Portal:Katolicyzm

Tydzień w liturgii łacińskich diecezji polskich (2022)

V tydzień Okresu Zwykłego

Figura Najświętszej Maryi Panny z Lourdes

• 6 lutego - V Niedziela Zwykła, rok C;
• 7 lutego - poniedziałek, dzień powszedni
• 8 lutego - wtorek, dzień powszedni
• 9 lutego - środa, dzień powszedni
• 10 lutego - czwartek, wspomnienie św. Scholastyki, dziewicy
• 11 lutego - piątek, dzień powszedni, wspomnienie dowolne Najświętszej Maryi Panny z Lourdes, Światowy Dzień Chorego
• 12 lutego - sobota, dzień powszedni

Wiadomości

• 24 listopada 2018:
  • Okrągłe, 100. urodziny obchodzi ojciec Jerzy Tomziński, paulin, znany głównie z zainicjowania Apelu Jasnogórskiego oraz peregrynacji Cudownego Obrazu Matki Bożej.^[1]
  • Rozpoczęło się Europejskie Spotkanie Młodych "PILGRIM" w Katowicach. Jego tematem jest refleksja nad nauczaniem Kościoła dotyczącym szacunku do istoty stworzenia.^[2]
• 23 listopada - W diecezji płockiej od I Niedzieli Adwentu rozpocznie się inicjatywa Konfesjonały Młodych, skierowaną do młodzieży chcącą przyjąć sakrament pokuty i pojednania. Specjalne konfesjonały ze stałymi spowiednikami zostaną ustawione w 14 kościołach na terenie tejże diecezji.^[3]

Artykuł tygodnia

Bazylika San Pietro in Ciel d’Oro (bazylika Świętego Piotra w „Złotym Niebie”) – rzymskokatolicki kościół w Pawii, dedykowany św. Piotrowi Apostołowi. Jest kościołem klasztornym augustianów.

Obecny kościół San Pietro in Ciel d’Oro, położony pierwotnie poza murami miejskimi, został zbudowany na miejscu starszej świątyni, której istnienie potwierdza kilka źródeł z VI wieku. Bazylika i klasztor zostały zniszczone przypuszczalnie w X wieku, podczas najazdu Węgrów na Pawię.

Obecny kościół został ufundowany między 1090 a 1130 rokiem. Około 1117 lub 1120 augustianie zaczęli odbudowę kościoła w stylu romańskim. 8 maja 1132 roku został on poświęcony przez papieża Innocentego II. Z uwagi na obecność grobów sławnych ludzi: św. Augustyna z Hippony, Boecjusza i króla Liutpranda kościół zyskał rozgłos jako miejsce kultu. W 1487 roku Giacomo de Santis przebudował sklepienie nawy środkowej, prawdopodobnie usuwając na żądanie ówczesnego przeora augustianów drewniany, kasetonowy strop. W 1789 roku, podczas likwidacji wspólnot religijnych, klasztor po stronie północnej kościoła został zarekwirowany na potrzeby wojska, natomiast ten po stronie południowej częściowo rozebrano w 1803 roku. Bazylika, ograbiona z wyposażenia, została sprzedana prywatnemu właścicielowi z przeznaczeniem na magazyn i popadła w ruinę. W 1825 roku biskup Tosi otrzymał klasztor z przeznaczeniem na siedzibę seminarium diecezjalnego. Kościołowi, będącemu magazynem wojskowym, groziła rozbiórka i sprzedaż na materiał budowlany z odzysku. W 1864 roku stał się on ponownie własnością państwa, ale jego stan techniczny nadal się pogarszał; w 1877 roku zawaliła się część nawy. W 1884 roku podjęto w nim prace restauracyjne. Dwanaście lat później kościół ponownie stał się miejscem kultu.

Zobacz więcej...

Teologia moralna / Liturgika

Alma Redemptoris Mater − łaciński hymn na cześć Maryi Panny, napisany heksametrem, jedna z czterech oficjalnych antyfon maryjnych śpiewanych na zakończenie komplety w liturgii brewiarzowej Kościoła rzymskokatolickiego

Uznaje się, iż autorem jest Herman z Reichenau. Miał oprzeć się na pismach Fulgencjusza z Ruspe, Epifaniusza z Salaminy oraz Ireneusza z Lyonu. W XIV w. antyfonę zacytował Geoffrey Chaucer w jednej ze swych Opowieści kanterberyjskich.

Zobacz więcej...

Dogmatyka

De peccatorum meritis et remissione et de baptismo parvulorum – pierwszy traktat antypelagiański biskupa Augustyna z Hippony napisany w 412 r., którego tytuł po polsku może znaczyć: O karach za grzechy i ich odpuszczeniu oraz o chrzcie dzieci. Przy czym słowo kara nie występuje wprost. Augustyn ujął temat omownie: o zasługach grzechów, o tym na co zasługują, o konsekwencjach grzechów.

Bezpośrednią inspiracją napisania dzieła była prośba komesa Marcelina, by biskup Hippony sprostował nauczanie Celestiusza, który w ślad za Rufinem z Syrii przeczył temu, by grzech Adama (grzech pierworodny) był przekazywany ludziom w jakikolwiek sposób. Marcelin był sekretarzem stanu Cesarstwa zachodniorzymskiego i bliskim przyjacielem Augustyna.

