Potez XXVII
| ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | Francja | |
Producent | Avions Henri Potez | |
Typ | samolot rozpoznawczy | |
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji drewnianej | |
Załoga | 2 | |
Historia | ||
Data oblotu | 1924 | |
Lata produkcji | 1924–1925 | |
Dane techniczne | ||
Napęd | silnik gaźnikowy Lorraine-Dietrich 12Db | |
Moc | 425 KM (313 kW) | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 12,8 m | |
Długość | 8,7 m | |
Wysokość | 3,4 m | |
Powierzchnia nośna | 45 m² | |
Masa | ||
Własna | 1250 kg | |
Użyteczna | 395 kg | |
Startowa | 1905 kg | |
Paliwa | 225 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 212 km/h | |
Prędkość przelotowa | 180 km/h | |
Pułap | 6500 m | |
Zasięg | 550 km | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,92 mm, 2 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm (sprzężone), bomby o masie do 200 kg | ||
Użytkownicy | ||
Polska, Rumunia |
Potaz XXVII (Potez 27) – francuski samolot rozpoznawczy i lekki samolot bombowy z okresu międzywojennego.
Historia
W 1924 roku francuska wytwórnia Avions Henri Potez opracowała i zbudowała samolot rozpoznawczy oznaczony jako Potez XXVII. Jego konstrukcja została oparta na wcześniejszych samolotach wytwórni Potez XV i Potez XXV, przy czym z każdej z tych konstrukcji wybrano najbardziej udane elementy.
Pierwszy prototyp został oblatany w sierpniu 1924 roku. Ponieważ lotnictwo francuskie nie było nim zainteresowane, zaproponowano go Polsce, a później także Rumunii. Polska zamówiła 20 samolotów tego typu oraz zakupiła licencję na jego budowę w zakładach lotniczych PWS, zgodnie z umową z 1924 roku zbudowano 75, a następnie według nowej umowy z 1925 kolejne 80 samolotów tego typu.
Po zakończeniu budowany samolotów dla Polski w wytwórni Potez zbudowano także 30 samolotów tego typu dla lotnictwa Rumunii.
Łącznie w okresie od 1924 do 1925 roku zbudowano 206 samolotów tego typu (w tym prototyp), w tym na licencji w Polsce 155.
Użycie w lotnictwie
Samoloty Potez XXVII były od drugiej połowy 1925 roku wprowadzane do lotnictwa polskiego. Skierowano je do eskadr liniowych, które liczyły po sześć samolotów tego typu. Były one w nich używane do 1931 roku, ale już od 1929 zaczęto je wycofywać z jednostek liniowych, przekazując je do szkolenia lub do rezerwy. Część była także używana do innych celów, np. ostatni samolot tego typu z 2. pułku lotniczego był jeszcze w 1937 roku używany jako holownik celów powietrznych.
Samoloty Potez XXVII w lotnictwie rumuńskim były używane jako lekkie samoloty bombowe.
Opis techniczny
Samolot rozpoznawczy Potez XXVII był dwupłatem o konstrukcji drewnianej. Kadłub mieścił dwie odkryte kabiny (z przodu pilota, a za nim obserwatora-strzelca). Kadłub pokryty był z przodu blachą, a następnie sklejką i płótnem. Napęd stanowił silnik widlasty, 12-cylindrowy, chłodzony cieczą. Podwozie klasyczne, stałe.
Uzbrojenie stanowił 1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,92 mm (synchronizowany – obsługiwany przez pilota) oraz 2 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm (sprzężone na obrotnicy – obsługiwane przez obserwatora) oraz bomby lotnicze o masie do 200 kg.
Bibliografia
- Andrzej Morgała: Polskie samoloty wojskowe 1918-1972. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1972, s. 172-1974.
- Tadeusz Królikiewicz: Polski samolot i barwa. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1990, s. 25-28, 30, 32, 51, 66-68. ISBN 83-11-07238-8.
Media użyte na tej stronie
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).