Powiat Znin

Powiat Znin (niem. Landkreis Znin, Kreis Znin; pol. powiat żniński) – dawny powiat pruski, znajdujący się od 1887 do 1920 w granicach rejencji bydgoskiej w Prowincji Poznańskiej. Teren dawnego powiatu należy obecnie do Polski stanowiąc część województwa kujawsko-pomorskiego. Siedzibą władz powiatu było miasto Żnin (Znin).

Historia

Tereny północne dawnego powiatu po I rozbiorze Polski od 1772 do 1807 należały do Obwodu Nadnoteckiego w prowincji Prusy Zachodnie. Reszta jego część z miastem Wągrowiec (Wongrowiec) po II rozbiorze Polski od 1793 do 1807 należała do prowincji Prusy Południowe. W roku 1807 po pokoju w Tylży tereny włączono w skład Księstwa Warszawskiego. Powiat powstał 1 października 1887 pod nazwą Kreis Znin z południowej części terenu powiatu Schubin, wschodniej części powiatu Wongrowitz oraz północno-zachodniej części powiatu Mogilno. Podczas powstania wielkopolskiego Polacy zajęli powiat. W wyniku traktatu wersalskiego dnia 10 lutego 1920 powiat włączono do województwa poznańskiego II Rzeczypospolitej, a nazwę powiatu zmieniono na powiat żniński.

Powiat dzielił się na cztery okręgi policyjne^[1]:

1 stycznia 1908 w skład powiatu wchodziły:

Rok	Ludność	Katolicy	Ewangelicy	Inni (w tym Żydzi)
1890	31.568	26.338 (83,43%)	4.403 (13,95%)	827 (2,62%)
1900	35.857	28.192 (78,62%)	7.036 (19,63%)	629 (1,75%)
1910	40.210	29.796 (74,10%)	9.950 (24,75%)	464 (1,15%)

↑ RolfR. Jehke RolfR., Karte: Kreis Znin 1. 1. 1918 – Städte und Polizeidistrikte, www.territorial.de [dostęp 2017-11-19] .
↑ MichaelM. Rademacher MichaelM., Deutsche Verwaltungsgeschichte Provinz Posen, Kreis Znin, www.geschichte-on-demand.de [dostęp 2017-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2013-02-11] .