Posłowie do Parlamentu Europejskiego VII kadencji

Jerzy Buzek – pierwszy przewodniczący PE VII kadencji

© Raimond Spekking / CC BY-SA 4.0 (via Wikimedia Commons)

Martin Schulz – drugi przewodniczący PE VII kadencji

Posłowie VII kadencji do Parlamentu Europejskiego zostali wybrani w wyborach przeprowadzonych w 27 państwach członkowskich Unii Europejskiej pomiędzy 4 a 7 czerwca 2009.

Podział 736 mandatów pomiędzy poszczególne państwa członkowskie wynika z postanowień traktatu nicejskiego. W nowym Europarlamencie zasiadło o 49 europosłów mniej w porównaniu z poprzednią kadencją (po akcesie Rumunii i Bułgarii). Po wejściu w życie traktatu lizbońskiego skład został uzupełniony o 18 dodatkowych eurodeputowanych – czterech z Hiszpanii, po dwóch z Austrii, Francji i Szwecji, po jednym z Bułgarii, Holandii, Łotwy, Malty, Polski, Słowenii, Wielkiej Brytanii i Włoch. Ustalanie reguł obsadzenia tych mandatów doprowadziło do dwuletniego przedłużenia się całej procedury. Dodatkowi posłowie objęli mandaty dopiero w dniach od 1 do 15 grudnia 2011.

Po przystąpieniu 1 lipca 2013 Chorwacji do Unii Europejskiej liczba eurodeputowanych zwiększyła się o kolejnych 12 posłów z tego kraju (wybranych w wyborach przeprowadzonych 14 kwietnia 2013) do łącznej liczby 766.

Pod koniec kadencji 2 mandaty belgijskie pozostały nieobsadzone – 1 przypadający flamandzkim chadekom i 1 przypadający walońskim socjalistom.

W Parlamencie Europejskim VII kadencji powołano siedem frakcji politycznych:

• Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci),
• Grupa Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim,
• Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy,
• Grupa Zielonych / Wolne Przymierze Europejskie,
• Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy,
• Konfederacyjna Grupa Zjednoczonej Lewicy Europejskiej / Nordycka Zielona Lewica,
• Europa Wolności i Demokracji.

Na pierwszym posiedzeniu 14 lipca 2009 na przewodniczącego PE wybrano Jerzego Buzka z Europejskiej Partii Ludowej^[1]. 17 stycznia 2012 zastąpił go Martin Schulz z Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów, a 18 czerwca 2014 pełniącym obowiązki został Gianni Pittella (również z S&D). Kadencja zakończyła się 30 czerwca 2014.

Deputowani według grup poselskich

Europejska Partia Ludowa

Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów

Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy

Zieloni/Wolny Sojusz Europejski

Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy

Zjednoczona Lewica Europejska

Europa Wolności i Demokracji

Niezrzeszeni

Zmiany w składzie Parlamentu Europejskiego

Byli posłowie do PE

Dodatkowe mandaty

12 chorwackich europosłów objęło mandaty 1 lipca 2013.

