Powstanie zamojskie (1918)
Powstanie zamojskie – zbrojne wystąpienie rewolucyjne po I wojnie światowej, które miało miejsce w dniach 28–30 grudnia 1918 roku, kierowane przez komunistów. Objęło Zamość i jego okolice. Przyłączyła się do tego ruchu część członków PPS i Bundu. W powstaniu brali udział robotnicy, biedota chłopska i część żołnierzy stacjonującego w Zamościu pułku piechoty, którzy przyłączyli się do Czerwonej Gwardii[1]. Jednym z przywódców powstania biorącym wcześniej udział w Komitecie Rewolucyjnym powołanym do jego zorganizowania był Antoni Albrecht (1884–1940)[2]. Powstanie zostało stłumione przez wojsko przysłane z Lublina[3].
Przypisy
- ↑ powstanie zamojskie, [w:] Józef Czyżewski (red.), Słownik historii Polski, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1973, s. 367.
- ↑ Redakcja, Albrecht Antoni, [w:] Feliks Tych (red.), Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 1 A-D, Warszawa: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa-Książka-Ruch” Książka i Wiedza, 1978, s. 49.
- ↑ Zbigniew Szczygielski, Okres od XI 1918 do VIII 1939, [w:] Elżbieta Brodzianka (red.), 100 lat polskiego ruchu robotniczego. Kronika wydarzeń, Warszawa: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa-Książka-Ruch” Książka i Wiedza, 1978, s. 85.
Media użyte na tej stronie
The eastern frontage of the Grand Market Square ca 1925.jpg
The eastern frontage of the Grand Market square ca 1925
The eastern frontage of the Grand Market square ca 1925