Powrót do gniazda

Powrót do gniazda
Autor

Józef Ignacy Kraszewski

Typ utworu

powieść historyczna

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Warszawa

Język

polski

Data wydania

1874

Wydawca

Gebethner i Wolff

Powrót do gniazda. Powieść z podań XVI wieku – powieść historyczna Józefa Ignacego Kraszewskiego z 1874 roku.

Po raz pierwszy drukowana w odcinkach w warszawskim czasopiśmie "Kronika Rodzinna" (nr 1-14), a następnie w tym samym roku już w wydaniu książkowym u Gebethnera i Wolffa. Kolejne wyszły w 1883 w Warszawie (M. Glücksberg) i 1895 r. we Lwowie. Łącznie dotychczas ukazało się 15 jej wydań osobnych i dwa w edycjach zbiorowych, w Warszawie, Krakowie i Lwowie.[1].

Tło powstania

Pisarz przypadkowo zainteresował się tematem reformacji i walk religijnych w XVI wieku, wykorzystując go później pobocznie w niektórych utworach (Kościół Świętomichalski w Wilnie, Zygmuntowskie czasy). Całkowicie poświęcił tej tematyce dopiero Powrót do gniazda, tym samym po raz pierwszy też wprowadzając ją do powieści w naszej literaturze. Na tle burzliwego romansu dwojga młodych ukazał w niej sprawy typowe dla polskiej kultury XVI-wiecznej wraz z przełomem, jaki spowodowała reformacja w tradycyjnym społeczeństwie Rzeczypospolitej. Treść i wymowa utworu odzwierciedlają poglądy i intencje autora, który reformację oceniał krytycznie jako prąd sztucznie przeniesiony z zagranicy i z gruntu obcy polskości. Upadek magnackiego rodu obrazuje zgubne skutki przejęcia przez bohatera wśród Niemców zarówno nowego wyznania, jak i europejskich, „postępowych” poglądów społecznych[2].

Ten sam motyw – miłości Polaka do Niemki, wbrew woli rodziny – jednakże przeniesiony do fabuły o kilkaset lat późniejszej, pisarz wykorzystał już wcześniej w powieści Dziadunio (1869). Mimo znacznej różnicy epok, historia młodego renegata zawiera również wiele analogii do bieżącej współczesności.

Treść

Jest to historia powikłanej i nieszczęśliwej miłości wojewodzica Janusza, potomka i nadziei wielkiego polskiego rodu Rochitów, oraz Frydy, córki bogatego niemieckiego mieszczanina, rozgrywająca się w latach panowania Zygmunta Augusta. Romans, który ma swój początek w akademickiej, zreformowanej Wittenberdze, toczy się dalej w katolickiej Polsce, gdzie wojewodzic – zwolennik nauki Lutra i sympatyk niemczyzny, po powrocie wchodzi w otwarty konflikt z własną rodziną i tradycjonalistycznym szlacheckim otoczeniem. Ostatecznie wydziedzicza go ojciec, piętnujący jego innowiercze poglądy i zdecydowanie sprzeciwiający się małżeństwu z mieszczańską Niemką. Wierność Frydzie i nieprzełamany upór Janusza doprowadza do śmierci najbliższych i upadku dumnego rodu, a oboje zakochanych stopniowo opuszczają niemal wszyscy. Zdesperowani, zmuszeni są udać się na tułaczkę na dalekiej obczyźnie, skąd po latach do kraju powraca ich wynarodowiony potomek.

Przypisy

  1. Nota wydawnicza do wyd. 1986, s. 217.
  2. Nota wydawnicza j.w., s. 217.

Bibliografia

Linki zewnętrzne