Rozkład mandatów według państw i grup

Grupa poselska Państwo członkowskie	EPP	S&D	ALDE	Greens / EFA	ECR	EUL / NGL	EFD	NI	Razem
Austria	6 (ÖVP)	5 (SPÖ)		2 (Zieloni)				3 (LHPM) 2 (FPÖ) 1 (BZÖ)	19[17]
Belgia	2 (CD&V) 1 (cdH) 1 (CSP)	2 (PS) 2 (sp.a)	3 (Open VLD) 2 (MR)	2 (Ecolo) 1 (Groen) 1 (N-VA)	1 (LDD)		1 (VB)	1 (VB)	20(22)[18][19]
Bułgaria	5 (GERB) 2 (SDS+DSB)	4 (BSP)	3 (DPS) 2 (NDSW)				1 (Ataka)	1 (Ataka)	18[20]
Chorwacja	5 (HDZ)	5 (SDP)			1 (HSP AS)	1 (HL-SR)			12[21]
Cypr	2 (DISY)	1 (EDEK) 1 (DIKO)				2 (AKEL)			6[22]
Czechy	2 (KDU-ČSL)	7 (ČSSD)			9 (ODS)	4 (KSČM)			22[23]
Dania	1 (C)	4 (A) 1 (F)	3 (V)	1 (F)	1 (O)	1 (N)	1 (O)		13[24]
Estonia	1 (IRL)	1 (SDE)	2 (KE) 1 (RE)	1 (Tarand)					6[25]
Finlandia	3 (Kok.) 1 (KD)	2 (SDP)	3 (Kesk.) 1 (SFP)	2 (Vihr.)			1 (PS)		13[26]
Francja	30 (UMP i koalicjanci)	14 (PS)	6 (MoDem)	15 (E-É)		4 (PCF+PG) 1 (PCR)	1 (MPF)	3 (FN)	74[27]
Grecja	7 (ND)	8 (PASOK)	1 (ND)	1 (Zieloni)		2 (KKE) 1 (Syriza)	2 (LAOS)		22[28]
Hiszpania	24 (PP) 1 (CpE)	23 (PSOE)	2 (CpE)	1 (BNG) 1 (ICV)		1 (IU)		1 (UPyD)	54[29]
Holandia	5 (CDA)	3 (PvdA)	3 (VVD) 3 (D66)	3 (GL)	1 (CU)	2 (SP)	1 (SGP)	5 (PVV)	26[30]
Irlandia	4 (FG)	2 (Lab.)	3 (FF) 1 (Harkin)			1 (PS)		1 (Lab.)	12[31]
Litwa	4 (TS-LKD)	3 (LSDP)	1 (DP) 1 (LRLS)		1 (AWPL)		2 (TiT)		12[32]
Luksemburg	3 (CSV)	1 (LSAP)	1 (DP)	1 (déi gréng)					6[33]
Łotwa	1 (JL) 3 (PS)	1 (TSP)	1 (LPP/LC)	1 (PCTVL)	1 (TB/LNKK)	1 (LSP)			9[34]
Malta	2 (PN)	4 (PL)							6[35]
Niemcy	34 (CDU) 8 (CSU)	23 (SPD)	12 (FDP)	14 (Grünen)		8 (Linke)			99[36]
Polska	24 (PO) 4 (PSL)	7 (SLD-UP)			11 (PiS) 1 (PO)		4 (PiS)		51[37]
Portugalia	8 (PSD) 2 (CDS)	7 (PS)		1 (BE)		2 (BE) 2 (CDU)			22[38]
Rumunia	10 (PD-L) 3 (UDMR) 1 (Băsescu)	10 (PSD+PC) 1 (PRM)	5 (PNL)					2 (PRM) 1 (PSD+PC)	33[39]
Słowacja	2 (SDKÚ-DS) 2 (KDH) 2 (SMK)	5 (Smer-SD)	1 (LS-HZDS)				1 (SNS)		13[40]
Słowenia	3 (SDS) 1 (NSi)	2 (SD)	1 (LDS) 1 (Zares)						8[41]
Szwecja	4 (M) 1 (KD)	6 (SAP)	3 (FP) 1 (C)	2 (MP) 2 (PP)		1 (V)			20[42]
Węgry	14 (Fidesz+KDNP)	4 (MSZP)			1 (MDF)			3 (Jobbik)	22[43]
Wielka Brytania		13 (LP)	11 (LD) 1 (CP)	2 (GPEW) 2 (SNP) 1 (PC)	24 (CP) 1 (UCUNF) 2 (UKIP)	1 (SF)	7 (UKIP) 1 (CP)	4 (UKIP) 2 (BNP) 1 (DUP)	73[44]
Włochy	27 (PdL) 5 (UdC) 1 (SVP) 1 (LN)	20 (PD) 3 (IdV)	4 (IdV)		2 (PdL)		7 (LN) 1 (UdC)	1 (LN) 1 (PD)	73[45]
Unia Europejska	273	195	82	57	57	35	31	33	764(766)[19]

Zobacz też

• Posłowie VII kadencji w poszczególnych państwach członkowskich: austriaccy, belgijscy, brytyjscy, bułgarscy, chorwaccy, cypryjscy, czescy, duńscy, estońscy, fińscy, francuscy, greccy, hiszpańscy, holenderscy, irlandzcy, litewscy, luksemburscy, łotewscy, maltańscy, niemieccy, polscy, portugalscy, rumuńscy, słowaccy, słoweńscy, szwedzcy, węgierscy, włoscy
• Chorwaccy obserwatorzy w Parlamencie Europejskim VII kadencji (2012–2013)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Posłowie do PE. europarl.europa.eu. [dostęp 2013-07-01].