Powiat krzemieniecki
| powiat | |||||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | wołyńskie | ||||
| Siedziba | Krzemieniec | ||||
| Powierzchnia | 2790 km² | ||||
| Populacja (1931) • liczba ludności | 243,0 tys. | ||||
| • gęstość | 87,1 os./km² | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| |||||
Położenie na mapie województwa | |||||
Portal  Polska | |||||
Powiat krzemieniecki – dawny powiat województwa wołyńskiego Wielkiego Księstwa Litewskiego, następnie Korony Królestwa Polskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, po rozbiorach w guberni wołyńskiej, a po uzyskaniu przez Polskę niepodległości jeden z 11 powiatów województwa wołyńskiego II Rzeczypospolitej. Jego siedzibą było miasto Krzemieniec. W skład powiatu wchodziło 12 gmin wiejskich, 1 miejska, 252 gromady wiejskie (sołectwa) i 1 miasto.
Dane
Powiat krzemieniecki zajmował południową część województwa wołyńskiego i graniczył: od zachodu z województwem tarnopolskim (powiaty: brodzki, zborowski), od północy z powiatem dubieńskim i zdołbunowskim, od wschodu wzdłuż granicy ZSRR oraz od południa znowu z województwem tarnopolskim (powiat zborowski).
Powierzchnia powiatu wynosiła 2700 km², a ludność 243 tys. osób (według spisu z 1931 r.), a więc dawała wskaźnik zamieszkania 46 os./km².
Powiat w większości zamieszkany był przez ludność ukraińską liczącą 196,2 tys. osób (80,7%). Drugą narodowością pod względem liczebności byli Polacy w liczbie 25,8 tys. (10,6%) osób. Pozostali to Żydzi i inne nieliczne grupy narodowościowe.
Według drugiego powszechnego spisu ludności z 1931 roku powiat liczył 243 032 mieszkańców, 25 082 było rzymskokatolickiego wyznania, 716 – unickiego, 194 517 – prawosławnego, 504 – augsburskiego, 84 – reformowanego, 22 – unijne ewangelickie, 588 osób podało wyznanie ewangelickie bez bliższego określenia, 2571 – inne chrześcijańskie, 18 751 – mojżeszowe, 5 – inne niechrześcijańskie, 178 osób nie podało przynależności konfesyjnej[1].
Starostowie
Gminy
- gmina Bereżce
- gmina Białokrynica (do 1933)[4]
- gmina Białozórka
- gmina Borki (do 1933)[4]
- gmina Borsuki (do 1933)[4]
- gmina Dederkały (siedziba: Dederkały Wielkie)
- gmina Katerburg (od 1933)[5]
- gmina Kołodno (od 1933)[5] (siedziba: Kołodno-Lisowszczyzna)
- gmina Krzemieniec (miejska)
- gmina Łanowce (od 1924)[6]
- gmina Pańkowce (do 1923)[7]
- gmina Poczajów (siedziba: Poczajów Nowy)
- gmina Radziwiłłów (do 1925)[8]
- gmina Radziwiłłów (miejska) (do 1925)[8]
- gmina Stary Oleksiniec
- gmina Szumsk
- gmina Uhorsk (od 1933)[5]
- gmina Wierzbowiec (do 1933)[4]
- gmina Wiśniowiec
- gmina Wyszogródek
- gmina Zarudzie (do 1933)[4]
Miasta
- Krzemieniec
- Radziwiłłów (do 1925)[8]
Starostowie
- Henryk Baczyński (1920–)[9]
- Hipolit Niepokulczycki (1927–1929)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Drugi Powszechny Spis Ludności z Dn. 9.XII 1931 r. Mieszkania i Gospodarstwa Domowe. Ludność. Stosunki /Zawodowe. Województwo Wołyńskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1938, s. 26.
- ↑ Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 28, s. 93, Czerwiec 1975. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Osadnicy o sobie. Rok Juliusza Słowackiego. osadnicy.org. [dostęp 2018-10-24].
- ↑ a b c d e Gmina zniesiona 1 października 1933 r. (Dz.U. z 1933 r. nr 67, poz. 504).
- ↑ a b c Gmina utworzona 1 października 1933 r. (Dz.U. z 1933 r. nr 67, poz. 504).
- ↑ Utworzona 1 stycznia 1924 r. z obszaru zniesionej gminy Pańkowce oraz z części gmin Wyszogródek i Białozórka (Dz.U. z 1923 r. nr 112, poz. 899).
- ↑ Zniesiona 1 stycznia 1924 r. a jej obszar włączono do nowo utworzonej gminy Łanowce (Dz.U. z 1923 r. nr 112, poz. 899).
- ↑ a b c 1 stycznia 1925 r. wyłączona z powiatu krzemienieckiego i przyłączona do powiatu dubieńskiego (Dz.U. z 1924 r. nr 68, poz. 655).
- ↑ Ruch służbowy. W starostwach. „Dziennik Urzędowy Zarządu Terenów Przyfrontowych i Etapowych”, s. 6, nr 1 z 20 października 1920.
Linki zewnętrzne
- Powiat krzemieniecki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 780.
- miasto wojewódzkie – Łuck
| Powiaty ziemskie |
|
|---|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Położenie powiatu krzemienieckiego na mapie województwa wołyńskiego
Herb województwa wołyńskiego II Rzeczypospolitej