Pracownicza Demokracja

Pracownicza Demokracja

Andrzej Żebrowski z egzemplarzami miesięcznika PD (marzec 2022)
Lider	Andrzej Żebrowski
Data założenia	1990
Ideologia polityczna	socjalizm, marksizm, trockizm, internacjonalizm
Poglądy gospodarcze	gospodarka planowa

Pracownicza Demokracja (PD) – polska organizacja polityczna o charakterze marksistowskim, związana z Międzynarodową Tendencją Socjalistyczną (nieortodoksyjni trockiści). Powstała pod koniec 1990, pierwotnie jako Solidarność Socjalistyczna, którą to nazwę nosiła do połowy lat 90.

Program i ideologia

Pracownicza Demokracja opowiada się za obaleniem kapitalizmu w wyniku antykapitalistycznej rewolucji socjalistycznej i zastąpieniem go demokracją pracowniczą, czyli socjalizmem oddolnym. W programie zapisano, iż demokracja powinna opierać się na komitetach delegatów i radach pracowniczych w zakładach pracy. Zwolennicy PD są przeciwko rasizmowi, faszyzmowi, antysemityzmowi^[1][2].

Pracownicza Demokracja uważa, że w Polsce, Czechosłowacji, ZSRR (od ok. 1928) i innych krajach demokracji ludowej panował system nie socjalizmu, a państwowego kapitalizmu^[3], gdyż pracownicy nie mieli żadnej kontroli nad gospodarką i państwem, kontrolę miała zaś rządząca klasa biurokratyczna.

Uważa też, że w krajach takich, jak Chiny czy Kuba dokonała się odchylona z kursu permanentna rewolucja (a nie rewolucja pracownicza, jak sądzą inne odłamy trockistowskie), prowadząca do państwowego kapitalizmu, ponieważ walk nie prowadziła tam klasa pracownicza, lecz klasa średnia^[4].

Zdaniem Pracowniczej Demokracji brak kryzysu w kapitalizmie po II wojnie światowej był spowodowany permanentną gospodarką zbrojeń, która aż do lat 70. odsuwała spadkową tendencję stopy zysku^[4].

Działalność

Postulaty Pracowniczej Demokracji niesione w trakcie Parady Równości w 2022.

Pracownicza Demokracja organizuje różne debaty, wydarzenia kulturalne, projekcje filmów^[5]. Co roku odbywa się także „Weekend Antykapitalizmu” współorganizowany przez PD. Podczas Weekendu Antykapitalizmu 2012 gośćmi byli m.in.: ekonomista Tadeusz Kowalik, Roman Kurkiewicz, Piotr Ikonowicz, oraz goście zza granicy – jeden ze współorganizatorów ruchu Oburzonych Albert Garcia i Syryjczycy mieszkający w Polsce^[6][7].

Jest jednym z ugrupowań tworzących od samego początku ruch antywojenny w III RP – występowała m.in. przeciw interwencji USA w Afganistanie i Iraku. Uczestniczy w antyfaszystowskiej Koalicji 11 Listopada, której celem jest blokowanie Marszu Niepodległości odbywającego się co roku w Warszawie^[8][9].

Wydaje miesięcznik o tej samej nazwie^[10]. Ma sekcje w większych miastach Polski, m.in. w Warszawie, Gdańsku i Szczecinie.

Udział w wyborach

Kandydatem w wyborach prezydenckich w 2005 popieranym przez PD miała być prof. Maria Szyszkowska, jednakże jej sztab wyborczy nie zebrał wystarczającej liczby podpisów, które umożliwiłyby jej kandydaturę. Dlatego 11 września 2005 PD poparła w wyborach parlamentarnych listę Polskiej Partii Pracy – Sierpień 80, a w prezydenckich kandydaturę Daniela Podrzyckiego. Po tragicznej śmierci Podrzyckiego PD nawoływała do bojkotu obu rund wyborów prezydenckich. W wyborach 2007 opowiedziała się za poparciem dla PPP. W wyborach prezydenckich 2010 opowiedziała się za poparciem Bogusława Ziętka. W wyborach parlamentarnych w 2011 ugrupowanie nie poparło żadnej listy wyborczej. Poparcie dla PPP zostało wycofane ze względu na start z list tej partii osób związanych ze środowiskiem nacjonalistycznym^[11]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 Pracownicza Demokracja poparła listy wystawione przez Partię Zieloni^[12]. W wyborach parlamentarnych w 2015 PD ogłosiła poparcie dla Partii Razem^[13].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Pracowniczej Demokracji