Powiat bracławski

Powiat bracławski – dawny powiat; najpierw – od 1596 – województwa bracławskiego w Rzeczypospolitej, a potem – guberni podolskiej[1] pod zaborem rosyjskim. Siedzibą był Bracław.

W pierwszych czasach były tu osady tatarskie, przez Olgierda wyparte. Po ich zniesieniu Koryatowicze objęli rząd tego kraju. Na gruzach osady tatarskiéj założyli główne jakby stołeczne téj krainy miasto Bracław. Pragnęli się oderwać od głównéj krajowéj władzy, lecz byli pokonani przez Witolda.[2]

Pod rozbiorami, w roku 1880, zarządy gmin były w:

  1. Grabowcu(ukr.), Łuce(ukr.), Niemirowie, Rubaniu(ukr.) w dzisiejszym rejonie niemirowskim
  2. Peczarze, Chołodowcach(ukr.), Klebaniach, Szpikowie(ukr.), Żurawlowcach(ukr.) w dzisiejszym rejonie tulczyńskim,
  3. Obodówce, Sawińcach, Trościańcu w dzisiejszym rejonie trościańskim.

Przypisy

  1. ↑ Powiat bracławski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 346.
  2. ↑ Eustachy Iwanowski, Województwo bracławskie, Rozmowy o polskiéj koronie, na str. 529