Posiadłości Francji w Ziemi Świętej

Posiadłości Francji w Ziemi Świętej

Domaine national français
en Terre sainte

Flaga Herb
Język urzędowy	francuski
Status terytorium	własność państwowa Francji (protektorat)
Zależne od	Francji
Głowa terytorium	prezydent Emmanuel Macron
W jego imieniu	konsul generalny Francji w Jerozolimie
Waluta	nowy szekel izraelski (ILS (NIS))
Rok utworzenia	wydzielenie z Imperium Osmańskiego 1856-1873
Religia dominująca	katolicyzm
Strefa czasowa	UTC +2 – zima UTC +3 – lato
Kod telefoniczny	+972

Posiadłości Francji w Ziemi Świętej lub Francuska własność państwowa w Ziemi Świętej (franc.: Domaine national français en Terre sainte) to cztery eksterytorialne posiadłości (głównie katolickie kościoły i klasztory), położone w Jerozolimie i okolicach (jedna – sanktuarium w Abu Ghausz – znajduje się w Izraelu, a pozostałe trzy w de facto izraelskiej Wschodniej Jerozolimie). Są zarządzane przez konsula generalnego Francji w Jerozolimie. Formalnie jest to francuski protektorat, a w praktyce funkcjonuje on podobnie jak placówka dyplomatyczna, której mieszkańcy (głównie należący do katolickich zakonów) mają np. paszporty dyplomatyczne i specjalne tablice rejestracyjne samochodów^[1][2].

Posiadłości Francji w Ziemi Świętej składają się z 4 odrębnych posesji:

	Nazwa posesji
	Klasztor i kościół Ojcze Nasz na Górze Oliwnej, zamieszkały przez karmelitanki i Zgromadzenie Misjonarzy Afryki
(c) Dr. Avishai Teicher Pikiwiki Israel, CC BY 2.5	Opactwo benedyktyńskie w Abu Ghausz
	Grobowiec Królów, jedyna posesja związana nie z kultem katolickim, lecz ze starożytną historią Izraela
	Bazylika św. Anny, uznawana za miejsce domu rodzinnego Maryi[1].

Historia

Roszczenia terytorialne Francji w Jerozolimie sięgają czasów wypraw krzyżowych w XI-XIII w. Po ostatecznym upadku europejskich posiadłości w Ziemi Świętej, przypieczętowanym traktatem z 1536 zawartym między sułtanem Sulejmanem Wspaniałym a królem Francji Franciszkiem I, nastąpiły kolejne umowy, zawierane między Francją a Imperium Osmańskim w celu ochrony pielgrzymów i świętych miejsc w Palestynie^[1].

Bazylika św. Anny w Jerozolimie została podarowana cesarzowi Napoleonowi III przez sułtana Abdülmecida I w 1856 w podziękowaniu za francuską interwencję podczas trwającej wojny krymskiej^[1].

Teren z dawnym kościołem Eleona na Górze Oliwnej (obecny kościół i klasztor Ojcze nasz), zakupiła w 1856 księżna Helojza de la Tour d'Auvergne i podarowała Francji w 1874^[1].

Grobowiec Królów został odkryty przez francuskich archeologów w 1863 roku, zakupiony przez bankierów – braci Pereire w 1871 i podarowany przez nich Francji w 1886^[1].

Opactwo w Abu Ghausz było podarowane Francji w 1873 przez sułtana Abdülaziza w ramach rekompensaty za utratę kościoła św. Jerzego w Lod, przekazanego greckim prawosławnym dwa lata wcześniej^[1].

Prawa Francji do tych posiadłości nigdy nie były kwestionowane. Potwierdziły je układy francusko-osmańskie, zawarte w Mytilene w 1901 i Konstantynopolu w 1913, ustanawiające „protektorat” Francji nad tymi posesjami. Zostały one potwierdzone przez następców Imperium Osmańskiego: Państwo Izrael w 1949 (Porozumienia Chauvel / Fischer) i Autonomię Palestyńską w 1997^[1].

• 

  Napis w jęz. franc. i ang. przy wejściu do Klasztoru Ojcze nasz, wskazujący na Republikę Francuską jako właściciela posesji.

• 

  Napis przy wejściu na posesję Bazyliki św. Anny

• 

  Napis przy Sadzawce Owczej koło Bazyliki św. Anny

• 

  (c) Claude Truong-Ngoc / Wikimedia Commons - cc-by-sa-4.0

  Napis w jęz. franc. przy wejściu do Grobowca Królów, wskazujący na Republikę Francuską jako właściciela posesji.

Przypisy