Powiat sycowski
| |||||
| |||||
| do 1975 | |||||
| Państwo |  PRL | ||||
| Województwo | wrocławskie | ||||
| Data likwidacji | 1975 | ||||
| Siedziba | Syców | ||||
| Powierzchnia | 453 km² | ||||
| Populacja (1973) • liczba ludności | 28 900 | ||||
| • gęstość | 64 os./km² | ||||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
Portal  Polska | |||||
Powiat sycowski – jednostka administracyjna istniejąca w latach 1945–1975 na części obecnego terenu powiatu oleśnickiego (woj. dolnośląskie). Jego ośrodkiem administracyjnym był Syców.
Historia
Powiat utworzony został jako Kreis Wartenberg wraz z przejęciem Dolnego Śląska i Sycowa przez administrację pruską w 1741 r. Granice powiatu zostały wytyczone na nowo wraz z reformą administracyjną Prus w 1818 r., powiat zaś przyjął wkrótce za swoją siedzibą nazwę Kreis Polnisch-Wartenberg. Powiat obejmował 4 miasta: Syców (Polnisch Wartenberg), Twardogórę (Festenberg), Międzybórz (Medzibor, od 1886 r. Neumittelwalde) i Bralin (utracił prawa miejskie w II poł. XIX w.) oraz dawne miasto Goszcz (Goschütz). Jednostka wchodziła w skład wrocławskiego okręgu administracyjnego (Regierungsbezirk Breslau) prowincji śląskiej (Provinz Schlesien) i wraz z nimi weszła w skład Rzeszy Niemieckiej w 1871 r. W 1888 r. wraz ze swoją siedzibą, powiat przyjął nazwę Kreis Groß Wartenberg. W 1895 r. powiat liczył 49986 mieszkańców, z czego około 50% stanowiła ludność polskojęzyczna[1].
W 1920 r., na mocy traktatu wersalskiego, wschodnia część powiatu wraz z Bralinem przekazana została Polsce i włączona do powiatu kępnowskiego, w wyniku czego ludność powiatu zmniejszyła się do 27.609 w 1925 r. W wyborach do Reichstagu w marcu 1933 r. NSDAP uzyskała w powiecie ponad 52% głosów, zaś druga w kolejności partia Centrum jedynie 21%[2]. Na fali hitlerowskiej polityki nacjonalistycznej, w latach 1936/1937 zmieniono nazwy niektórych miejscowości w powiecie w celu zatarcia ich słowiańskiego brzmienia, m.in.:
- Bukowine: Buchenhain (obecnie Bukowina Sycowska)
- Bunkai: Grünbach (Niederschles.) (obecnie Bąków)
- Domaslawitz: Lindenhorst (obecnie Domasławice)
- Dombrowe: Eichenhain (obecnie Dąbrowa)
- Drungawe: Wildheide (obecnie Drągów)
- Ellguth-Rippin: Ostfelde (obecnie Ligota Rybińska)
- Klenowe: Hirschrode (obecnie Klonów)
- Kraschen-Niefken: Landeshalt (obecnie Niwki Kraszowskie)
- Lassisken: Lichtenhain (Niederschles.) (obecnie Łazisko)
- Olschofke: Erlengrund (Kr. Groß Wartenberg) (obecnie Olszówka)
- Tscheschenhammer: Grenzhammer (Niederschles.), (obecnie Kuźnica Czeszycka)
- Wielgy: Weidendorf (Kr. Groß Wartenberg) (obecnie Wielgie Sycowskie, nazywane też – z powodu przynależności do powiatu Milickiego – Wielgie Milickie)
- Wioske: Mühlenort (obecnie Wioska)
W 1939 r. nastąpiła zmiana nazwy na Landkreis Groß Wartenberg (powiat ziemski). Mimo rychłego włączenia do Rzeszy ziem przedwersalskich, granice powiatu pozostały bez zmian.
W 1945 r. cała jednostka włączona została do Polski i przekształcona w powiat sycowski, a przeważająca część jego mieszkańców wysiedlono do Niemiec. Oprócz Sycowa na terenie powiatu istniały miasta Międzybórz i Twardogóra oraz gmina Dziadowa Kłoda. Powiat wchodził w skład województwa wrocławskiego.
Po reformie administracyjnej w 1975 roku terytorium powiatu zostało podzielone przez nowe (mniejsze) województwo wrocławskie oraz województwo kaliskie. Powiatu nie przywrócono w roku 1999 a sam Syców włączono do powiatu oleśnickiego.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Syców, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 636.
- ↑ Deutsche Verwaltungsgeschichte Schlesien, Kreis Groß Wartenberg.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).