Prčanj

Prčanj
Прчањ
ilustracja
Państwo

 Czarnogóra

Gmina

Kotor

Populacja (2011)
• liczba ludności


1128[1]

Położenie na mapie Czarnogóry
42°27′27″N 18°44′32″E/42,457500 18,742222

Prčanj (cyr. Прчањ, wł. Perzagno) – miasto w Czarnogórze, w gminie Kotor. W 2011 roku liczyło 1128 mieszkańców[1].

Położenie

Prčanj leży na północno-wschodnim wybrzeżu półwyspu Vrmac, nad Zalewem Kotorskim, ok. 5 km od samego Kotoru. Góruje nad nim od południa najwyższy szczyt półwyspu – Sveti Ilija (766 m n.p.m.).

Historia

Teren ten był zamieszkany już w czasach Cesarstwa Rzymskiego. Od XVI w. była tu osada żeglarzy, których okręty pływały po całym Adriatyku. W miejscowości zachowało się z tych czasów kilka starych, kamiennych domostw. Od początków XVII w. tutejsi armatorzy uzyskali praktycznie monopol na przewóz państwowej i prywatnej poczty Republiki Weneckiej, kładąc tym podstawy pod późniejszą organizację poczty oraz ruchu pasażerskiego w basenie Adriatyku. Ich szybkie statki kursowały regularnie do 1804 r. m.in. na liniach Wenecja – wyspa Korfu oraz Kotor – Zadar. W XVIII i XIX w. istniało w Prčanju kilka prywatnych szkół morskich. Zamożni właściciele statków i kapitanowie budowali tu swoje domostwa w formie rozległych willi i pałacyków, licznie zdobione malowidłami i rzeźbami, wyposażone w piękne meble i bogate biblioteki, oraz fundowali kościoły. Kres prosperity przyniósł koniec XIX w. z dominacją parowców oraz rozwojem linii kolejowych. Jeszcze jednak w latach 50. XX w. w tutejszym porcie cumowało ok. 30 żaglowych jednostek o pojemności po ok. 30 ton każda.

Współcześnie

Obecnie Prčanj jest mniej znanym ośrodkiem wypoczynkowym nad Zatoką Kotorską. Jego zabudowania ciągną się na długości 4 km wzdłuż zatoki, po obu stronach drogi obiegającej półwysep Vrmac. Wysokie wzgórza półwyspu ograniczają skutecznie nasłonecznienie tutejszych plaż.

Zabytki

  • Wykopaliska z czasów rzymskich.
  • Domy XV- i XVI-wieczne, w tym legendarna „Kuća tri sestre”.
  • Kościół św. Jovana – gotycki, z XIII w.;
  • Kościół św. Anny – gotycki.
  • Kościół Gospe od Karmena – barokowy.
  • Kościół św. Nikole z klasztorem franciszkanów, przy nabrzeżu – barokowy, z okrągłym oknem nad wejściem (obecnie muzeum).
  • Katedra Narodzenia Matki Bożej z lat 1784-1909, największa świątynia nad Zatoką Kotorską.
  • Ruiny kościoła św. Toma z I poł. XIV w.

Przypisy

  1. ↑ a b Popis stanovništva, domaćinstava i stanova u Crnoj Gori. Zavod za statistiku Crne Gore - MONSTAT. [dostęp 2019-12-16]. (czarnog.).

Bibliografia

  • Ćirlić Branko: Przewodnik po Jugosławii, wyd. III, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1989, ISBN 83-217-2277-6;
  • Firlej-Adamczak Katarzyna, Adamczak Sławomir, Bzowski Krzysztof i in.: Czarnogóra, seria: Pascal Lajt, wyd. Pascal, Bielsko-Biała 2015, ISBN 978-83-7642-459-0;
  • Martinović Jovan: Boka Kotorska, Izdavački Zvod „Jugoslavija”, Beograd 1964, b. ISBN (edycja ang.).
Miejscowości w gminie Kotor

Media użyte na tej stronie