Posłowie do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji

(c) Foto-AG Gymnasium Melle, CC BY-SA 3.0

Martin Schulz – pierwszy przewodniczący PE VIII kadencji

Antonio Tajani – drugi przewodniczący PE VIII kadencji

Posłowie VIII kadencji do Parlamentu Europejskiego zostali wybrani w wyborach przeprowadzonych w 28 państwach członkowskich Unii Europejskiej pomiędzy 22 a 25 maja 2014. W głosowaniu tym wyłoniono 751 eurodeputowanych na pięcioletnią kadencję (o 15 mniej niż pod koniec poprzedniej), która rozpoczęła się 1 lipca 2014.

Na pierwszym posiedzeniu 1 lipca 2014 na przewodniczącego PE wybrano Martina Schulza z Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów^[1]. Tego samego dnia wybrano również czternastu wiceprzewodniczących – 6 z EPP, 3 z S&D, 2 z ALDE, po 1 z ECR, EUL / NGL i G / EFA^[2]. 17 stycznia 2017 nowym przewodniczącym PE został Antonio Tajani z Europejskiej Partii Ludowej^[3]. Kadencja zakończyła się 1 lipca 2019. Pod koniec kadencji cztery mandaty poselskie (dwa przypadające brytyjskim laburzystom, jeden przypadający hiszpańskim socjalistom i jeden przypadający duńskim socjaldemokratom) pozostały nieobsadzone.

Grupy polityczne

W Parlamencie Europejskim VIII kadencji przed jej rozpoczęciem powołano siedem grup politycznych^[4][5]:

• Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) (EPP),
• Grupa Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim (S&D),
• Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy (ECR),
• Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy (ALDE),
• Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej / Nordycka Zielona Lewica (EUL / NGL),
• Grupa Zielonych / Wolne Przymierze Europejskie (G / EFA),
• Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej (EFDD).

Nadto kilkudziesięciu eurodeputowanych nie przystąpiło do żadnej z grup politycznych, pozostając posłami niezrzeszonymi^[4].

Powołanie pierwszych sześciu frakcji nastąpiło wkrótce po wyborach – każda z nich zebrała wystarczającą liczbę przedstawicieli z odpowiedniej liczby różnych krajów^[4] (zgodnie z obowiązującymi na początku tej kadencji wymogami do utworzenia grupy politycznej potrzeba co najmniej 25 posłów reprezentujących przynajmniej jedną czwartą – tj. 7 – państw członkowskich^[6]). Próbę powołania własnej grupy podjęły także dwa środowiska eurosceptyków – jedno skupione wokół brytyjskiej UKIP (ugrupowania dominującego we frakcji EFD w poprzedniej kadencji) i drugie zorganizowane wokół francuskiego FN (oraz europartii EAF)^[7]. W pierwszym przypadku, mimo odejścia do innych frakcji lub porażek wyborczych większości dotychczasowych sojuszników, starania te zakończyły się sukcesem^[8]. W drugim przypadku nie udało się znaleźć przedstawicieli wystarczającej liczby państw członkowskich, by doprowadzić do powołania odrębnej grupy w PE^[9], wobec czego posłowie Europejskiego Sojuszu na rzecz Wolności pozostali eurodeputowanymi niezrzeszonymi.

Przewodniczącymi grup poselskich zostali:

• EPP: Manfred Weber (Niemcy)^[10],
• S&D: Gianni Pittella (Włochy)^[11],
• ECR: Syed Kamall (Wielka Brytania)^[12],
• ALDE: Guy Verhofstadt (Belgia)^[13],
• EUL / NGL: Gabriele Zimmer (Niemcy)^[14],
• G / EFA: Rebecca Harms (Niemcy, współprzewodnicząca) i Philippe Lamberts (Belgia, współprzewodniczący)^[15],
• EFDD: David Borrelli (Włochy, współprzewodniczący) i Nigel Farage (Wielka Brytania, współprzewodniczący)^[16].

