Potosí
Widok na miasto Potosí | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Departament | |||||
Burmistrz | René Joaquino | ||||
Powierzchnia | 118 km² | ||||
Wysokość | 3967 m n.p.m. | ||||
Populacja (2013) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Nr kierunkowy | 02 | ||||
19°33′S 65°44′W/-19,550000 -65,733333 | |||||
Strona internetowa |
Potosí – miasto w Boliwii u podnóża Andów, stolica departamentu Potosí. Położone na wysokości 3967 m n.p.m. Zamieszkuje je 133,3 tys. osób (2001).
Miasto zostało założone w 1545[1] roku, w okresie „gorączki złota” związanej z odkryciem w pobliżu na zboczach Cerro de Potosí (w keczua: Sumaq Urqu) – zwanej później Cerro Rico (Bogata Góra) – wielkich pokładów srebra w 1544 roku. Kilkaset tysięcy europejskich amatorów szybkiego wzbogacenia się zjechało tu w parę lat. Założono wiele mennic. Do wydobycia kruszcu wykorzystywano niewolników spośród rodowitych mieszkańców. Tysiące z nich zmarło z powodu warunków pracy w tutejszych kopalniach i hutach. W połowie XVII wieku Potosí było najludniejszym miastem amerykańskim[2]. W 1650 Potosí liczyło ok. 160 000 mieszkańców[3]. Napływ rabunkowo wydobywanego w Potosi kruszcu zachwiał systemem ekonomicznym całej Europy. Ładunek znajdujący się we wraku statku Nuestra Señora de Atocha zatopionego w 1622 jest typowym przykładem takiego wydobycia. Na jego pokładzie znajdowało się 47 ton srebra oraz 150 tysięcy złotych monet i sztabek. Do dziś w języku hiszpańskim istnieje powiedzenie valer un potosí, czyli „być wartym fortuny”[4].
Miasto to jest wspomniane w powieści Rękopis znaleziony w Saragossie autorstwa Jana Potockiego.
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Państwo | |
---|---|
Typ | kulturowy |
Spełniane kryterium | II, IV, VI |
Numer ref. | |
Region[b] | Ameryka Łacińska i Karaiby |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę | 1987 |
Obiekt zagrożony | 2014- |
W XVIII wieku wyczerpały[1] się złoża srebra i miasto wyludniło się[3]. Zyski czerpano jeszcze z pozyskiwania cyny. Mimo to miasto zaczęło podupadać ekonomicznie.
Obecnie w mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz drzewny[5].
Miasto zostało wpisane w 1987 na listę światowego dziedzictwa UNESCO[1].
Miasta partnerskie
Przypisy
- ↑ a b c Praca zbiorowa: Skarby świata: 890 pomników kultury i przyrody z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN SA, 2010, s. 460. ISBN 978-83-01-16333-4.
- ↑ Jerzy Makowski: Przyrodnicze uwarunkowania procesów zaludnienia. W: Ameryka Łacińska. Przestrzeń i społeczeństwo. Andrzej Dembicz (red.). Warszawa: CESLA, 1992, s. 38. ISBN 83-85620-00-1.
- ↑ a b Henryk Szlajfer: Rola czynników i uwarunkowań społecznych w procesach zaludniania i zmian ludnościowych. W: Ameryka Łacińska. Przestrzeń i społeczeństwo. Andrzej Dembicz (red.). Warszawa: CESLA, 1992, s. 49. ISBN 83-85620-00-1.
- ↑ Grzegorz W. Kołodko , Wędrujący świat, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2008, s. 80, ISBN 978-83-7469-712-5, OCLC 269676449 [dostęp 2021-07-22] .
- ↑ Potosí, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-09-05] .
Media użyte na tej stronie
Flag of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
Flag of the department of Potosí in Bolivia
Autor: SanchoPanzaXXI, Licencja: CC BY-SA 4.0
Escudo de la ciudad de Potosí (Bolivia). [1] y también [2], [3].
Potosi as seen from paraglider