Potosí

Potosí
Ilustracja
Widok na miasto Potosí
HerbFlaga
HerbFlaga
Państwo

 Boliwia

Departament

Potosí

Burmistrz

René Joaquino

Powierzchnia

118 km²

Wysokość

3967 m n.p.m.

Populacja (2013)
• liczba ludności
• gęstość


178 731
1514 os./km²

Nr kierunkowy

02

Położenie na mapie Boliwii
Mapa konturowa Boliwii, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Potosí”
Ziemia19°33′S 65°44′W/-19,550000 -65,733333
Strona internetowa

Potosímiasto w Boliwii u podnóża Andów, stolica departamentu Potosí. Położone na wysokości 3967 m n.p.m. Zamieszkuje je 133,3 tys. osób (2001).

Miasto zostało założone w 1545[1] roku, w okresie „gorączki złota” związanej z odkryciem w pobliżu na zboczach Cerro de Potosí (w keczua: Sumaq Urqu) – zwanej później Cerro Rico (Bogata Góra) – wielkich pokładów srebra w 1544 roku. Kilkaset tysięcy europejskich amatorów szybkiego wzbogacenia się zjechało tu w parę lat. Założono wiele mennic. Do wydobycia kruszcu wykorzystywano niewolników spośród rodowitych mieszkańców. Tysiące z nich zmarło z powodu warunków pracy w tutejszych kopalniach i hutach. W połowie XVII wieku Potosí było najludniejszym miastem amerykańskim[2]. W 1650 Potosí liczyło ok. 160 000 mieszkańców[3]. Napływ rabunkowo wydobywanego w Potosi kruszcu zachwiał systemem ekonomicznym całej Europy. Ładunek znajdujący się we wraku statku Nuestra Señora de Atocha zatopionego w 1622 jest typowym przykładem takiego wydobycia. Na jego pokładzie znajdowało się 47 ton srebra oraz 150 tysięcy złotych monet i sztabek. Do dziś w języku hiszpańskim istnieje powiedzenie valer un potosí, czyli „być wartym fortuny”[4].

Miasto to jest wspomniane w powieści Rękopis znaleziony w Saragossie autorstwa Jana Potockiego.

Potosí[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
ilustracja
Państwo

 Boliwia

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, IV, VI

Numer ref.

420

Region[b]

Ameryka Łacińska i Karaiby

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1987
na 11. sesji

Obiekt zagrożony

2014-

W XVIII wieku wyczerpały[1] się złoża srebra i miasto wyludniło się[3]. Zyski czerpano jeszcze z pozyskiwania cyny. Mimo to miasto zaczęło podupadać ekonomicznie.

Obecnie w mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz drzewny[5].

Miasto zostało wpisane w 1987 na listę światowego dziedzictwa UNESCO[1].

Miasta partnerskie

Przypisy

  1. a b c Praca zbiorowa: Skarby świata: 890 pomników kultury i przyrody z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN SA, 2010, s. 460. ISBN 978-83-01-16333-4.
  2. Jerzy Makowski: Przyrodnicze uwarunkowania procesów zaludnienia. W: Ameryka Łacińska. Przestrzeń i społeczeństwo. Andrzej Dembicz (red.). Warszawa: CESLA, 1992, s. 38. ISBN 83-85620-00-1.
  3. a b Henryk Szlajfer: Rola czynników i uwarunkowań społecznych w procesach zaludniania i zmian ludnościowych. W: Ameryka Łacińska. Przestrzeń i społeczeństwo. Andrzej Dembicz (red.). Warszawa: CESLA, 1992, s. 49. ISBN 83-85620-00-1.
  4. Grzegorz W. Kołodko, Wędrujący świat, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2008, s. 80, ISBN 978-83-7469-712-5, OCLC 269676449 [dostęp 2021-07-22].
  5. Potosí, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-09-05].

Media użyte na tej stronie

Potosi1.jpg
Autor: User:Gerd Breitenbach, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Potosi with Cerro Rico
Flag of UNESCO.svg
Flag of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
Flag of Potosí.svg
Flag of the department of Potosí in Bolivia
Escudo de Potosí.svg
Autor: SanchoPanzaXXI, Licencja: CC BY-SA 4.0
Escudo de la ciudad de Potosí (Bolivia). [1] y también [2], [3].
Potosi air.jpg
Potosi as seen from paraglider