Powiat grodzki

Powiat grodzki[1] (powiat miejski[2], kalka z niem. Stadtkreis) – jednostka samorządu terytorialnego w Polsce, w okresie międzywojennym. Powiaty grodzkie (wówczas nazywane „miejskimi”) istniały w Polsce także po II wojnie światowej. Szczebel powiatów zniesiono w ramach reformy administracyjnej przeprowadzonej w 1975 r.

Rozważano ich ponowne utworzenie w ramach reformy samorządu terytorialnego, która weszła w życie 1 stycznia 1999 r. Jedna z dyskutowanych koncepcji przewidywała utworzenie dwóch rodzajów powiatów: grodzkich i ziemskich. Ostatecznie utworzono powiaty tylko jednego rodzaju (bez żadnego przymiotnika w nazwie). Jednocześnie największym miastom powierzono zadania powiatów, jednak nadal pozostały one gminami.

Obecnie termin „powiat grodzki”, jako potoczny, stosowany jest czasami w stosunku do miast na prawach powiatu, pomimo że nie są one powiatami.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ cyt. „Gminy miejskie mogą w warunkach, oznaczonych ustawą, tworzyć powiat lub województwo grodzkie.” – Art. 73 Konstytucji kwietniowej (1935) (Dz.U. z 1935 r. nr 30, poz. 227)
  2. ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 maja 1925 r. o wydzieleniu miasta Gniezna ze związku gnieźnieńskiego powiatu ziemskiego i utworzeniu z tego miasta osobnego powiatu miejskiego (Dz.U. z 1925 r. nr 59, poz. 416)