Według teologów takich jak Agostino Trapè i Vittorino Grossi jest jedną z najbardziej znaczących pozycji w całej teologii katolickiej^[4]. Sam Augustyn trzy lata po jej napisaniu, w liście do Ewodiusza (List 169), nazwał ją wielką książką przeciw herezji Pelagiusza^[5]. Traktat składał się pierwotnie z dwóch ksiąg. Trzecia księga jest faktycznie dołączonym listem Augustyna, napisanym w reakcji na lekturę Pelagiuszowego Komentarza do Listu do Rzymian. W De peccatorum meritis biskup Hippony przeanalizował dogłębnie takie tematy jak: grzech pierworodny i odkupienie, usprawiedliwienie, chrzest niemowląt, bezgrzeszność i konieczność łaski wspomagającej (uczynkowej), ludzka wolność, pożądliwość (concupiscentia), przeznaczenie, rozumienie przekazywania grzechu (tradux peccati) i analogia Adama i Chrystusa.

Zobacz więcej...

Papież

Ilustracja tygodnia

Zaproponuj ilustrację

Biskup tygodnia

(c) Centro Televisivo Vaticano, CC BY 3.0

John Ribat MSC (ur. 9 lutego 1957 w Volavolo) – papuański duchowny katolicki, arcybiskup Port Moresby od 2008, kardynał.

Święcenia kapłańskie otrzymał 1 grudnia 1985 w zgromadzeniu Misjonarzy Najświętszego Serca Jezusowego. 30 października 2000 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji Bereina z tytularną stolicą Macriana Minor. Sakry biskupiej udzielił mu 11 lutego 2001 biskup diecezji Bereina - Gérard-Joseph Deschamps. 12 lutego 2002 roku ten sam papież mianował go biskupem ordynariuszem Bereina. 16 kwietnia 2007 mianowany arcybiskupem koadiutorem Port Moresby, 26 marca 2008 objął urząd po przejściu poprzednika na emeryturę. Kreowany kardynałem prezbiterem San Giovanni Battista de’ Rossi 19 listopada 2016.

Zaproponuj artykuł

Biblia

Mojżesz (łac. Moyses, hebr. מֹשֶׁה Mosze, arab. موسى, Musa, cs. Prorok Bogowidiec Moisiej) – postać biblijna, przywódca Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej, święty prorok. Żył prawdopodobnie w XIII wieku p.n.e.^[6][7] (według Biblii 120 lat). Syn Amrama i Jokebed, brat Aarona i Miriam.

Według tradycyjnej etymologii imię Mojżesz pochodzi od rdzenia משה wyciągać, wyjmować, wyjąć, jako że został wyciągnięty z rzeki (Nilu) przez córkę faraona. Józef Flawiusz w DDIk1_228 uważa, że etymologia tego imienia wiąże się z ostatnią sylabą wyrazu (Mou)ses nadając mu w ten sposób znaczenie „ocalony", gdyż wodę Egipcjanie nazywają „moy", a ludzi uratowanych „eses". Pięćdziesiąty dziewiąty przypis z DDIk2 Józefa Flawiusza z wydania 2001 informuje, że współcześni krytycy dopatrują się w tym imieniu egipskiego wyrazu „mosu" – syn. Występuje on również w innych imionach np. Tutmosis, Ahmosis.

Toczą się dyskusje odnośnie do wieku, w którym żył Mojżesz. Większość biblistów oraz historyków skłania się obecnie do XIII w. przed Chr., ale istnieją również inne przypuszczenia, z których najbardziej znaczącym jest XV w. przed Chr.^{[8][9][10][11]} Okres, w którym żył Mojżesz, wyznacza się pośrednio – według opisu biblijnego musiał on żyć w czasie, kiedy nastąpiło wyjście Izraelitów z Egiptu^[8][12]. To na ten temat toczy się wiele dyskusji zarówno na tle historycznym, jak i biblijnym.

Zaproponuj artykuł

1. ↑ Jubileusz o. Jerzego Tomzińskiego, „niedziela.pl” [dostęp 2018-11-24]  (pol.).
2. ↑ „Aby ziemia znowu mogła oddychać” – rozpoczęło się Europejskie Spotkanie Młodych, „niedziela.pl” [dostęp 2018-11-24]  (pol.).
3. ↑ "Konfesjonały Młodych" w diecezji płockiej | Stacja7, stacja7.pl [dostęp 2018-11-24]  (pol.).
4. ↑ Vittorino Grossi: La liturgia battesimale in s. Agostino. Rzym: 1970, s. 78.
5. ↑ Epistola 169,13. W: Augustinus.it [on-line]. 415 AD. Cytat: Scripsi etiam grandem quemdam librum adversus Pelagii haeresim
6. ↑ Władysław Kopaliński, Słownik mitów i tradycji kultury, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1985, s. 706.
7. ↑ Zenon Kosidowski, Opowieści biblijne, Iskry, Warszawa 1983, s. 147.
8. ↑ ^{a b} „Problematyka wyjścia Izraela z Egiptu" w: M. Tarasiuk: Signa Temporis. Rocznik Teologiczno-humanistyczny nr 7., Wydawnictwo Wyższej Szkoły Teologiczno-Humanistycznej, Podkowa Leśna 2004
9. ↑ „Data wyjścia Izraelitów z Egiptu" w: J. Walton, H. House, R. Thomas, R. Price: Tablice biblijne, Oficyna Wydawnicza VOCATIO, Warszawa 2008
10. ↑ „Wyjście" w: P. Pachciarek, W. Chrostowski: Encyklopedia biblijna, Oficyna Wydawnicza VOCATIO, Warszawa 2004
11. ↑ „Wyjście" w: B. Metzger, M. Coogan: Słownik wiedzy biblijnej, Oficyna Wydawnicza VOCATIO, Warszawa 2004
12. ↑ „Wyjście, wyprowadzenie z Egiptu" w: F. Rienecker, G. Maier: Leksykon biblijny, Oficyna Wydawnicza VOCATIO, Warszawa 2008

Uwagi