Powiat sulechowsko-świebodziński
| powiat | |||||
| do 1946 | |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||
| Data powstania | |||||
| Data likwidacji | |||||
| Siedziba | |||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
| |||||
Portal  Polska | |||||
Powiat sulechowsko-świebodziński (również powiat cylichowsko-świebodziński) – dawny powiat ze stolicą w Świebodzinie, istniejący w Polsce w latach 1945–1946 w woj. poznańskim. Obejmował on części obszaru obecnych powiatów świebodzińskiego i zielonogórskiego (woj. lubuskie).
Po zakończeniu II wojny światowej na mocy porozumień pomiędzy zwycięskimi mocarstwami, okolice Sulechowa i Świebodzina (powiat Züllichau-Schwiebus) zostały przyłączone do Polski jako część tzw. Ziem Odzyskanych. Administracja polska została utworzona w Świebodzinie w 1945 roku i przejęła władzę nad powiatem sulechowsko-świebodzińskim, składającym się z 3 miast (Lubrza[1], Sulechów i Świebodzin) i 77 gmin[2].
W 1946 roku powiat sulechowsko-świebodziński przemianowano na powiat świebodziński. Na uwagę zasługuje fakt, iż powiat sulechowsko-świebodziński nie został podzielony na powiaty sulechowski i świebodziński. Powiat sulechowski powstał dopiero 1 stycznia 1951 roku, kiedy to przemianowano powiat babimojski na sulechowski. Zmianie nazwy wtórowało wyłączenie z powiatów świebodzińskiego (m.in. Sulechowa) i zielonogórskiego części terenów i włączenie ich do powiatu babimojskiego (sulechowskiego)[3].
Przypisy
- ↑ Lubrza utraciła prawa miejskie w 1945 roku
- ↑ Poznański Dziennik Wojewódzki – rok 1945, nr 12, poz. 88. schwiebus.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-25)]. z dnia 8 listopada 1945
- ↑ Dz.U. z 1950 r. nr 57, poz. 510
Zobacz też
- Podział administracyjny Polski (1944–1950)
- Podział administracyjny Polski (1944–1946)
- powiat sulechowski
- powiat świebodziński
- powiat babimojski
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).