Powstanie na Litwie w 1941 roku

Powstanie na Litwie w 1941 roku

II wojna światowa, front wschodni, operacja „Barbarossa”
Czas	22–29 czerwca 1941
Miejsce	Litewska SRR
Przyczyna	sowiecka okupacja Litwy
Wynik	zwycięstwo Litwinów, odejście sił sowieckich, utworzenie Tymczasowego Rządu Litewskiego
Strony konfliktu
ZSRR Litewski Front Aktywistów
Siły
12–15 dywizji 16 000–20 000 ludzi
Straty
5000 600
brak współrzędnych

Powstanie na Litwie w 1941 roku (lit. Birželio sukilimas – Powstanie Czerwcowe) – antysowieckie^[1] powstanie, które wybuchło na terytorium Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej tuż po ataku wojsk niemieckich na ZSRR w dniu 22 czerwca 1941 i trwało do opuszczenia przez Armię Czerwoną terytorium Litwy pod koniec czerwca^[2]. Powstanie było inspirowane i kierowane przez Litewski Front Aktywistów^[1].

Tło

Po zakończeniu wojny zimowej głównym celem ekspansji terytorialnej Związku Radzieckiego stały się państwa bałtyckie. Józef Stalin, wykorzystując sprzyjające okoliczności (całą uwaga świata skupiała się wówczas na kampanii francuskiej), doprowadził do obalenia władz Litwy, Łotwy i Estonii. Następnie zorganizował w tych państwach sfałszowane wybory, na mocy których władzę przejęły prosowieckie reżimy, które doprowadziły do uczynienia ze wspomnianych krajów Socjalistycznych Republik Radzieckich i przyłączenia ich do ZSRR. Państwa bałtyckie zostały poddane ścisłej sowietyzacji i terrorowi^[3].

Przypisy

Bibliografia

• Nekola M., 2016: Marne nadzieje na niepodległość. „II światowa”, numer specjalny „1941: operacja Barbarossa”, s. 48–49.