Prędkość projektowa

Prędkość projektowa – parametr techniczno-ekonomiczny, któremu są przyporządkowane graniczne wartości elementów drogi, proporcje między nimi oraz zakres wyposażenia drogi. Prędkość projektowa nie jest bezpośrednio związana z prędkością dopuszczalną, zależy od klasy drogi i od ukształtowania terenu lub jego zagospodarowania.

Prędkość projektową przyjmuje się umownie na etapie projektowania drogi i zależy od przewidywanej funkcji drogi w układzie sieci drogowej. Prędkość projektowa zapewnia bezpieczną jazdę pojedynczemu pojazdowi w normalnych warunkach.

W Polsce[1] przyjmuje się następujące prędkości projektowe jako standardowe:

  • 140 przy projektowaniu autostrad (w trudnych warunkach dopuszcza się 130 lub 120 km/h)
  • 130 przy projektowaniu dróg ekspresowych (w trudnych warunkach dopuszcza się 120, 110, 100 lub 90 km/h)
  • 110, 80, 70 lub 60 km/h przy projektowaniu drogi głównej ruchu przyspieszonego (w trudnych warunkach dopuszcza się 100, 90 lub 80 km/h)
  • 100, 70, 60 lub 50 km/h przy projektowaniu drogi głównej (w trudnych warunkach dopuszcza się 90, 80, 70 lub 60 km/h)
  • 80, 50, 40 lub 30 km/h przy projektowaniu dróg zbiorczych (w trudnych warunkach dopuszcza się 70, 60, 50 lub 40 km/h)
  • 60, 50, 40 lub 30 km/h przy projektowaniu dróg lokalnych (w trudnych warunkach dopuszcza się 50 lub 40 km/h)
  • 40 lub 30 km/h przy projektowaniu dróg dojazdowych
  • 30 km/h przy projektowaniu ścieżek rowerowych.

Przypisy

  1. ↑ Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 24 czerwca 2022 r. w sprawie przepisów techniczno-budowlanych dotyczących dróg publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1518)