W październiku 2014 frakcja EFDD, licząca pierwotnie 48 posłów^[17], przestała istnieć. Doszło do tego, gdy grupę opuścił jedyny przedstawiciel z Łotwy, wobec czego EFDD przestała spełniać warunek zrzeszania deputowanych z co najmniej 7 państw członkowskich^[18]. Kilka dni później frakcję reaktywowano po dołączeniu do pozostałych członków EFDD jednego z polskich eurodeputowanych^[19].

W czerwcu 2015 niezrzeszeni eurodeputowani z 6 państw wraz z jedną posłanką wykluczoną z UKIP powołali eurosceptyczną frakcję pod nazwą Europa Narodów i Wolności (ENF), skupiającą w dacie jej powstania łącznie 36 parlamentarzystów^[20]. Funkcję współprzewodniczących objęli Marine Le Pen (Francja, do czerwca 2017) i Marcel de Graaff (Holandia).

W grudniu 2016 współprzewodniczącą grupy Zielonych została Ska Keller (Niemcy)^[21], a w styczniu 2017 Nigel Farage został jedynym przewodniczącym EFDD^[22]. We wrześniu 2017 funkcję współprzewodniczącego ENF objął Nicolas Bay (Francja)^[23]. W marcu 2018 przewodniczącym S&D został Udo Bullmann (Niemcy)^[24]. W lipcu 2017 Ryszard Legutko (Polska) został współprzewodniczącym ECR^[25] (obok Syeda Kamalla).

