Potito Starace
.jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 14 lipca 1981 |
| Wzrost | 188 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2001 |
| Zakończenie kariery | 2015 |
| Trener | Umberto Rianna |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 27 (15 października 2007) |
| Australian Open | 1R (2005–2007, 2009–2012) |
| Roland Garros | 3R (2004, 2007) |
| Wimbledon | 2R (2009) |
| US Open | 2R (2004, 2011) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 6 |
| Najwyżej w rankingu | 40 (18 czerwca 2012) |
| Australian Open | 3R (2011, 2012) |
| Roland Garros | SF (2012) |
| Wimbledon | 2R (2006) |
| US Open | 3R (2011) |
Potito Starace (ur. 14 lipca 1981 w Benewencie) – włoski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008).
Kariera tenisowa
Karierę profesjonalną rozpoczął w 2001 roku.
Preferuje grę na nawierzchni ziemnej, gdzie odnosił swoje największe sukcesy. 4-krotnie dochodził do finałów turniejów rangi ATP World Tour w grze pojedynczej, najpierw w Walencji i Kitzbühel (oba w 2007), potem w Umagu (2010) oraz Casablance (2011).
W grze podwójnej Starace wygrał 6 turniejów ATP World Tour, w roku 2007 w Acapulco i Kitzbühel, w 2008 roku w Moskwie, w 2010 w Petersburgu, w 2011 w Bukareszcie oraz w 2013 w Viña del Mar. Ponadto był 3 razy finalistą rozgrywek ATP World Tour, w sezonie 2006 i 2010 w Acapulco oraz w 2010 w Santiago.
W wielkoszlemowych turniejach najlepszym rezultatem Włocha jest ćwierćfinał deblowego French Open z 2006 roku. Partnerując Alberto Martínowi wygrali m.in. z parą Simon Aspelin i Todd Perry. Przegrali dopiero z drugiem deblem w rankingu, Jonasem Björkmanem i Maksem Mirnym.
W latach 2004–2012 Starace reprezentował Włochy w Pucharze Davisa. W 2011 roku przyczynił się do awansu zespołu do najwyższej klasy rozgrywek, grupy światowej. Rozegrał w zawodach 27 meczów, z których 15 wygrał w singlu i 6 w deblu.
W 2008 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w konkurencji gry pojedynczej. Odpadł w 1 rundzie wyeliminowany przez Rafaela Nadala.
W 2015 roku Włoch został dożywotnio zdyskwalifikowany przez Włoską Federację Tenisa za korupcję i ustawianie spotkań[1]. Po apelacji został jednak oczyszczony z zarzutów[2]. W 2018 roku został zdyskwalifikowany na dziesięć lat z powodu ustawiania meczów i naruszenia zasad antykorupcyjnych[3].
W rankingu gry pojedynczej Starace najwyżej był na 27. miejscu (15 października 2007), a w klasyfikacji gry podwójnej na 40. pozycji (18 czerwca 2012).
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–4)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 15 kwietnia 2007 | Walencja | Ceglana |  Nicolás Almagro | 6:4, 2:6, 1:6 |
| Finalista | 2. | 29 lipca 2007 | Kitzbühel | Ceglana |  Juan Mónaco | 7:5, 3:6, 4:6 |
| Finalista | 3. | 1 sierpnia 2010 | Umag | Ceglana | Juan Carlos Ferrero | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 4. | 10 kwietnia 2011 | Casablanca | Ceglana | Pablo Andújar | 1:6, 2:6 |
Gra podwójna (6–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 5 marca 2006 | Acapulco | Ceglana |  Filippo Volandri |  František Čermák Leoš Friedl | 5:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 3 marca 2007 | Acapulco | Ceglana | Martín Vassallo Argüello | Lukáš Dlouhý Pavel Vízner | 6:0, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 29 lipca 2007 | Kitzbühel | Ceglana |  Luis Horna |  Tomas Behrend Christopher Kas | 7:6(4), 7:6(5) |
| Zwycięzca | 3. | 12 października 2008 | Moskwa | Twarda (hala) |  Serhij Stachowski |  Stephen Huss Ross Hutchins | 7:6(4), 2:6, 10–6 |
| Finalista | 2. | 7 lutego 2010 | Santiago | Ceglana | Horacio Zeballos |  Łukasz Kubot Oliver Marach | 4:6, 0:6 |
| Finalista | 3. | 27 lutego 2010 | Acapulco | Ceglana | Fabio Fognini | Łukasz Kubot Oliver Marach | 0:6, 0:6 |
| Zwycięzca | 4. | 1 listopada 2010 | Petersburg | Twarda (hala) | Daniele Bracciali |  Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi | 7:6(6), 7:6(5) |
| Zwycięzca | 5. | 25 września 2011 | Bukareszt | Ceglana | Daniele Bracciali | Julian Knowle David Marrero | 3:6, 6:4, 10–8 |
| Zwycięzca | 6. | 10 lutego 2013 | Viña del Mar | Ceglana | Paolo Lorenzi | Juan Mónaco Rafael Nadal | 6:2, 6:4 |
Przypisy
- ↑ Kacper Kowalczyk: Surowa kara dla włoskich tenisistów za ustawianie spotkań (pol.). sportowefakty.pl, 2015-08-07. [dostęp 2015-08-07].
- ↑ Marcin Motyka: Marco Cecchinato zdyskwalifikowany na 1,5 roku za ustawienie meczu z Kamilem Majchrzakiem (pol.). sportowefakty.pl, 2016-07-19. [dostęp 2016-07-19].
- ↑ Potito Starace banned and fined for tennis match-fixing offences (ang.). International Tennis Integrity Agency, 2018-11-21. [dostęp 2022-05-02].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-01-19] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-01-19] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-01-19] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
