Potok (województwo kujawsko-pomorskie)

Potok

wieś
Rzeka Lubienka w Potoku
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Powiat	włocławski
Gmina	Włocławek
Sołectwo	Nowa Wieś
Liczba ludności (III 2011)	66[1]
Strefa numeracyjna	54
Kod pocztowy	87-800[2]
Tablice rejestracyjne	CWL
SIMC	0871870
Położenie na mapie gminy wiejskiej Włocławek Potok
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Potok
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego (c) SANtosito, CC BY-SA 4.0 Potok
Położenie na mapie powiatu włocławskiego Potok
52°37′09,05″N 18°58′39,92″E/52,619181 18,977756

Potok – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie włocławskim, w gminie Włocławek.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie włocławskim. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 66 mieszkańców^[1]. Jest najmniejszą miejscowością gminy Włocławek.

Część wsi

Historia

Dobra ziemskie Smólsk weszły w posiadanie rodziny Sokołowskich przed 1745 r. Potok był jednym z folwarków należących do klucza. Majątek w 1842 r. odkupił od Jana Kantego Sokołowskiego, Prot Mielęcki, oficer napoleoński i major Wojska Polskiego pochodzący z Wielkopolski. Był on mężem córki Jana Kantego, Wandy. W 1859 r. Prot Mielęcki dokonał podziału dóbr smólskich. Folwark Potok wraz z wsią i folwarkiem Smólsk oraz Markówkiem weszły w posiadanie starszego syna Jana. Młodszy Kazimierz (dowódca oddziału powstańczego na Kujawach w Powstaniu 1863 r.) w wyniku działów rodzinnych otrzymał Nową Wieś, Michałowo, karczmę Utratę z lasami i przyległościami. W 1914 r. dobra odziedziczył Jan Woyda wnuk Michaliny Morzyckiej (siostry Wandy z Sokołowskich Mielęckiej). Od 1917 do 1945 należały do rodziny Olszowskich, Zygmunta i Joanny. W pewnym okresie swego życia z Potokiem związany był Henryk Sokołowski malarz portrecista, batalista i regionalista (1891-1927), blisko spokrewniony z kujawską linią Sokołowskich. Jego dziad Wiktor był wnukiem Jana Kantego, właściciela Smólska. W 1911 r. Henryk Sokołowski rozpoczął studia malarskie w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Władysława Lentza. Brak informacji na temat ich ukończenia. Prawdopodobnie kontynuował naukę pobierając u profesorów lekcje prywatne. Jednym z jego profesorów mógł być też Wojciech Kossak. W czasie I wojny światowej artysta bywał na Kujawach. Gościł u znanego mecenasa sztuki Stefana Kretkowskiego w Więsławicach. Malował tu portrety rodzinne oraz pejzaże, które stanowią dużą część spuścizny. Szczególnie bliski był mu Potok, gdzie bywał częstym gościem, bądź nawet zamieszkiwał u swych ciotek Wandy i Jadwigi Sokołowskich, które odkupiły folwark od Woydów. Pozostały po nim widoki Potoku przedstawiające okolice w różnych porach dnia i roku. Częstym tematem jego prac była przyroda (brzozy, rzeka Lubieńka, łąki, jezioro). Był też wielkim miłośnikiem koni (m.in. namalował klacz Haacków, Dunajkę, z majątku Dębice), sceny batalistyczne. Zasłynął jako portrecista. Obrazy-portrety bp Stanisława Karnkowskiego, Jana Długosza (wizerunek patrona szkoły, w której wykładał), bp Stanisława Zdzitowieckiego, portrety ziemian, Zygmunta i Bronisława Kretkowskich, Włodzimierza Haacka, Marii Sulimierskiej, portrety braci Ludwika i Lecha oraz siostry. Ciotki malarza pomimo pracy zarobkowej nie były w stanie utrzymać Potoku. W latach 30. XX wieku następny właściciel, Ludwik Sokołowski nie podołał trudom i doprowadził folwark do nadmiernego zadłużenia, a w efekcie do upadku.

Przypisy

Bibliografia

Ta sekcja może zawierać nierzetelne źródła. Informacje oparte na nierzetelnych źródłach mogą zostać usunięte. Zweryfikuj hasło i dodaj przypisy do wiarygodnych, najlepiej recenzowanych publikacji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji. Uwaga: Aby ułatwić pracę, stosuj standardowe parametry z datą: nierzetelne=2022-12

• Rocznik muzealny. T. 12.
• Materiały do dziejów rezydencji w Polsce. T. 1.