Powiat chmielnicki
| |||||
| |||||
do 1961 | |||||
Państwo | PRL | ||||
Województwo | kieleckie | ||||
Data likwidacji | 1961 | ||||
Siedziba | Chmielnik | ||||
Powierzchnia | 613 km² | ||||
Populacja (1960) • liczba ludności | 39 700 | ||||
• gęstość | 65 os./km² | ||||
Szczegółowy podział administracyjny | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Portal Polska |
Powiat chmielnicki – dawny powiat istniejący w latach 1956–1961 na terenie obecnych powiatów buskiego, kieleckiego, staszowskiego i pińczowskiego (woj. świętokrzyskie). Jego ośrodkiem administracyjnym był Chmielnik.
Powiat chmielnicki został powołany dnia 1 stycznia 1956 roku w województwie kieleckim, czyli 15 miesięcy po wprowadzeniu gromad w miejsce dotychczasowych gmin (29 września 1954) jako podstawowych jednostek administracyjnych PRL. Na powiat chmielnicki złożyło się 1 miasto i 25 gromad, które wyłączono z dwóch ościennych powiatów w tymże województwie[1]:
- z byłego powiatu buskiego:
- miasto Chmielnik
- gromady: Balice, Brzeziny, Drugnia, Gnojno, Gorzakiew, Grabki, Korzenno, Kotlice, Maleszowa, Pierzchnica, Piotrkowice, Potok, Przededworze, Raczyce, Sędziejowice, Solec Stary, Suchowola, Szydłów, Śladków, Włoszczowice i Zrecze
- z byłego powiatu kieleckiego:
- gromady: Brudzów Duży, Obice, Skrzelczyce i Szczecno
W kolejnych latach zlikwidowano 7 gromad: Brzeziny, Gorzakiew, Maleszowa, Solec Stary, Suchowola, Śladków i Skrzelczyce.
Według stanu z 31 lipca 1959 r. powiat zajmował powierzchnię 618 km² i był zamieszkiwany przez 41 tysięcy osób. Jedynym miastem znajdującym się na terenie powiatu był Chmielnik zamieszkiwany przez 4 tys. osób (9,6% ludności powiatu). Był to powiat rolniczy. Liczba zatrudnionych w przemyśle i rzemiośle wynosiła zaledwie 9 na 1000 mieszkańców.
Powiat chmielnicki jako jednostka gospodarcza nie zdołał się skonsolidować. I tak, powiat został zniesiony 31 grudnia 1961 a gromady wchodzące w jego skład przyłączono do czterech ościennych powiatów (a więc nie wszystkie powróciły do pierwotnych powiatów)[2]:
- do powiatu buskiego — miasto Chmielnik i gromady Balice, Drugnia, Gnojno, Kotlicea, Pierzchnica, Piotrkowice, Przededworzea, Raczyce, Sędziejowice i Zrecze
- do powiatu kieleckiego — gromady Brudzów Dużya, Obicea i Szczecno
- do powiatu staszowskiego — gromady Grabkia, Korzenno, Potok i Szydłów
- do powiatu pińczowskiego — gromada Włoszczowicea
a) równocześnie będąc znoszona
Przypisy
Bibliografia
- Kielecczyzna. Rozwój gospodarczy regionu. Wincenty Kawalec, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1962
Zobacz też
- Podział administracyjny Polski (1950–1957)
- Podział administracyjny Polski 1957–1975
- Powiaty w Polsce od 1945
|
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).