Portulaka
| ||
Portulaka wielkokwiatowa | ||
Systematyka[1][2] | ||
Domena | eukarionty | |
Królestwo | rośliny | |
Podkrólestwo | rośliny zielone | |
Nadgromada | rośliny telomowe | |
Gromada | rośliny naczyniowe | |
Podgromada | rośliny nasienne | |
Nadklasa | okrytonasienne | |
Klasa | Magnoliopsida | |
Nadrząd | goździkopodobne | |
Rząd | goździkowce | |
Rodzina | portulakowate | |
Rodzaj | portulaka | |
Nazwa systematyczna | ||
Portulaca L. Sp. Pl. 445. 1753[3] | ||
Typ nomenklatoryczny | ||
Portulaca oleracea L.[3] |
Portulaka (Portulaca L.) – rodzaj roślin z rodziny portulakowatych. Obejmuje ok. 100–150 gatunków rozprzestrzenionych szeroko na całym świecie, ale najbardziej zróżnicowanych w strefie tropikalnej i subtropikalnej, zwłaszcza w Afryce i Ameryce Południowej[4][5]. Szeroko rozprzestrzenionym gatunkiem w uprawie jest ozdobna portulaka wielkokwiatowa (P. grandiflora) pochodząca z Brazylii i Urugwaju. W Polsce rośnie dziko tylko portulaka pospolita (P. oleracea) (jako zadomowiony antropofit)[6]. Nazwa naukowa pochodzi od łacińskiego słowa portula oznaczającego "małe drzwi, drzwiczki" w nawiązaniu do wieczka torebki (owocu)[5]. Rośliny z tego rodzaju rosną głównie w miejscach skalistych i ruderalnych, często na przydrożach[7].
Morfologia
- Pokrój
- Zwykle niewielkie (o średnicy do 30 cm), zwykle płożące rośliny jednoroczne[7]. Jedyną byliną jest P. suffrutescens. Łodygi pokładające się lub rzadziej wzniesione, rozgałęzione, mięsiste i zazwyczaj nagie, czasem z włoskami w węzłach i w obrębie kwiatostanu[5].
- Liście
- Mięsiste, skrętoległe lub pozornie naprzeciwległe[5], zazwyczaj siedzące[5]. Blaszka cylindryczna lub spłaszczona[5].
- Kwiaty
- Pojedyncze na końcach rozgałęzień, często bardzo skróconych, stąd bywają skupione w końcowych odcinkach pędów[5], czasem na kształt główki[4]. Wsparte są okrywą z liści. Pozorny kielich tworzą dwie niewielkie, ale trwałe przysadki, zachodzące na siebie. Właściwe działki kielicha w liczbie 6–7 wykształcają się w postaci barwnych, czasem efektownych listków okwiatu i często bywają określane mianem płatków korony, które w istocie są zredukowane i nieobecne[7]. Efektowne listki okwiatu otwierają się zwykle tylko w pełnym słońcu[5]. Pręcików jest 7 lub więcej. Zalążnia jest jednokomorowa, wpółdolna lub dolna, z pojedynczą szyjką zwieńczoną 3–9 znamionami[7][5].
- Owoce
- Błoniaste torebki, zwykle o kształcie zbliżonym do kulistego, zawierające liczne nasiona[4].
Systematyka
- Pozycja systematyczna według APweb (aktualizowany systemu APG IV z 2016)
Rodzaj zaliczany do monotypowej w tym ujęciu rodziny portulakowatych, wchodzącej w skład rzędu goździkowców (Caryophyllales) w obrębie dwuliściennych właściwych.
- Pozycja systematyczna w systemie Reveala (1993–1999)
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa Caryophyllidae Takht., nadrząd Caryophyllanae Takht., rząd goździkowce (Caryophyllales Perleb), podrząd Portulacineae Engl., rodzina portulakowate (Portulacaceae Juss.), podrodzina Portulacoideae Burnett, plemię Portulaceae Dumort., rodzaj portulaka (Portulaca L.)[8]. W tym ujęciu portulaka jest jednym z 25 rodzajów.
- Wykaz gatunków[9]
|
|
Zastosowanie
Rozpowszechnioną w uprawie, zwłaszcza w strefie tropikalnej jest jednoroczna portulaka wielkokwiatowa (P. grandiflora) pochodząca z Brazylii i Urugwaju. Ozdobna z powodu efektownych, barwnych kwiatów otwierających się w pełnym słońcu[7]. Gatunkiem uprawianym dawniej (w starożytności i średniowieczu) jako warzywo jest portulaka pospolita (P. oleracea subsp. sativa). Współcześnie rzadko jest wykorzystywana, głównie w krajach Beneluksu i Francji, gdzie spożywana jest na surowo w sałatkach lub przyrządzana jest tak jak szpinak warzywny[10].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-04] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-04] (ang.).
- ↑ a b Index Nominum Genericorum (ING). Smithsonian Institution. [dostęp 2013-11-26].
- ↑ a b c Portulaca (ang.). W: Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2013-11-28].
- ↑ a b c d e f g h i James F. Matthews: Portulaca (ang.). W: Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2013-11-28].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ a b c d e Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 88. ISBN 0-333-74890-5.
- ↑ Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Portulaca (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-02-22].
- ↑ Portulaca. W: The Plant List (2013). Version 1.1. [on-line]. [dostęp 2017-01-21].
- ↑ Dorothee Seeliger (red.): Owoce i warzywa. Monachium: Teubner, 2008, s. 231.
Media użyte na tej stronie
Autor: David Eickhoff from Pearl City, Hawaii, USA, Licencja: CC BY 2.0
ʻIhi or Hairy purslane Portulacaceae Endemic to the Hawaiian Islands Vulnerable Oʻahu (Cultivated)
nativeplants.hawaii.edu/plant/view/Portulaca_villosa(c) Forest & Kim Starr, CC BY 3.0 us
Flowers at Kanaha Beach, Maui, Hawaii. July 04, 2004 #040704-0022
Autor: Dick Culbert from Gibsons, B.C., Canada, Licencja: CC BY 2.0
A Flor de Seda with succulent leaves in northwestern Argentina.
(c) Forest & Kim Starr, CC BY 3.0
Portulaca oleracea (flowers). Location: Midway Atoll, Along coast east of Bulky Dump Sand Island
(c) Forest & Kim Starr, CC BY 3.0
Portulaca pilosa (flower and leaves). Location: Maui, Molokini
Autor: Mark Marathon, Licencja: CC BY-SA 3.0
Portulaca filifolia flower