Powódź w Gdańsku (1829)
Upamiętnienie powodzi, pruski znak wysokiej wody na ścianie spichlerza „Panna” na Ołowiance | |
Państwo | |
---|---|
Miejsce | |
Rodzaj zdarzenia | |
Data | 8–9 kwietnia 1829 |
Ofiary śmiertelne | 20–99 |
Powódź w Gdańsku – powódź, która miała miejsce w kwietniu 1829 roku w Gdańsku, na terytorium Królestwa Prus.
Historia
W nocy z 8 na 9 kwietnia 1829 r., w wyniku przejścia orkanu atlantyckiego nad Zatoką Gdańską, doszło do cofnięcia wody morskiej, która zablokowała spływ kry z Wisły. Wezbrane wody zalały Żuławy Wiślane, Stare Przedmieście, Wyspę Spichrzów i Ołowiankę na Motławie, Główne i Stare Miasto, Dolne Miasto, a także obszar obecnych dzielnic Stogi, Olszynka i Nowy Port. Była to największa w historii tego miasta powódź, która zalała 3/4 ówczesnej powierzchni Gdańska i trwała prawie 3 tygodnie (do 28 kwietnia). Zginęło w niej kilkadziesiąt osób, a ok. 12 tysięcy ludzi straciło dach nad głową. Powódź upamiętniono m.in. tablicami na ścianach spichlerza „Panna” na Ołowiance i Śluzy Kamiennej na Dolnym Mieście[1].
Dla ochrony Gdańska i Żuław przed powodzią został wybudowany w latach 1891-1895 Przekop Wisły (o długości 7,1 km), umożliwiający szybki odpływ z Wisły wód powodziowych i lodów najkrótszą drogą do Morza Bałtyckiego[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Rafał Borowski: Wielka powódź z 1829 roku w Gdańsku 16 lipca 2016. trojmiasto.pl, 2016-07-16. [dostęp 2017-08-06].
- ↑ PRZEKOP WISŁY. gedanopedia.pl.
Media użyte na tej stronie
Autor: Artur Andrzej, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gdańsk Dolne Miasto. Śluza Kamienna, znak wysokiej wody (powodzi) z kwietnia 1829 r.
Autor: Artur Andrzej, Licencja: CC0
Gdańsk Ołowianka. Znak powodzi z kwietnia 1829 roku, ul. Ołowianka 9-11.