostrada, która biegnie równolegle i na południe od Northern Airport Line z Jingcheng Expressway do szóstej wschodniej obwodnicy w Litian Bridge. Ta autostrada przecina Airport Expressway i 2nd Airport Expressway, i pozwala dojechać do Terminala 3 oraz do Terminali 1 i 2.

Zobacz też

• port lotniczy Pekin-Daxing

Przypisy