Powiat lubaczowski (II Rzeczpospolita)
powiat | |||||
Państwo | II Rzeczpospolita | ||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | lwowskie | ||||
Siedziba | Lubaczów | ||||
Powierzchnia | 1146 km² | ||||
Populacja (1931) • liczba ludności | 87 300 | ||||
• gęstość | 76 os./km² | ||||
Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| |||||
Położenie na mapie województwa | |||||
Portal Polska |
Powiat lubaczowski (do 1922 r. powiat cieszanowski) – powiat województwa lwowskiego II Rzeczypospolitej. Jego siedzibą było miasto Lubaczów.
Powiat powstał 1 stycznia 1923 po przeniesieniu siedziby urzędu starostwa powiatu cieszanowskiego z Cieszanowa do Lubaczowa i zmianie nazwy powiatu na lubaczowski[1].
Od 1915 r. władze powiatowe urzędowały w Lubaczowie. Oficjalnie siedzibę powiatu przeniesiono z powrotem do Lubaczowa 1 stycznia 1923 roku. Funkcjonował tu starosta, Rada Powiatowa i Wydział Powiatowy. Starosta był urzędnikiem powoływanym przez Ministra Spraw Wewnętrznych, Rada była organem stanowiącym, a Wydział Powiatowy był ciałem zarządzającym. W pierwszych latach niepodległości na czele zarządu gminy Lubaczów stał komisarz rządowy. W roku 1923 w skład zarządu wchodziło 16 członków, w tym: inż. Władysław Ruebenbauer – komisarz rządowy, jego zastępca Stanisław Polechowicz, I asesor Józef Argasiński, II asesor Ignacy Bardach. Byli tu też: naczelnik Sądu Grodzkiego, sędzia Marian Elektorowicz, notariusz Ernest Ganther, ks. Stanisław Sobczyński, proboszcz parafii rzymskokatolickiej i ks. Bazyli Hoszowski, proboszcz greckokatolicki.
15 czerwca 1934 roku z powiatu jaworowskiego wyłączono gminy Budomierz i Hruszów i włączono je do powiatu lubaczowskiego. Natomiast z powiatu lubaczowskiego wyłączono gminę Lipowiec (z przysiółkami Lindenau i Majdan) włączono je do powiatu jaworowskiego 1 sierpnia 1934 r. dokonano nowego podziału powiatu na gminy wiejskie[2].
Powiat lubaczowski obejmował 66 gmin administracyjnych: 64 gminy typu wiejskiego oraz gminy miejskie Cieszanów i Lubaczów. Do gminy miejskiej w Lubaczowie należało miasto wraz z przysiółkami Bałaje, Hurcze i Mokrzyca. Gminy zarządzane były przez wójtów. W obręb gminy wchodziły gromady na czele z sołtysami. Obszar powiatu obejmował 1146 km², a mieszkało na nim w roku 1931 – 87.300 osób.
Po wojnie powiat pozostał w Polsce, oprócz niewielkiej wschodniej części gminy Lisie Jamy z Hruszowem, która została włączona do Ukraińskiej SRR.
Gminy wiejskie w 1934 r.
- gmina Oleszyce
- gmina Narol Miasto
- gmina Lisie Jamy
- gmina Lubaczów
- gmina Dzików Stary
- gmina Cieszanów
- gmina Płazów
- gmina Lipsko
- gmina Horyniec
Miasta
Miejscowości
Decyzją Ministra Spraw Wewnętrznych zostały zmienione nazwy miejscowości z niemieckich na polskie od 11 marca 1939[3]:
- Karolówka (wcześniej Burgau)
- Podlesie (wcześniej Reichau)
- Dąbków (wcześniej Felsendorf)
- Kowalówka (wcześniej Freifeld)
Starostowie
- Jan Dychdalewicz (1925)[4]
- Jan Pomiankowski (1926-)[5]
- Stanisław Uzarski (-1927)[6]
- Władysław Błocki (1927-)
- dr Stanisław Kaszubski (1929-)[7][8]
- W latach trzydziestych urząd starosty sprawowali: Roman Frankiewicz i Erazm Stefanus. Lubaczów był też siedzibą Powiatowego Zarządu Drogowego, Komendy Powiatowej Policji Państwowej, Urzędu Skarbowego i Sądu Grodzkiego.
- Zastępcy
- dr Aleksander Schnitzel (1928-1929)[9][10]
- Alfred Rudek (1929-)
- Roman Janiszewski (1930-)[11]
- Józef Wolański (1932-)[12]
Zobacz też
- podział administracyjny II RP
- województwo lwowskie
Przypisy
- ↑ M.P. z 1922 r. nr 282, poz. 204
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 596
- ↑ Zmiana niemieckich nazw miejscowości. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 60 z 15 marca 1939.
- ↑ Przysposobienie Wojskowe na terenie P. K. U. Jarosław. „Ziemia Rzeszowska i Jarosławska”, s. 6, Nr 18 z 1 maja 1925.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 3, s. 2, 15 marca 1926.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 8, s. 5, 15 sierpnia 1927.
- ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 16, s. 194, 20 sierpnia 1929.
- ↑ Spis urzędników i funkcjonariuszów niższych władz administracji ogólnej Województwa Lwowskiego według stanu z dnia 31 grudnia 1930 r., 1931, s. 14 .
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Lwowskiego”. Nr 1, s. 4, 15 maja 1928.
- ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 19, s. 235, 20 listopada 1929.
- ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 6, s. 129, 5 kwietnia 1930.
- ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 15, s. 210, 15 września 1932.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Herb województwa lwowskiego II Rzeczypospolitej
Autor: Oleh z Kalusha, Licencja: CC BY-SA 4.0
Любачівський повіт
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Położenie powiatu lubaczowskiego na mapie województwa lwowskiego