Deputowani według grup politycznych

Europejska Partia Ludowa

Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów

Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy

Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy

Zieloni/Wolny Sojusz Europejski

Zjednoczona Lewica Europejska

Europa Wolności i Demokracji Bezpośredniej

Europa Narodów i Wolności

Niezrzeszeni

Byli posłowie do PE

Rozkład mandatów według państw członkowskich i grup politycznych

Grupa poselska Państwo członkowskie	EPP[27]	S&D[36]	ECR[44]	ALDE[48]	G / EFA[50]	EUL / NGL[52]	EFDD[54]	ENF[56]	NI[57]	Razem
Austria	5 (ÖVP)	5 (SPÖ)		1 (NEOS)	3 (Zieloni)			4 (FPÖ)		18[66]
Belgia	2 (CD&V) 1 (cdH) 1 (CSP)	3 (PS) 1 (sp.a)	4 (N-VA)	3 (Open VLD) 3 (MR)	1 (Ecolo) 1 (Groen)			1 (VB)		21[67]
Bułgaria	6 (GERB) 1 (RB-DSB)	4 (BSP)	1 (BbC) 1 (WMRO)	4 (DPS)						17[68]
Chorwacja	4 (HDZ) 1 (HSS)	2 (SDP)	1 (HSP AS)	1 (HNS-LD) 1 (IDS-DDI)	1 (ORaH)					11[69]
Cypr	1 (DISY)	1 (DIKO) 1 (EDEK)	1 (DISY)			2 (AKEL)				6[70]
Czechy	4 (TOP 09+STAN) 3 (KDU-ČSL)	4 (ČSSD)	2 (ODS)	4 (ANO 2011)		3 (KSČM)	1 (Svobodní)			21[71]
Dania	1 (C)	2 (A)	3 (O)	2 (V) 1 (B)	1 (F)	1 (N)			1 (O)	13[72]
Estonia	1 (IRL)	1 (SDE)		2 (RE) 1 (KE)	1 (Tarand)					6[73]
Finlandia	3 (Kok.)	2 (SDP)	2 (PS)	3 (Kesk.) 1 (SFP)	1 (Vihr.)	1 (Vas.)				13[74]
Francja	20 (UMP)	11 (PS) 1 (PRG)		5 (UDI) 2 (MoDem)	6 (E-É)	3 (FdG) 1 (PCR)) 1 (PS)	6 (FN)	15 (FN)	3 (FN	74[75]
Grecja	5 (ND)	2 (Elia-PASOK) 2 (To Potami)	1 (ANEL)			6 (Syriza)			3 (ChA) 2 (KKE)	21[76]
Hiszpania	16 (PP) 1 (CpE-CiU)	13 (PSOE)		4 (UPyD) 2 (C’s) 1 (CpE-CiU) 1 (CpE-PNV)	2 (EPDD) 1 (ICV) 1 (PE) 1 (LPD)	5 (Podemos) 4 (IU) 1 (Anova)				54[77]
Holandia	5 (CDA)	3 (PvdA)	1 (CU) 1 (SGP)	4 (D66) 3 (VVD)	2 (GL)	2 (SP) 1 (PvdD)		4 (PVV)		26[78]
Irlandia	4 (FG)	1 (Childers)	1 (FF)	1 (Harkin)		3 (SF) 1 (Flanagan)				11[79]
Litwa	2 (TS-LKD) 1 (LRLS)	2 (LSDP)	1 (AWPL)	1 (LRLS) 1 (DP) 1 (TiT)	1 (LVŽS)		1 (TiT)			11[80]
Luksemburg	3 (CSV)	1 (LSAP)		1 (DP)	1 (déi gréng)					6[81]
Łotwa	4 (Vienotība)	1 (Saskaņa)	1 (NA)	1 (ZZS)	1 (LKS)					8[82]
Malta	3 (PN)	3 (PL)								6[83]
Niemcy	29 (CDU) 5 (CSU)	27 (SPD)	5 (AfD) 1 (FAMILIE)	3 (FDP) 1 (FW)	11 (Grünen) 1 (PIRATEN) 1 (ÖDP)	7 (Linke) 1 (Tierschutz- partei)	1 (AfD)	1 (AfD)	1 (NPD) 1 (PARTEI)	96[84]
Polska	18 (PO) 4 (PSL)	4 (SLD) 1 (UP)	18 (PiS) 1 (PO)				1 (KNP)	2 (KNP)	1 (PiS) 1 (KNP)	51[85]
Portugalia	6 (PSD) 1 (CDS) 1 (MPT)	8 (PS)		1 (MPT)		3 (CDU) 1 (BE)				21[86]
Rumunia	4 (PDL) 4 (PNL) 2 (UDMR) 2 (PMP) 1 (PSD)	10 (PSD) 2 (UNPR) 1 (PC)	1 (PDL) 1 (PC)	2 (PNL) 1 (Diaconu)					1 (PSD)	32[87]
Słowacja	2 (KDH) 2 (SDKÚ-DS) 1 (SMK) 1 (Most-Híd)	4 (Smer-SD)	1 (OĽaNO) 1 (NOVA) 1 (SaS)							13[88]
Słowenia	3 (SDS) 1 (NSi) 1 (SLS)	1 (SD)		1 (DeSUS)	1 (Verjamem)					8[89]
Szwecja	3 (M) 1 (KD)	5 (SAP) 1 (F!)	2 (SD)	2 (FP) 1 (C)	4 (MP)	1 (V)				20[90]
Węgry	11 (Fidesz) 1 (KDNP)	2 (MSZP) 2 (DK)			1 (Együtt-PM) 1 (LMP)				3 (Jobbik)	21[91]
Wielka Brytania	2 (CP)	18 (LP)	17 (CP) 1 (UUP) 1 (UKIP)	1 (LD)	3 (GPEW) 2 (SNP) 1 (PC)	1 (SF)	18 (UKIP)	3 (UKIP)	2 (UKIP) 1 (DUP)	73[92]
Włochy	8 (FI) 2 (NCD) 1 (UdC) 1 (SVP)	31 (PD)	5 (FI)	1 (M5S)	1 (M5S)	3 (Tsipras)	14 (M5S)	5 (LN) 1 (M5S)		73[93]
Unia Europejska	216	183	77	69	52	52	42	36	20	748[94][95]

Zobacz też

• Posłowie VIII kadencji w poszczególnych państwach członkowskich: austriaccy, belgijscy, brytyjscy, bułgarscy, chorwaccy, cypryjscy, czescy, duńscy, estońscy, fińscy, francuscy, greccy, hiszpańscy, holenderscy, irlandzcy, litewscy, luksemburscy, łotewscy, maltańscy, niemieccy, polscy, portugalscy, rumuńscy, słowaccy, słoweńscy, szwedzcy, węgierscy, włoscy

Przypisy