Powiat sulechowski
| powiat | |||||
| 1951–1975 | |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||
| Data powstania | 1 stycznia 1951 | ||||
| Data likwidacji | 31 maja 1975 | ||||
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia | 736 km² | ||||
| Populacja (1973) • liczba ludności |
| ||||
| • gęstość | 54 os./km² | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| |||||
Portal  Polska | |||||
Powiat sulechowski – powiat w zachodniej Polsce, w dawnym województwie zielonogórskim, istniejący w latach 1951–1975 na obszarze obecnych powiatów zielonogórskiego i nowosolskiego (woj. lubuskie). Zajmował powierzchnię 736 km², a jego ośrodkiem administracyjnym i siedzibą władz był Sulechów. Ponadto w skład powiatu sulechowskiego wchodziły miasta: Babimost i Kargowa, a także gminy Bojadła, Kolsko oraz Trzebiechów.
W 1945 r. do Polski przyłączono powiat sulechowsko-świebodziński (cylichowsko-świebodziński), jako część Ziem Odzyskanych. 28 czerwca 1946 utworzono powiat świebodziński, w którego skład wszedł m.in. Sulechów. Jednostka o nazwie powiat sulechowski powstała 1 stycznia 1951, po przyłączeniu do powiatu babimojskiego Sulechowa oraz gmin Cigacice, Krężoły i Trzebiechów z powiatu świebodzińskiego, a także gmin Bojadła i Kolsko z powiatu zielonogórskiego z jednoczesnym przemianowaniem powiatu babimojskiego na sulechowski i ustaleniem siedziby powiatowej rady narodowej w Sulechowie. 31 maja 1975, w wyniku reformy administracyjnej, terytorium powiatu weszło w skład nowego (mniejszego) województwa zielonogórskiego. W związku z reformą administracyjną wojewoda lubuski przedstawił formalny wniosek o odtworzenie powiatu sulechowskiego o granicach sprzed 1975 r. (oprócz gminy Kolsko). Mimo pozytywnych opinii rad zainteresowanych gmin, rady powiatu zielonogórskiego i sejmiku województwa lubuskiego powiatu nie przywrócono, a okoliczne gminy włączono do powiatu zielonogórskiego.
Zobacz też
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).