Powiatowa Komenda Uzupełnień Warszawa Miasto

Powiatowa Komenda Uzupełnień Warszawa Miasto
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1921
Rozformowanie1922
Tradycje
RodowódPKU 1 pp Leg.
PKU 5 pp Leg.
PKU 21 pp
KontynuacjaPKU Warszawa Miasto I
PKU Warszawa Miasto II
PKU Warszawa Miasto III
Dowódcy
Pierwszypłk Mieczysław Tarczyński
Organizacja
Dyslokacjagarnizon Warszawa
PodległośćDowództwo Okręgu Korpusu Nr I

Powiatowa Komenda Uzupełnień Warszawa Miasto (PKU Warszawa Miasto) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu okręgu[1].

Historia komendy

15 listopada 1921 roku, w związku z wprowadzeniem podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów oraz wprowadzeniem pokojowej organizacji służby poborowej, na obszarze Okręgu Korpusu Nr I została utworzona dyspozycyjna Powiatowa Komenda Uzupełnień Warszawa Miasto z siedzibą przy ul. Konwiktorskiej 1. PKU Warszawa Miasto rozpoczęła urzędowanie w nowym lokalu w poniedziałek 21 listopada 1921 roku o godz. 9.00. Tego samego dnia zostały zlikwidowane trzy komendy funkcjonujące dotychczas na terenie miasta stołecznego Warszawy, a mianowicie: PKU 1 pp Leg., PKU 5 pp Leg. i PKU 21 pp. Powiaty warszawski i grójecki zostały włączone do nowo powstałej PKU Warszawa Powiat. PKU Warszawa Miasto dzieliła się na trzy działy: poborowy, ewidencji i statystyki (rejestracja szeregowych i oficerów) oraz ogólny, w skład którego wchodziła kancelaria i referat gospodarczy. Pracami każdego z działów kierował I referent[2][3][4].

W związku z utworzeniem PKU Warszawa Miasto Komisariat Rządu na m. st. Warszawę wydał zarządzenie w sprawie utworzenie jednej komisji przeglądowej lekarskiej przy „Dyspozycyjnej PKU Warszawa Miasto” w miejsce dotychczasowych czterech komisji przeglądowych:

  • komisja przeglądowa nr 1 przy PKU 1 pp Leg. z siedzibą przy ul. Nowolipki 53,
  • komisja przeglądowa nr 2 przy PKU 1 pp Leg. z siedzibą w koszarach artyleryjskich przy ul. Petersburskiej na Pradze (barak nr 1),
  • komisja przeglądowa przy PKU 5 pp Leg. z siedzibą przy ul. Długiej 61,
  • komisja przeglądowa przy PKU 21 pp z siedzibą przy ul. Miodowej 6 (dawniej 4).

Nowa komisja rozpoczęła urzędowanie 21 listopada 1921 roku przy ul. Miodowej 6. Komisja każdego tygodnia rozpatrywała sprawy w sposób następujący:

  • we wtorki sprawy z II rejonu ewidencyjnego (Komisariaty PP nr 3, 5, 7, 19 i 26),
  • w środy sprawy z IV rejonu ewidencyjnego (komisariaty PP nr 9, 13, 16, 20 i 21) oraz V i VI (Praga) rejonów ewidencyjnych (komisariaty PP nr 14, 15, 17, 18, 24 i 25),
  • w piątki sprawy z I rejonu ewidencyjnego (komisariaty PP nr 1, 2, 4, 10 i 12) oraz III rejonu ewidencyjnego (komisariaty PP nr 6, 8, 11, 22 i 23).

Przewodniczącymi komisji przeglądowej zostali wyznaczeni por. kaw. Mieczysław Henryk Fiedler i por. Suszyński, natomiast lekarzami kpt. Ignacy Ludwik Antosiewicz z b. PKU 1 pp Leg. i mjr Antoni Szwojnicki z b. PKU 21 pp[5][a].

W styczniu 1922 roku utworzono drugą lekarską komisję poborową z siedzibą przy ul. Długiej 27, która funkcjonowała we wtorki, czwartki i soboty[7].

W dniach 21-25 stycznia 1922 roku PKU Warszawa Miasto zawiesiła przyjmowanie interesantów w związku z przeniesieniem siedzy z ul.Konwiktorskiej 1 na ul. Przejazd 10[8].

W lipcu 1922 roku dotychczasowa PKU Warszawa Miasto została zlikwidowana, a w jej miejsce utworzono trzy nowe Powiatowe Komendy Uzupełnień Warszawa: Miasto I, Miasto II i Miasto III[9].

Obsada personalna

  • komendant – płk piech. Mieczysław Antoni Tarczyński[b]
  • I referent (dział poborowy) – mjr piech. Stanisław Jan Tyro[c]
  • I referent (dział ewidencji i statystyki) – mjr piech. Edmund Lubański[d]
  • I referent (dział ogólny) – mjr kaw. Włodzimierz Ter-Gazarow[e]

Uwagi

  1. ↑ Rejony ewidencyjne I i III obejmowały te same Komisariaty PP co była PKU 21 pp, rejony ewidencyjne II, V i VI na Pradze obejmowały te same Komisariaty PP co była PKU 1 pp Leg., natomiast IV rejon ewidencyjny obejmował te same Komisariaty PP co była PKU 5 pp Leg.[6]
  2. ↑ Mieczysław Antoni Tarczyński (ur. 15 października 1874 roku). Zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty[10]
  3. ↑ Stanisław Jan Tyro (ur. 19 kwietnia 1877 roku). Zweryfikowany w stopniu majora starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty[11]
  4. ↑ Edmund Lubański (ur. 16 marca 1884 roku). Mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty[12]
  5. ↑ Włodzimierz Ter-Sazarow (ur. 25 września 1884 roku). Zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów kawalerii[13]

Przypisy

  1. ↑ Dz.U. z 1918 r. nr 13, poz. 28.
  2. ↑ Rozkaz dzienny MSWojsk nr 207 Nowy podział na PKU – Zmiana nazwy DOG na DOK. „Polska Zbrojna”. 38, s. 2, 1921-11-16. Warszawa. 
  3. ↑ Nowa organizacja PKU w Warszawie. „Polska Zbrojna”. 39, s. 3, 1921-11-17. Warszawa. 
  4. ↑ PKU. „Polska Zbrojna”. 41, s. 3, 1921-11-19. Warszawa. 
  5. ↑ Komisje przeglądowe. „Polska Zbrojna”. 53, s. 5, 1921-12-01. Warszawa. 
  6. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11.
  7. ↑ Komisje poborowe. „Polska Zbrojna”. 11, s. 5, 1922-01-12. Warszawa. 
  8. ↑ Zmiana lokalu P.K.U.. „Polska Zbrojna”. 21, s. 3, 1922-01-22. Warszawa. 
  9. ↑ PKU w Warszawie. „Polska Zbrojna”. 182, s. 3, 1922-07-08. Warszawa. 
  10. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 844.
  11. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 842.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 842.
  13. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 336, 848.

Bibliografia

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).