Potylicz (gmina)
| gmina wiejska | |||
| 1934–1939[1] | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Siedziba | |||
| Powierzchnia (1934) | 109,77 km² | ||
| Populacja (1931) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość | 90,8 os./km² | ||
Portal  Polska | |||
Potylicz – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934–1939[3] w woj. lwowskim (dzisiejszy obwód lwowski/woj. podkarpackie). Siedzibą gminy był Potylicz; obecnie wieś na Ukrainie.
Gmina zbiorowa Potylicz została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie rawskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Dziewięcierz/Dziewięcierz, Einsingen, Huta Obedyńska, Huta Zielona, Olszanka, Potylicz, Ulicko Seredkiewicz i Ulicko Zarębane[4].
Po wojnie obszar gminy Potylicz znalazł się głównie w ZSRR oprócz części Dziewięcierza[5], który przypadł Polsce wchodząc przejściowo w skład powiatu tomaszowskiego w woj. lubelskim[6], a następnie w skład gminy Horyniec w powiecie lubaczowskim w nowo utworzonym woj. rzeszowskim.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ W czasie II wojny światowej poza administracją polską, po II wojnie światowej poza granicami Polski (oprócz fragmentów obszaru, które pozostały w Polsce).
- ↑ Skorowidz gmin Rzeczypospolitej Polskiej
- ↑ od 1 sierpnia 1934 do 17 września (?) 1939 roku
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 550
- ↑ Pozostała część wsi utworzyła radziecki Dziewięcierz, obecnie na Ukrainie
- ↑ Obszar ten stanowił podłużny wąski klin (w którego skład wchodziły także Prusie, Werchrata i Radruż) na samym południu woj. lubelskiego wbijający się w głąb woj. rzeszowskiego. Cypel powstał ze skrawków gmin powiatu rawskiego (Wróblaczyn, Potylicz, Siedliska, Wierzbica i Bruckenthal oraz w całości Bełżec, Lubycza Królewska i miasto Uhnów) które początkowo utrzymano razem, mimo niedogodnych warunków komunikacyjnych (łączność dróg przecięła granica)
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).