Powiat grodziskomazowiecki
| powiat | |
| do 1975 | |
| Państwo |  PRL |
|---|---|
| Województwo | warszawskie |
| Data likwidacji | 1975 |
| Siedziba | Grodzisk Mazowiecki |
| Powierzchnia | 736 km² |
| Populacja (1973) • liczba ludności | 91 600 |
| • gęstość | 124 os./km² |
Portal  Polska | |
Powiat grodziskomazowiecki[a] (również powiat grodziski lub powiat grodzisko-mazowiecki) – powiat istniejący do 1869[2][3] oraz w latach 1948–1975. Od 1867 do 1948 jednostka funkcjonowała jako powiat błoński[4].
W 1952 otrzymał nowe granice[5] i w takich przetrwał do 1975. Obszar powiatu odpowiadał częściom dzisiejszych powiatów: grodziskiego, pruszkowskiego i żyrardowskiego (woj. mazowieckie). Jego ośrodkiem administracyjnym był Grodzisk Mazowiecki (od 1867, również gdy nosił nazwę powiatu błońskiego).
Oprócz Grodziska Mazowieckiego powiat obejmował miasta Milanówek i Mszczonów oraz gminy Baranów, Jaktorów, Radziejowice, Wiskitki i Żabia Wola. Miasto Żyrardów nie wchodziło w skład powiatu, lecz stanowiło odrębny powiat grodzki. Powiat należał do województwa warszawskiego.
W wyniku reformy administracyjnej w 1975 terytorium powiatu zostało podzielone pomiędzy nowe województwo warszawskie stołeczne i województwo skierniewickie. Powiatu nie przywrócono w wyniku reformy 1999, lecz powstał powiat grodziski o zupełnie innym wykresie granic, również z siedzibą w Grodzisku Mazowieckim.
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
- ↑ Z. Saloni, M. Woliński, R. Wołosz, W. Gruszczyński, D. Skowrońska: mazowieckogrodziski. W: Słownik gramatyczny języka polskiego [on-line]. [dostęp 2017-05-13].
- ↑ Uchwała Komitetu do Spraw Królestwa Polskiego z 17 (29) września 1869 r.
- ↑ Maria Nietyksza: Rozwój miast i aglomeracji miejsko-przemysłowych w Królestwie Polskim, 1865–1914, PWN 1985, ISBN 83-01-05951-6
- ↑ Dz.U. 1948 nr 12 poz. 97
- ↑ Dz.U. 1952 nr 27 poz. 185
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).