Powiat kozielski
| ||||
| ||||
do 1975 | ||||
Państwo | PRL | |||
Województwo | opolskie | |||
Data likwidacji | 1975 | |||
Siedziba | Koźle | |||
Powierzchnia | 660 km² | |||
Populacja (1973) • liczba ludności | 114 600 | |||
• gęstość | 174 os./km² | |||
Portal Polska |
Powiat kozielski (niem. Landkreis Cosel) – powiat istniejący w latach 1945–1975 na terenie obecnego powiatu kędzierzyńsko-kozielskiego (woj. opolskie). Jego ośrodkiem administracyjnym było Koźle. Ponieważ Koźle było samodzielnym miastem do roku 1975 (kiedy zostało połączone z Kędzierzynem, Sławięcicami i Kłodnicą tworząc Kędzierzyn-Koźle), nazwa powiatu brzmiała „kozielski”, mimo że powiat obejmował prawie te same tereny co dzisiejszy powiat kędzierzyńsko-kozielski.
Historia
Po reformie administracyjnej w 1975 roku terytorium powiatu weszło w skład nowego (mniejszego) województwa opolskiego. Powiat przywrócono w roku 1999 jako kędzierzyńsko-kozielski z siedzibą w Kędzierzynie-Koźlu.
W latach 1816–1945 pruski Landkreis Cosel. Wyniki plebiscytu: 25,1% za Polską, 74,9% za Niemcami, 18,4% emigrantów. 1 stycznia 1945 należało do niego miasto Koźle, 77 gmin i 1 Gutsbezirk. 96% mieszkańców było katolikami, 4% ewangelikami w 1939. W 1890 82% mówiło po polsku, w 1900 73,7%. W 1934 przemianowano Kandrzin na Heydebreck O.S, a w 1936 zniemczono nazwy wielu miejscowości.
Liczba mieszkańców
- 1871: 64 984
- 1885: 68 486
- 1919: 79 973
- 1925: 81 189
- 1933: 85 354
- 1939: 90 320
Zobacz też
- powiat kędzierzyńsko-kozielski
- Podział administracyjny Polski (1944–1950)
- podział administracyjny Polski 1957-1975
- Kędzierzyn-Koźle
- Kędzierzyn (dzielnica Kędzierzyna-Koźla)
- Koźle (dzielnica Kędzierzyna-Koźla)
- Sławięcice
- województwo opolskie
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).