Potamopyrgus

Potamopyrgus
Stimpson W., 1865[1]
Ilustracja
Wodożytka nowozelandzka – jeden z przedstawicieli rodzaju Potamopyrgus.
Systematyka
Domenaeukarionty
Królestwozwierzęta
Typmięczaki
Gromadaślimaki
RządMegagastropoda
(bez rangi)Caenogastropoda
(bez rangi)Hypsogastropoda
(bez rangi)Littorinimorpha
NadrodzinaRissooidea
Rodzinaźródlarkowate
RodzajPotamopyrgus

Potamopyrgus – rodzaj ślimaków z podgromady przodoskrzelnych, grupujący małe i bardzo małe gatunki słonawo- i słodkowodne, występujące w ciekach, estuariach, wodach przybrzeżnych oraz małych i dużych zbiornikach wodnych Nowej Zelandii i wschodniej Australii[2]. Jeden z gatunków, wodożytka nowozelandzka (Potamopyrgus antipodarum), jest gatunkiem inwazyjnym - zawlekany najprawdopodobniej z wodami balastowymi i przez migrujące zwierzęta, rozprzestrzenia się także na innych kontynentach (w Europie, Ameryce Północnej, Azji)[3][4].

Cechy morfologiczne

Zwierzęta z długimi, zaostrzonymi czułkami, oczy na słupkach. Muszle o zróżnicowanym kształcie (stożkowate, jajowato-stożkowate, wieżyczkowate) i urzeźbieniu (gładkie, o skrętach zaopatrzonych w kolce, kil, rzędy szczecinek), stosunkowo grubościenne. Otwór muszli jajowaty, z połączonymi brzegami[5]. Wieczko cienkie, błoniaste, ze spiralnymi skrętami. Płytka środkowa raduli ma dwa lub więcej ząbków bazalnych, położonych z lewej i prawej strony[5].

Biologia i ekologia

Zajmowane siedliska

Organizmy eurytopowe, występują w różnych typach siedlisk słodko- i słonawowodnych, na różnych typach podłoży, zwykle jednak na niewielkich głębokościach[2][6].

Odżywianie

Zdrapywacze i filtratorzy. Odżywiają się detrytusem i glonami peryfitonowymi, niektóre mogą filtrować pokarm (fitoplankton, bakterie z błony powierzchniowej) z wody[7]. W żołądku występuje pręcik krystaliczny[5]

Rozmnażanie

Żyworodne, mogą rozmnażać się partenogenetycznie[3].

Inne informacje

Nie wydalają kwasu moczowego[8].

Gatunki

Rodzaj Potamopyrgus obejmuje następujące gatunki:

  • Potamopyrgus antipodarum J. E. Gray, 1843 - (syn. Potamopyrgus jenkinsi)
  • Potamopyrgus corolla (A. A. Gould, 1847) (gatunek typowy, z charakterystycznymi długimi kolcami na całej powierzchni muszli, stosunkowo duży – wys. muszli ok. 8 mm, endemit występujący na Nowej Zelandii[8])
  • Potamopyrgus pupoides F. W. Hutton, 1882 (najmniejszy gatunek w rodzaju, wysokość muszli dorosłych osobników nie przekracza 2 mm, w przeciwieństwie do pozostałych gatunków, rozmnaża się wyłącznie amfigonicznie, a proporcje płci kształtują się jak 1:1; endemit występujący w wodach słonawych na Nowej Zelandii[8])
  • Potamopyrgus estuarinus (Winterbourn, 1971)
  • Potamopyrgus cresswelli F. M. Climo, 1974 - (syn. Potamopyrgus gardneri, Potamopyrgus manneringi)
  • Potamopyrgus dawbini A. W. B. Powell, 1955
  • Potamopyrgus melvilli (Hedley, C., 1916)
  • Potamopyrgus oscitans T. Iredale, 1944
  • Potamopyrgus subterraneus H. Suter, 1905
  • Potamopyrgus troglodytes (Climo, F. M., 1974)

Poza pierwszymi trzema gatunkami z listy status systematyczny pozostałych gatunków jest niepewny, co wynika z dużej zmienności morfologicznej, jaką przejawiają przedstawiciele gatunków należących do tego rodzaju[2][8].

Przypisy

  1. ↑ Stimpson, W. 1865. Diagnoses of newly discovered genera of gasteropods, belonging to the sub-family Hydrobiinae, of the family Rissoidae. American Journal of Conchology 1 (1): 52-54.
  2. ↑ a b c Winterbourn M.J. 1970. The New Zealand species of Potamopyrgus (Gastropoda: Hydrobiidae). Malacologia 10: 283- 321
  3. ↑ a b Ponder W.F. 1988. Potamopyrgus antipodarum – a molluscan colonizer of Europe and Australia. Journal of Molluscan Studies 54: 271-285.
  4. ↑ Zaranko, D. T., D. G. Farara and F. G. Thompson. 1997. Another exotic mollusk in the Laurentian Great Lakes: the New Zealand native Potamopyrgus antipodarum (Gray 1843) (Gastropoda, Hydrobiidae).
  5. ↑ a b c Piechocki A. 1979. Mięczaki (Mollusca), Ślimaki (Gastropoda) W: Fauna słodkowodna Polski 7. PWN, Warszawa; str. 79-80.
  6. ↑ Weatherhead M.A., James M.R. 2001. Distribution of macroinvertebrates in relation to physical and biological variables in the littoral zone of nine New Zealand lakes. Hydrobiologia 462: 115-129.
  7. ↑ Reavell P.E. 1980. A study of the diets of some British freshwater gastropods. Journal of Conchology 30: 253-271.
  8. ↑ a b c d Ponder W.F. 1964. The freshwater Mollusca of New Zealand. Tane 10: 12-35.

Bibliografia

  • Baden Powell A.W. 1979. New Zealand Mollusca, William Collins Publishers Ltd., Auckland, New Zealand ​ISBN 0-00-216906-1​

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

New Zealand Mud snails.jpg
Autor: U.S. Fish & Wildlife Service - Pacific Region's; Photo Credit: Dan Gustafson, Licencja: CC BY 2.0
New Zealand Mudsnail